ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)
της 13ης Σεπτεμβρίου 2021 (*)
«Διαδικασία – Αίτηση αναθεωρήσεως – Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία ανακοπής – Προσφυγή κατά αποφάσεως του EUIPO που απορρίπτει εν μέρει την αίτηση καταχωρίσεως σήματος – Παραίτηση από την ανακοπή πριν από την επίδοση της διατάξεως που απορρίπτει την προσφυγή – Γεγονός άγνωστο στον προσφεύγοντα και στο Γενικό Δικαστήριο – Αναθεώρηση της διατάξεως – Κατάργηση της δίκης»
Στην υπόθεση T‑616/19 REV,
Katjes Fassin GmbH & Co. KG, με έδρα το Emmerich am Rhein (Γερμανία), εκπροσωπούμενη από τον T. Schmitz, την S. Stolzenburg‑Wiemer και τους M. Breuer και I. Dimitrov, δικηγόρους,
αιτούσα την αναθεώρηση,
κατά
Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), εκπροσωπούμενου από την A. Söder,
καθής,
αντίδικος στη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών του EUIPO, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου:
Haribo The Netherlands & Belgium BV, με έδρα την Breda (Κάτω Χώρες), εκπροσωπούμενη από τις A. Tiemann και C. Elkemann, δικηγόρους,
με αντικείμενο αίτηση αναθεωρήσεως της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334),
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),
συγκείμενο από τους V. Tomljenović, πρόεδρο, F. Schalin και I. Nõmm (εισηγητή), δικαστές,
γραμματέας: E. Coulon
εκδίδει την ακόλουθη
Διάταξη
Το ιστορικό της αιτήσεως αναθεωρήσεως
1 Στις 18 Ιανουαρίου 2017, η αιτούσα την αναθεώρηση, Katjes Fassin GmbH & Co. KG, κατέθεσε αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1), όπως έχει τροποποιηθεί [έχει αντικατασταθεί από τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2017, L 154, σ. 1)].
2 Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι το λεκτικό σημείο WONDERLAND, η δε αίτηση αφορούσε προϊόντα που εμπίπτουν στην κλάση 30 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, της 15ης Ιουνίου 1957, για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση σημάτων, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί.
3 Η αίτηση καταχωρίσεως σήματος δημοσιεύθηκε στο Δελτίο Σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αριθ. 2017/017, της 26ης Ιανουαρίου 2017.
4 Στις 22 Μαρτίου 2017, η Haribo The Netherlands & Belgium BV άσκησε ανακοπή, δυνάμει του άρθρου 41 του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρου 46 του κανονισμού 2017/1001), κατά της καταχωρίσεως του σήματος WONDERLAND για όλα τα διαλαμβανόμενα στην αίτηση καταχωρίσεως προϊόντα.
5 Η ανακοπή βασίσθηκε, ιδίως, στο προγενέστερο λεκτικό σήμα της Μπενελούξ WONDERMIX, το οποίο καταχωρίσθηκε την 1η Ιουλίου 2015 υπό τον αριθμό 974248 και αφορούσε προϊόντα που εμπίπτουν στην κλάση 30.
6 Ο προβαλλόμενος προς στήριξη της ανακοπής λόγος ήταν ο προβλεπόμενος στο άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 (νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001).
7 Στις 7 Σεπτεμβρίου 2018, το τμήμα ανακοπών δέχθηκε την ανακοπή για τον λόγο ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο σήμα της Μπενελούξ για το σύνολο των διαλαμβανόμενων στην αίτηση καταχωρίσεως του σήματος WONDERLAND προϊόντων.
8 Στις 6 Νοεμβρίου 2018, η αιτούσα την αναθεώρηση άσκησε προσφυγή ενώπιον του EUIPO, δυνάμει των άρθρων 66 έως 71 του κανονισμού 2017/1001, κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών.
9 Με απόφαση της 8ης Ιουλίου 2019 (υπόθεση R 2164/2018-4), το τέταρτο τμήμα προσφυγών του EUIPO ακύρωσε εν μέρει την απόφαση του τμήματος ανακοπών.
10 Στις 12 Σεπτεμβρίου 2019, η αιτούσα την αναθεώρηση άσκησε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή ακυρώσεως κατά της αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών στο μέτρο που το τελευταίο είχε κρίνει ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως για μέρος των επίμαχων προϊόντων.
11 Με διάταξη της 10ης Ιουλίου 2020, Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334), το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή ακυρώσεως της αιτούσας την αναθεώρηση.
