ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 13ης Σεπτεμβρίου 2013

Υπόθεση T‑358/12 P

Rosella Conticchio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Συντάξεις – Απόφαση περί εκκαθαρίσεως των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων – Αίτηση αναιρέσεως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα), της 12ης Ιουλίου 2012, F‑22/11, Conticchio κατά Επιτροπής.

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Απόφαση περί κατατάξεως υπαλλήλου σε κλιμάκιο, που ενσωματώνεται στο μηνιαίο εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών του – Εμπίπτει – Απόφαση μη κοινοποιηθείσα εγγράφως – Γεγονός που δεν ασκεί επιρροή

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25, 90 § 2 και 91 § 1)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Έναρξη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

3.      Αναίρεση – Λόγοι – Λόγος προβαλλόμενος για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αιτήσεως αναιρέσεως – Απαράδεκτο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρα 48 § 2, 139 § 2 και 144)

4.      Διαδικασία – Απόφαση υπό τη μορφή αιτιολογημένης διατάξεως – Αμφισβήτηση – Προϋποθέσεις – Υποχρέωση αμφισβητήσεως της εκ μέρους του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης εκτιμήσεως των εν λόγω προϋποθέσεων

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 76)

5.      Αναίρεση – Λόγοι – Ανεπαρκής αιτιολογία – Προσφυγή του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης σε έμμεση αιτιολογία – Επιτρέπεται – Προϋποθέσεις

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

1.      Η προηγούμενη διοικητική ένσταση και η συνακόλουθη προσφυγή πρέπει, αμφότερες, να στρέφονται κατά βλαπτικής για τον προσφεύγοντα πράξεως, κατά την έννοια των άρθρων 90, παράγραφος 2, και 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ. Αποτελεί βλαπτική πράξη μια πράξη η οποία επάγεται υποχρεωτικά έννομα αποτελέσματα ικανά να επηρεάσουν ευθέως και αμέσως τα συμφέροντα του προσφεύγοντος, τροποποιώντας ουσιωδώς τη νομική του κατάσταση.

Συναφώς, η ιδιότητα ως βλαπτικής πράξεως αποφάσεως περί κατατάξεως υπαλλήλου σε κλιμάκιο, που ενσωματώθηκε στο μηνιαίο εκκαθαριστικό σημείωμα αποδοχών του, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί λόγω του γεγονότος ότι η εν λόγω απόφαση δεν κοινοποιήθηκε εγγράφως σύμφωνα με το άρθρο 25 του ΚΥΚ. Πράγματι, μολονότι το άρθρο 25 του ΚΥΚ επιβάλλει την άμεση έγγραφη κοινοποίηση κάθε ατομικής αποφάσεως στον ενδιαφερόμενο υπάλληλο, η κοινοποίηση αποτελεί πράξη μεταγενέστερη της αποφάσεως που προϋφίσταται αυτής. Κατά συνέπεια, η κοινοποίηση αποφάσεως δεν είναι καθοριστική προκειμένου να εκτιμηθεί ο χαρακτήρας της εν λόγω αποφάσεως ως βλαπτικής πράξεως. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το άρθρο 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, σύμφωνα με το οποίο η βλαπτική πράξη μπορεί επίσης να συνίσταται και σε παράλειψη, η οποία, εκ της φύσεώς της, δεν αποτελεί αντικείμενο έγγραφης κοινοποιήσεως εκ μέρους του θεσμικού οργάνου.

Εξάλλου, μολονότι το εκκαθαριστικό σημείωμα μισθοδοσίας δεν συγκεντρώνει, αυτό καθεαυτό, εκ φύσεως και λόγω του αντικειμένου του, τα χαρακτηριστικά βλαπτικής πράξεως, καθώς μεταφράζει απλώς σε οικονομικούς όρους το περιεχόμενο προγενέστερων αποφάσεων νομικού χαρακτήρα επί της καταστάσεως του υπαλλήλου, εντούτοις σε επίπεδο διαδικασίας, το εκκαθαριστικό σημείωμα μισθοδοσίας μπορεί να αποτελεί πράξη που παράγει συγκεκριμένες έννομες συνέπειες έναντι του αποδέκτη του. Πράγματι, η κοινοποίηση του μηνιαίου εκκαθαριστικού σημειώματος μισθοδοσίας συνεπάγεται την έναρξη των προθεσμιών υποβολής ενστάσεως και ασκήσεως προσφυγής κατά διοικητικής αποφάσεως, εφόσον από το σημείωμα προκύπτει σαφώς η ύπαρξη και το περιεχόμενο της αποφάσεως αυτής. Υπό τις συνθήκες αυτές, τα μηνιαία εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών που είναι δηλωτικά των οικονομικών δικαιωμάτων μπορεί να συνιστούν βλαπτικές πράξεις, κατά των οποίων δύναται να υποβληθεί διοικητική ένσταση και, ενδεχομένως, να ασκηθεί προσφυγή.

(βλ. σκέψεις 21 έως 23)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 21 Φεβρουαρίου 1974, 15/73 έως 33/73, 52/73, 53/73, 57/73 έως 109/73, 116/73, 117/73, 123/73, 132/73 και 135/73 έως 137/73, Kortner κ.λπ. κατά Συμβουλίου κ.λπ., Συλλογή τόμος 1974, σ. 107, σκέψη 18· 21 Ιανουαρίου 1987, 204/85, Στρογγύλη κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, Συλλογή 1987, σ. 389, σκέψη 6

ΓΔΕΕ: 19 Οκτωβρίου 1995, T‑562/93, Obst κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑247 και II‑737, σκέψη 23· 23 Απριλίου 1996, T‑113/95, Mancini κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑185 και II‑543, σκέψη 23· 6 Ιουνίου 1996, T‑391/94, Baiwir κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑269 και II‑787, σκέψη 34· 24 Μαρτίου 1998, T‑232/97, Becret-Danieau κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑157 και II‑495, σκέψεις 31 και 32· 16 Φεβρουαρίου 2005, T‑354/03, Reggimenti κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑33 και II‑147, σκέψεις 38 και 39· 22 Μαρτίου 2006, T‑4/05, Strack κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑83 και II‑A‑2‑361, σκέψη 35

2.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 26)

3.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 39)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 30 Μαρτίου 2000, C‑266/97 P, VBA/VGB κ.λπ., Συλλογή 2000, σ. I‑2135, σκέψη 79· 21 Σεπτεμβρίου 2006, C‑167/04 P, JCB Service κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. I‑8935, σκέψη 114· 21 Ιανουαρίου 2010, C‑150/09 P, Iride και Iride Energia κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψεις 73 και 74

4.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 45)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 3 Ιουνίου 2005, C‑396/03 P, Killinger κατά Γερμανίας κ.λπ., Συλλογή 2005, σ. I‑4967, σκέψη 9· 19 Φεβρουαρίου 2009, C‑308/07 P, Gorostiaga Atxalandabaso κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 2009, σ. I‑1059, σκέψη 36

ΓΔΕΕ: 16 Δεκεμβρίου 2010, T‑48/10 P, Meister κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 29

5.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 54)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 6 Σεπτεμβρίου 2012, C‑422/11 P και C‑423/11 P, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej και Πολωνία κατά Επιτροπής, σκέψη 48 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία