Προσφυγή της 2ας Ιανουαρίου 2012 - Γαλλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-1/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: E. Belliard, G. de Bergues και J. Gstalter)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως C (2011) 7808 τελικό, της 24ης Οκτωβρίου 2011, με την οποία η Επιτροπή έκρινε μη συμβατές με την κοινή αγορά ενισχύσεις για την αναδιάρθρωση τις οποίες προετίθεντο να χορηγήσουν οι γαλλικές αρχές στη SeaFrance SA, με τη μορφή αυξήσεως κεφαλαίου και δανείων τα οποία θα χορηγούσε η SNCF στη SeaFrance.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παρερμηνεία της έννοιας της κρατικής ενισχύσεως, κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι ο σώφρων χαρακτήρας των δύο δανείων που σχεδίαζε να χορηγήσει η SNCF έπρεπε να εκτιμηθεί από κοινού με την ενίσχυση για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση. Ο λόγος αυτός ακυρώσεως αποτελείται από δύο σκέλη, τα οποία στηρίζονται:
- αφενός, στο ότι η Επιτροπή ερμήνευσε πεπλανημένα την απόφαση του Πρωτοδικείου της 15ης Σεπτεμβρίου 1998, T 11/95, BP Chemicals κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. II 3235, και
- αφετέρου, επικουρικώς, στο ότι η Επιτροπή εφήρμοσε πεπλανημένα την εν λόγω απόφαση του Πρωτοδικείου.
Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παρερμηνεία της έννοιας της κρατικής ενισχύσεως, κατά το άρθρο 107 ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή έκρινε, ως εκ του περισσού, ότι οι γαλλικές αρχές δεν απέδειξαν ότι, εξεταζόμενα χωριστά, τα δύο δάνεια που σχεδίαζε να χορηγήσει η SNCF θα χορηγούνταν με επιτόκιο της αγοράς. Ο λόγος αυτός αποτελείται από δύο σκέλη τα οποία στηρίζονται:
- αφενός, στο ότι κακώς απέκλεισε η Επιτροπή την εφαρμογή της από 19 Ιανουαρίου 2008 ανακοινώσεώς της, σχετικά με την αναθεώρηση της μεθόδου καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης , στην περίπτωση των δύο επίμαχων δανείων και
- αφετέρου, στο ότι κακώς έκρινε η Επιτροπή ότι, για να είναι σύμφωνο με την αγορά, το επιτόκιο των επίμαχων δανείων έπρεπε να ανέρχεται στο 14 % περίπου.
Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από νομική και πραγματική πλάνη, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι η ενίσχυση για την αναδιάρθρωση δεν είναι συμβατή με το άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ΄, ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενο με γνώμονα τις κατευθυντήριες γραμμές περί ενισχύσεων για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση.
Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 345 ΣΛΕΕ, το οποίο προβλέπει ότι οι Συνθήκες δεν προδικάζουν με κανένα τρόπο το καθεστώς της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη.
____________1 - ΕΕ C 14, σ. 6.