ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 4ης Νοεμβρίου 2008

Υπόθεση F-18/07

Luigi Marcuccio

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αίτηση – Ρητή απόρριψη κοινοποιηθείσα κατόπιν της σιωπηρής απoρρίψεως – Αμιγώς επιβεβαιωτική πράξη – Εκπρόθεσμη διοικητική ένσταση – Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 25ης Οκτωβρίου 2005, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του προσφεύγοντος να αναγνωριστεί, κατά το άρθρο 72 του ΚΥΚ και του κοινού καθεστώτος υγειονομικής ασφαλίσεως για τα όργανα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ότι πάσχει από βαριά ασθένεια.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Η Επιτροπή φέρει, εκτός από τα δικά της δικαστικά έξοδα, το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων του προσφεύγοντος.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Ρητή απόρριψη της προηγουμένης διοικητικής ενστάσεως, κοινοποιηθείσα μετά τη σιωπηρή απορριπτική απόφαση η οποία κατέστη οριστική – Επιβεβαιωτική πράξη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Συμψηφισμός – Εξαιρετικοί λόγοι

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 87 § 3, εδ. 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 122)

1.      Ρητή απόφαση περί απορρίψεως προηγουμένης διοικητικής ενστάσεως, κοινοποιηθείσα στον ενδιαφερόμενο μετά τη σιωπηρά απορριπτική απόφαση η οποία κατέστη οριστική, συνιστά μόνον αμιγώς επιβεβαιωτική πράξη της τελευταίας αυτής αποφάσεως και, επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως βλαπτική πράξη δυνάμενη να αποτελέσει το αντικείμενο, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 91, παράγραφος 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, προσφυγής ακυρώσεως.

(βλ. σκέψη 27)

2.      Δυνάμει του άρθρου 87, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, το οποίο εφαρμόζεται mutatis mutandis στις εκκρεμείς ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης υποθέσεις πριν από την έναρξη ισχύος, την 1η Νοεμβρίου 2007, του Κανονισμού Διαδικασίας του, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δύναται να κατανείμει τα δικαστικά έξοδα για εξαιρετικούς λόγους.

Συναφώς, συνιστά εξαιρετικό λόγο, ο οποίος δικαιολογεί κατανομή μεταξύ του οικείου κοινοτικού οργάνου και του προσφεύγοντος υπαλλήλου των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο υπάλληλος, το γεγονός ότι, στο πλαίσιο προσφυγής απορριφθείσας λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της προηγουμένης διοικητικής ενστάσεως, η διοίκηση δεν πληροφόρησε τον προσφεύγοντα ότι η απόφαση η οποία αποτελεί το αντικείμενο της διοικητικής ενστάσεως συνιστά μόνον αμιγώς επιβεβαιωτική πράξη και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής ακυρώσεως, και, εξάλλου, δεν προέβαλε το ζήτημα της τυχόν εκπρόθεσμης υποβολής της ενστάσεως, και, επομένως, κατά παράβαση του καθήκοντος αρωγής, μπορούσε να δημιουργήσει την πεπλανημένη εντύπωση στον υπάλληλο ότι, αν είχε την πρόθεση ασκήσεως προσφυγής, η προσφυγή αυτή θα ήταν παραδεκτή.

(βλ. σκέψεις 35 έως 39)