12 Με επιστολή της 27ης Ιουλίου 2020, η αιτούσα την αναθεώρηση ζήτησε από το EUIPO διευκρινίσεις περί των λόγων για τους οποίους δεν είχε ενημερωθεί ότι η ανακόπτουσα, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, είχε παραιτηθεί, με τηλεομοιοτυπία της 25ης Ιουνίου 2020, από την ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του σήματος WONDERLAND.
Διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων
13 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 18 Σεπτεμβρίου 2020, η αιτούσα την αναθεώρηση υπέβαλε, δυνάμει του άρθρου 169 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου σε συνδυασμό με το άρθρο 44 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αίτηση αναθεωρήσεως της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
14 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 23 Οκτωβρίου 2020, το EUIPO υπέβαλε τις παρατηρήσεις του επί της αιτήσεως αναθεωρήσεως.
15 Με διάταξη της 22ας Απριλίου 2021, Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19 REV, EU:T:2021:213), το Γενικό Δικαστήριο κήρυξε παραδεκτή την αίτηση αναθεωρήσεως της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
16 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 25 Μαΐου 2021, η αιτούσα την αναθεώρηση υπέβαλε τις παρατηρήσεις της επί της ουσίας.
17 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 26 Μαΐου 2021, το EUIPO υπέβαλε τις παρατηρήσεις του επί της ουσίας.
18 H αιτούσα την αναθεώρηση ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να επαναλάβει τη διαδικασία στην υπόθεση T‑616/19·
– να μεταρρυθμίσει τη διάταξη της 10ης Ιουλίου 2020, WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334)·
– να αποφανθεί ότι έκαστος διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του που αφορούν τη διαδικασία της κύριας δίκης·
– να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας αναθεωρήσεως.
19 Το EUIPO ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να απορρίψει την αίτηση αναθεωρήσεως·
– να μην καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας της κύριας δίκης ούτε στα έξοδα της διαδικασίας αναθεωρήσεως.
Σκεπτικό
20 Προς στήριξη της αιτήσεως αναθεωρήσεως, η αιτούσα την αναθεώρηση προβάλλει το πραγματικό γεγονός της παραιτήσεως της παρεμβαίνουσας από την ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του σήματος WONDERLAND. Ισχυρίζεται ότι το πραγματικό αυτό γεγονός ήταν άγνωστο στην ίδια και στο Γενικό Δικαστήριο κατά τη στιγμή της επιδόσεως της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334). Υποστηρίζει ότι το νέο αυτό στοιχείο πρέπει να οδηγήσει το Γενικό Δικαστήριο στην έκδοση διατάξεως περί καταργήσεως της δίκης και, κατά συνέπεια, σε επίλυση της διαφοράς διαφορετική από εκείνη στην οποία κατέληξε με την προμνησθείσα διάταξη.
21 Υπενθυμίζεται, κατ’ αρχάς, ότι το άρθρο 169, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας προβλέπει ότι, κατά το άρθρο 44 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναθεώρηση αποφάσεως ή διατάξεως του Γενικού Δικαστηρίου μπορεί να ζητηθεί μόνον εφόσον γίνει γνωστό γεγονός αποφασιστικής σημασίας το οποίο, πριν από τη δημοσίευση της αποφάσεως ή την επίδοση της διατάξεως, ήταν άγνωστο στο Γενικό Δικαστήριο και στον διάδικο που ζητεί την αναθεώρηση.
