Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2008 r. - Total przeciwko Komisji

(Sprawa T-548/08)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Total SA (Courbevoie, