Sprawa C‑143/16
Abercrombie & Fitch Italia Srl
przeciwko
Antoninowi Bordonarowi
(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Corte suprema di cassazione)
Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Dyrektywa 2000/78/WE – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Artykuł 2 ust. 1 – Artykuł 2 ust. 2 lit. a) – Artykuł 6 ust. 1 – Dyskryminacja ze względu na wiek – Umowa o pracę ad interim, którą można zawrzeć z osobami w wieku poniżej 25 lat – Automatyczne rozwiązanie umowy o pracę w chwili osiągnięcia przez pracownika wieku 25 lat
Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 lipca 2017 r.
Polityka społeczna – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Dyrektywa 2000/78 – Zakaz dyskryminacji ze względu na wiek – Przepis krajowy zezwalający pracodawcy na zawarcie umowy o pracę ad interim z pracownikiem w wieku poniżej 25 lat i na zwolnienie tego pracownika, gdy osiągnie ten wiek – Uzasadnienie wynikające z dążenia do uzasadnionego celu – Proporcjonalność w świetle realizowanego celu – Dopuszczalność
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 21; dyrektywa Rady 2000/78, art. 2, art. 6 ust. 1)
Artykuł 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 2 ust. 1, art. 2 ust. 2 lit. a) i art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisowi takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, w którym zezwolono pracodawcy na zawarcie umowy o pracę ad interim z pracownikiem w wieku poniżej 25 lat bez względu na charakter świadczeń, jakie mają zostać wykonane, a także na zwolnienie tego pracownika, gdy osiągnie wiek 25 lat, jeśli przepis ten realizuje zgodny z prawem cel polityki zatrudnienia i rynku pracy, a środki przewidziane dla realizacji tego celu są właściwe i konieczne.
Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 6 ust. 1 akapit drugi lit. a) dyrektywy 2000/78 odmienne traktowanie może polegać na „wprowadzeniu specjalnych warunków dostępu do zatrudnienia i kształcenia zawodowego, zatrudnienia i pracy, włącznie z warunkami zwalniania i wynagradzania, dla ludzi młodych, pracowników starszych i osób mających na utrzymaniu inne osoby, w celu wspierania ich integracji zawodowej lub zapewnienia im ochrony”.
Ponadto należy przypomnieć, że wspieranie zatrudniania bez wątpienia stanowi zgodny z prawem cel prowadzonej przez państwa członkowskie polityki społecznej i zatrudnienia, w szczególności gdy chodzi o ułatwienie osobom młodym dostępu do wykonywania określonego zawodu (wyrok z dnia 21 lipca 2011 r., Fuchs i Köhler, C‑159/10 i C‑160/10, EU:C:2011:508, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo).
Podobnie Trybunał orzekł, że cel polegający na wspieraniu sytuacji ludzi młodych na rynku pracy w zamiarze sprzyjania ich integracji zawodowej lub zapewnienia im ochrony może zostać uznany za zgodny z przepisami w rozumieniu art. 6 ust. 1 dyrektywy 2000/78 (wyrok z dnia 10 listopada 2016 r., de Lange, C‑548/15, EU:C:2016:850, pkt 27). Orzekł on także, że ułatwianie zatrudniania młodych pracowników poprzez zwiększenie elastyczności zarządzania personelem stanowi w szczególności zgodny z prawem cel (zob. podobnie wyrok z dnia 19 stycznia 2010 r., Kücükdeveci, C‑555/07, EU:C:2010:21, pkt 35, 36).
(zob. pkt 36–38, 47; sentencja)