Προσφυγή της 21ης Φεβρουαρίου 2014 – Κάτω Χώρες κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-126/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: M. Bulterman και J. Langer)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
κυρίως, να ακυρώσει το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως και το παράρτημά της, στο μέτρο που η διάταξη αυτή και το παράρτημα αφορούν τους τόκους τους οποίους οι Κάτω Χώρες φέρονται ότι κακώς δεν υπολόγισαν επί ορισμένων απαιτήσεων σχετικών με τις εκπροθέσμως καταβληθείσες συμπληρωματικές εισφορές και τις παρανόμως χορηγηθείσες επιστροφές λόγω εξαγωγής, ανερχόμενους σε 4 703 231,78 ευρώ·
επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 1 της προσβαλλομένης αποφάσεως και το παράρτημά της, στο μέτρο που η διάταξη αυτή και το παράρτημα αφορούν τους τόκους τους οποίους οι Κάτω Χώρες φέρονται ότι κακώς δεν υπολόγισαν επί ορισμένων απαιτήσεων σχετικών με τις εκπροθέσμως καταβληθείσες συμπληρωματικές εισφορές, ανερχόμενους σε 3 208 935,04 ευρώ.
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή ζητείται η ακύρωση της εκτελεστικής αποφάσεως 2013/763/ΕΕ της Επιτροπής, της 12ης Δεκεμβρίου 2013, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ), τμήμα Εγγυήσεων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ) (ΕΕ L 338, σ. 81).
Προς στήριξη της προσφυγής, το προσφεύγον προβάλλει τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, δεδομένου ότι δεν παρατίθεται συνεπής και κατανοητή δικαιολόγηση της προσβαλλομένης αποφάσεως.
Ο δεύτερος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 2, ΣΕΕ, λόγω της επιβολής διορθώσεως που αφορά τον καταλογισμό τόκων, χωρίς να υποδεικνύεται ποια βάση υπάρχει προς τούτο στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και/ή εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής της ισοδυναμίας, διότι κρίθηκε ότι οι Κάτω Χώρες, κατά τον κρίσιμο χρόνο, υπολόγιζαν τόκους επί παρεμφερών εγχώριων αξιώσεων.
Ο τρίτος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της επιμέλειας, σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 729/70 1 και με το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΟΚ) 595/91 2 , διότι δεν ελήφθη απόφαση πριν από τις 16 Οκτωβρίου 2006 για τις εκκρεμείς απαιτήσεις.
____________1 Κανονισμός (ΕΟΚ) 729/70 του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 1970, περί χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής (ΕΕ ειδ. έκδ. 03/005, σ. 93).
2 Κανονισμός (ΕΟΚ) 595/91 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 1991, περί των ανωμαλιών και της ανάκτησης των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών στα πλαίσια της χρηματοδότησης της κοινής γεωργικής πολιτικής ως και της οργανώσεως ενός συστήματος πληροφόρησης στον τομέα αυτό και περί κατάργησης του κανονισμού (ΕΟΚ) 283/72 (ΕΕ L 67, σ. 11).