WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 3 grudnia 2015 r.
Sprawa T‑127/14 P
Alvaro Sesma Merino
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Cele 2011/2012 – Akt niekorzystny – Dopuszczalność
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 11 grudnia 2013 r., Sesma Merino/OHIM (F‑125/12, Zb.Orz.SP, EU:F:2013:192).
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Alvaro Sesma Merino zostaje obciążony kosztami postępowania.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja w sprawie ustalenia celów urzędnika, wydana przed decyzją końcową i niewywołująca wiążących skutków prawnych – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2, art. 91 ust. 1)
2. Urzędnicy – Obsadzanie stanowisk – Reorganizacja służb – Uprawnienia dyskrecjonalne administracji – Granice – Interes służby – Przestrzeganie równoważności stanowisk
(regulamin pracowniczy, art. 5, 7)
1. Co się tyczy czynności lub decyzji, których przygotowanie odbywa się wieloetapowo, środki pośrednie, które mają na celu jedynie przygotowanie decyzji końcowej, nie wywołują same w sobie wiążących skutków prawnych. Takie skutki wynikają jedynie z aktu, który ostatecznie określa stanowisko danej instytucji, a dopóki akt ten nie zostanie wydany, sytuacja prawna zainteresowanych nie zostaje zmieniona w sposób bezpośredni i natychmiastowy.
Tym samym, jeśli czynność sama w sobie wywołuje wiążące skutki prawne mające bezpośredni i natychmiastowy wpływ na sytuację prawną zainteresowanych, to stanowi ona akt niekorzystny, na który można złożyć zażalenie, a następnie skargę do sądu Unii, zgodnie, odpowiednio, z art. 90 ust. 2 i z art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego. Okoliczność, że czynność ta zostaje ewentualnie uwzględniona przy późniejszym podejmowaniu innej czynności i z tego względu można uznać, że wpisuje się w ramy wewnętrznej procedury prowadzącej do podjęcia tej innej czynności, nie wystarczy do tego, by pozbawić tę pierwszą czynność charakteru aktu niekorzystnego.
Tym samym okoliczność, że wydanie decyzji w sprawie ustalenia celów dla urzędnika na dany okres stanowi konieczny warunek do wydania decyzji końcowej podczas kolejnego postępowania w sprawie oceny, nie jest sama w sobie wystarczająca do tego, aby wywieść, że decyzja w sprawie ustalenia celów nie stanowi aktu niekorzystnego. Trzeba jeszcze wykazać, że ta ostatnia decyzja nie wywołuje sama z siebie wiążących skutków prawnych mających bezpośredni i natychmiastowy wpływ na sytuację danego urzędnika.
(zob. pkt 26, 27, 29)
2. Szeroki zakres uznania przysługujący instytucjom i organom Unii w zakresie organizacji ich służb w zależności od powierzonych im zadań oraz – mając na uwadze te zadania – w zakresie przydziału do pracy personelu pozostającego do ich dyspozycji podlega warunkowi, że przydział ten odbywa się w interesie służby i w poszanowaniu równoważności stanowisk pracy.
Tym samym, o ile przydzielane urzędnikowi zadania nie powinny nie przystawać do zadań odpowiadających jego zaszeregowaniu i stanowisku, o tyle nie mogą one również w sposób rażący wykraczać poza to, czego można racjonalnie wymagać od urzędnika zaszeregowanego do danej grupy, zajmującego rozpatrywane stanowisko, tym bardziej że taki wymóg stałby też w oczywistej sprzeczności z interesem służby.
(por. pkt 31, 37, 38)
Odesłanie
Trybunał, wyrok z dnia 23 marca 1988 r., Hecq/Komisja, 19/87, Rec, EU:C:1988:165, pkt 6 i przytoczone tam orzecznictwo