Προσφυγή της 2ας Αυγούστου 2022 – Σουηδία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-485/22)
Γλώσσα διαδικασίας: η σουηδική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Βασίλειο της Σουηδίας (εκπρόσωποι: H. Shev και F.-L. Göransson)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2022/908 της Επιτροπής, της 8ης Ιουνίου 2022, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) 1 , κατά το μέρος που η απόφαση αυτή συνεπάγεται για τη Σουηδία κατ’ αποκοπή διόρθωση 5 %, αντιστοιχούσα στο ποσό των 13 856 996,64 ευρώ όσον αφορά ενίσχυση χορηγηθείσα στη Σουηδία για τα έτη υποβολής αιτήσεων 2017, 2018 και 2019, και
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής το προσφεύγον προβάλλει τρεις λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως το προσφεύγον προβάλλει ότι η Επιτροπή δεν τήρησε την υποχρέωση αιτιολόγησης που υπέχει καθόσον η απόφαση δεν εκθέτει με σαφήνεια τους δικαιολογητικούς λόγους στους οποίους στηρίχθηκε η Επιτροπή κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης ούτε τις ελλείψεις που η Επιτροπή προσάπτει στη Σουηδία. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες ώστε να εκτιμηθεί το βάσιμο της προσβαλλόμενης απόφασης.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 52 του κανονισμού 1306/2013 1 και τα άρθρα 28 και 29 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 809/2014 της Επιτροπής, της 17ης Ιουλίου 2014, για τη θέσπιση κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου, τα μέτρα αγροτικής ανάπτυξης και την πολλαπλή συμμόρφωση 2 , διότι η Επιτροπή υπέπεσε σε σφάλμα εκτίμησης καθόσον διαπίστωσε την ύπαρξη συστηματικών ελλείψεων κατά τη διενέργεια ελέγχων διασταύρωσης, όσον αφορά τις επικαιροποιήσεις του ΣΑΑ, όπερ θεωρείται ότι συνιστά αδυναμία των βασικών ελέγχων. Τούτο συμβαίνει διότι, πρώτον, η ποιότητα της επικαιροποίησης του ΣΑΑ μπορεί να εκτιμηθεί μόνο σε σχέση με την βάση δεδομένων των αγροτεμαχίων στο σύνολό της, δεύτερον, η επιλογή, από την Επιτροπή, των προς έλεγχο αγροτεμαχίων ήταν πολύ περιορισμένη ώστε να είναι σε θέση να αποδείξει συστηματική έλλειψη, και, τρίτον, το συμπέρασμα της Επιτροπής σχετικά με τον αριθμό των αγροτεμαχίων με ελλείψεις και το ποσοστό σφάλματος – το οποίο φαίνεται να αποτέλεσε τη βάση για την εκτίμηση της Επιτροπής ότι υπάρχουν συστηματικές ελλείψεις στην επικαιροποίηση του ΣΑΑ – δεν είναι ορθό.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή παρέβη το άρθρο 52, παράγραφος 2, του κανονισμού 1306/2013 και τις κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό των δημοσιονομικών διορθώσεων στο πλαίσιο των διαδικασιών εκκαθάρισης ως προς τη συμμόρφωση και δημοσιονομικής εκκαθάρισης των λογαριασμών [C(2015) 3675 της 8ης Ιουνίου 2015]. Καθίσταται σαφές από τις εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές και από την αρχή της αναλογικότητας, η οποία αποτυπώνεται επίσης στο άρθρο 52, παράγραφος 2, του κανονισμού 1306/2013, ότι η επιβληθείσα κατ’ αποκοπήν διόρθωση είναι αδικαιολόγητη και δυσανάλογη. Ούτε η έκταση της παράβασης, όσον αφορά τη φύση και το περιεχόμενό της, ούτε η χρηματοοικονομική ζημία που ενδεχομένως υπέστη η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να δικαιολογήσουν κατ’ αποκοπήν διόρθωση 5% υπολογιζόμενη βάσει του συνόλου των βοσκοτόπων που υποβλήθηκαν σε επικαιροποίηση εικόνων κατά την περίοδο 2016-2018 και αντιστοιχούσα στο ποσό των 13 856 996,64 ευρώ. Ως εκ τούτου, η επίμαχη στην προσβαλλόμενη απόφαση κατ’ αποκοπήν διόρθωση δεν είναι συμβατή με τις προαναφερθείσες διατάξεις και με την αρχή της αναλογικότητας.
____________
1 ΕΕ 2022, L 157, σ. 15.
1 Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 352/78, (ΕΚ) αριθ. 165/94, (ΕΚ) αριθ. 2799/98, (ΕΚ) αριθ. 814/2000, (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 και (ΕΚ) αριθ. 485/2008 του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 347, σ. 549).
1 ΕΕ 2014 L 227, σ. 69.