22 Περαιτέρω, από πάγια νομολογία προκύπτει ότι η αναθεώρηση δεν αποτελεί τακτικό, αλλά έκτακτο ένδικο μέσο, που παρέχει τη δυνατότητα αμφισβητήσεως της ισχύος δεδικασμένου δικαστικής αποφάσεως ή διατάξεως που περάτωσε τη δίκη λόγω των πραγματικών διαπιστώσεων στις οποίες στηρίχθηκε το δικαστήριο. Η αναθεώρηση προϋποθέτει ότι καθίστανται γνωστά πραγματικά στοιχεία προγενέστερα της δημοσιεύσεως ή της επιδόσεως της δικαστικής αποφάσεως ή διατάξεως και άγνωστα έως τότε στο δικαστήριο που την εξέδωσε καθώς και στον αιτούντα την αναθεώρηση διάδικο, τα οποία, αν είχε δοθεί στο εν λόγω δικαστήριο η δυνατότητα να τα λάβει υπόψη, θα μπορούσαν να το οδηγήσουν σε διαφορετική επίλυση της διαφοράς (πρβλ. διατάξεις της 4ης Δεκεμβρίου 2014, JAS κατά Επιτροπής, T‑573/11 REV, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2014:1124, σκέψη 23 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία, και της 28ης Νοεμβρίου 2017, Staelen κατά Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή, T‑217/11 REV, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2017:861, σκέψη 23 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
23 Σύμφωνα, εξάλλου, με το άρθρο 169, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, με την επιφύλαξη της δεκαετούς προθεσμίας που προβλέπει το άρθρο 44, τρίτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναθεώρηση ζητείται εντός τριών μηνών από την ημέρα που ο αιτών έλαβε γνώση του γεγονότος στο οποίο στηρίζεται η αίτηση αναθεωρήσεως. Σύμφωνα με το άρθρο 169, παράγραφος 3, στοιχείο δʹ, του Κανονισμού Διαδικασίας, η αίτηση αναθεωρήσεως πρέπει να καθορίζει τα μέσα με τα οποία μπορεί να αποδειχθεί η ύπαρξη γεγονότων που δικαιολογούν την αναθεώρηση και από τα οποία συνάγεται ότι οι προθεσμίες της παραγράφου 2 του εν λόγω άρθρου έχουν τηρηθεί.
24 Πρέπει, τέλος, να υπομνησθεί ότι, σύμφωνα με το άρθρο 44, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διαδικασία της αναθεωρήσεως αρχίζει με την απόφαση που διαπιστώνει ρητώς την ύπαρξη του γεγονότος, αναγνωρίζει τα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την έναρξη της αναθεωρήσεως και κηρύσσει για αυτόν τον λόγο παραδεκτή την αίτηση. Το άρθρο 169, παράγραφος 5, του Κανονισμού Διαδικασίας ορίζει ότι, χωρίς να προδικάσει την ουσία, το Γενικό Δικαστήριο, αφού παράσχει στους διαδίκους τη δυνατότητα να διατυπώσουν τις παρατηρήσεις τους, εκδίδει διάταξη επί του παραδεκτού της αιτήσεως.
25 Η διάρθρωση αυτή της διαδικασίας σε δύο στάδια, από την οποία το πρώτο αφορά το παραδεκτό και το δεύτερο την ουσία, εξηγείται από την αυστηρότητα των προϋποθέσεων για την έναρξη της διαδικασίας αναθεωρήσεως, η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι το ένδικο αυτό μέσο κάμπτει το δεδικασμένο (βλ. απόφαση της 8ης Ιουλίου 1999, DSM κατά Επιτροπής, C‑5/93 P, EU:C:1999:364, σκέψη 66 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
26 Εν προκειμένω, με διάταξη της 22ας Απριλίου 2021, WONDERLAND (T‑616/19 REV, EU:T:2021:213), το Γενικό Δικαστήριο κήρυξε παραδεκτή την αίτηση αναθεωρήσεως της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020 WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334). Έκρινε ειδικότερα ότι η παραίτηση από την ανακοπή –την οποία αγνοούσε τόσο το ίδιο όσο και η αιτούσα την αναθεώρηση– αποτελούσε γεγονός αποφασιστικής σημασίας κατά την έννοια του άρθρου 169, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, στον βαθμό που εξαρτώνταν από αυτό η ίδια η συνέχιση της διαδικασίας. Το Γενικό Δικαστήριο απεφάνθη, ως εκ τούτου, ότι πληρούνταν όλες οι προϋποθέσεις παραδεκτού της αιτήσεως αναθεωρήσεως που προβλέπονται στο άρθρο 169.
27 Επομένως, πρέπει να εξεταστεί το ζήτημα ουσίας και, κατά συνέπεια, να κριθεί αν η διάταξη της 10ης Ιουλίου 2020, WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334), πρέπει να αναθεωρηθεί.
28 Κατά πάγια νομολογία, όταν υπάρξει παραίτηση από την ανακοπή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών που έχει ως αντικείμενο απόφαση επί της ανακοπής ή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του δικαστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει ως αντικείμενο απόφαση επί προσφυγής ασκηθείσας ενώπιον του EUIPO κατά της αποφάσεως της σχετικής με την ανακοπή, η βάση της διαδικασίας εκλείπει και η διαδικασία καθίσταται άνευ αντικειμένου [διάταξη της 9ης Φεβρουαρίου 2004, Synopharm κατά ΓΕΕΑ – Pentafarma (DERMASYN), T-120/03, EU:T:2004:33, σκέψη 20· βλ., επίσης, διάταξη της 2ας Απριλίου 2020, Thai World Import & Export κατά EUIPO – Elvir (Yaco), T-3/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:150, σκέψη 4 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].
29 Εν προκειμένω, η παρεμβαίνουσα παραιτήθηκε από την ανακοπή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του EUIPO, όπως επιβεβαίωσε το τελευταίο στις παρατηρήσεις του σχετικά με την αίτηση αναθεωρήσεως. Το EUIPO διευκρίνισε, επιπλέον, ότι η παραίτηση αυτή έλαβε χώρα πριν από την επίδοση της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
30 Προκύπτει συνεπώς ότι, κατά τον χρόνο της επίδοσης της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334), η βάση της διαδικασίας ανακοπής είχε εκλείψει και ότι η απόφαση που αποτελούσε αντικείμενο της προσφυγής ακυρώσεως έπρεπε να θεωρηθεί ως μηδέποτε υπήρξασα.
31 Ως εκ τούτου, αν είχε ενημερωθεί εγκαίρως για την παραίτηση από την ανακοπή, το Γενικό Δικαστήριο δεν θα είχε εκδώσει τη διάταξη της 10ης Ιουλίου 2020 WONDERLAND (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
32 Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση αναθεωρήσεως και να διαπιστωθεί, συμφώνως προς το άρθρο 130, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ότι, κατόπιν της παραιτήσεως από την ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του σήματος WONDERLAND, η προσφυγή ακυρώσεως στην υπόθεση T-616/19 κατέστη άνευ αντικειμένου και ότι η δίκη πρέπει να καταργηθεί (πρβλ., κατ’ αναλογίαν, διάταξη της 2ας Απριλίου 2020, Yaco, T‑3/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:150, σκέψη 6).
Επί των δικαστικών εξόδων της διαδικασίας ακυρώσεως στην υπόθεση T‑616/19
33 Το άρθρο 137 του Κανονισμού Διαδικασίας ορίζει ότι, σε περίπτωση καταργήσεως της δίκης, το Γενικό Δικαστήριο κανονίζει τα δικαστικά έξοδα κατά την κρίση του.
34 Υπό τις περιστάσεις της υπό κρίση υποθέσεως, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι έκαστος διάδικος πρέπει να φέρει τα δικαστικά έξοδά του.
Επί των δικαστικών εξόδων που αφορούν τη διαδικασία αναθεωρήσεως
35 Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου.
36 Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα ηττήθηκαν. Οι δύο αυτοί διάδικοι υπήρξαν εξίσου αμελείς καθόσον δεν ενημέρωσαν εγκαίρως το Γενικό Δικαστήριο και την αιτούσα την αναθεώρηση για την εκ μέρους της παρεμβαίνουσας παραίτηση από την ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του σήματος WONDERLAND. Ωστόσο, η αιτούσα την αναθεώρηση ζήτησε να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα που αφορούν τη διαδικασία αναθεωρήσεως μόνον το EUIPO. Συνεπώς, το EUIPO πρέπει να υποχρεωθεί να φέρει, εκτός από τα δικά του έξοδα, και το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της αιτούσας την αναθεώρηση που αφορούν τη διαδικασία αναθεωρήσεως. Η αιτούσα την αναθεώρηση θα φέρει επομένως το ήμισυ των δικαστικών της εξόδων.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα)
διατάσσει:
1) Κάνει δεκτή την αίτηση αναθεωρήσεως της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
2) Καταργεί τη δίκη επί της προσφυγής στην υπόθεση Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19).
3) Έκαστος διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του που αφορούν τη διαδικασία ακυρώσεως στην υπόθεση Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19).
4) Το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) φέρει τα δικαστικά έξοδά του που αφορούν τη διαδικασία αναθεωρήσεως.
5) Καταδικάζει το EUIPO στο ήμισυ των δικαστικών εξόδων της Katjes Fassin GmbH & Co. KG που αφορούν τη διαδικασία αναθεωρήσεως.
6) Η Katjes Fassin φέρει το ήμισυ των δικαστικών εξόδων της που αφορούν τη διαδικασία αναθεωρήσεως.
7) Το πρωτότυπο της παρούσας διατάξεως επισυνάπτεται από τον Γραμματέα στο πρωτότυπο της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
8) Σημείωση της παρούσας διατάξεως γίνεται από τον Γραμματέα στο περιθώριο της διατάξεως της 10ης Ιουλίου 2020, Katjes Fassin κατά EUIPO – Haribo The Netherlands & Belgium (WONDERLAND) (T‑616/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:334).
Λουξεμβούργο, 13 Σεπτεμβρίου 2021.