Postanowienie Sądu (piąta izba) z dnia 3 września 2014 r. – Kėdainių rajono Okainių i in. przeciwko Radzie i Komisji

(sprawa T‑386/13)

Skarga o stwierdzenie nieważności – Wspólna polityka rolna – Systemy wsparcia bezpośredniego dla rolników – Zezwolenie na przyznanie uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich na Litwie za rok 2012 – Termin do wniesienia skargi – Rozpoczęcie biegu terminu – Niedopuszczalność – Zarzut niezgodności z prawem

1.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Bezwzględna przesłanka procesowa – Badanie z urzędu przez sąd Unii (art. 263 akapit szósty TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 102 § 2) (por. pkt 27, 28)

2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu – Akt nieopublikowany i niedoręczony skarżącemu – Dokładne zapoznanie się z treścią i uzasadnieniem – Obowiązek zażądania przedstawienia całego tekstu w rozsądnym terminie od chwili dowiedzenia się o jego istnieniu (art. 263 akapit szósty TFUE) (por. pkt 29–32)

3.                     Zarzut niezgodności z prawem – Charakter incydentalny – Niedopuszczalność skargi głównej – Niedopuszczalność zarzutu (art. 277 TFUE) (por. pkt 47)

Przedmiot

Z jednej strony żądanie stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2012) 4391 final z dnia 2 lipca 2012 r. zezwalającej na przyznanie uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich na Litwie za rok 2012, a z drugiej strony żądanie stwierdzenia niezgodności z prawem części rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30, s. 16)

Sentencja

1) Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2) Kėdainių rajono Okainių ŽŪB i 134 innych skarżących wymienionych w załączniku pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską.

3) Republika Litewska pokrywa własne koszty.