Language of document :

Skarga wniesiona w dniu 28 września 2021 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-601/21)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: A. Stobiecka-Kuik, G. Wils, P. Ondrůšek, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie, że poprzez dodanie nieprzewidzianych w dyrektywie 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych1 wyłączeń odnoszących się do wytwarzania niektórych dokumentów, druków i znaków, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 15 ust. 2 i 3 dyrektywy 2014/24/UE w związku z art. 346 ust. 1 lit. a) TFUE

obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Dokonując transpozycji dyrektywy 2014/24, Polska wyłączyła z zakresu zastosowania ustanowionych w tej dyrektywie procedur wytwarzanie całego szeregu dokumentów, druków i znaków. Wprowadzone przez Polskę wyłączenia dotyczą dokumentów publicznych (takich jak, na przykład, dowód osobisty, dokumenty paszportowe i książeczka żeglarska), znaków akcyzy, znaków legalizacyjnych i nalepek kontrolnych, kart do głosowania i znaków holograficznych umieszczanych na zaświadczeniach o prawie do głosowania oraz układu mikroprocesorowego z oprogramowaniem służącym do zarządzania dokumentami publicznymi, systemów i baz informatycznych niezbędnych do zastosowania dokumentów publicznych. W opinii Komisji wprowadzenie tych wyłączeń stanowi naruszenie dyrektywy 2014/24, gdyż doszło do ograniczenia zakresu jej stosowania nieuzasadnionego przepisami dyrektywy 2014/24 ani art. 346 TFUE. Komisja powołuje się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-187/16 Komisja przeciwko Austrii jako istotny precedens w tym zakresie.

W ramach postępowania poprzedzającego wniesienie skargi Polska powołała się na konieczność ochrony bezpieczeństwa dokumentów urzędowych. Zgadzając się co do potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa i autentyczności tych dokumentów, Komisja uważa, że Polska nie wykazała, iż wymagana ochrona, w tym przed fałszowaniem albo w związku z przepisami o ochronie danych osobowych, nie może zostać wdrożona w ramach procedury udzielania zamówień publicznych przewidzianej w dyrektywie 2014/24.

____________

1 Dz .U. 2014, L 94, s. 65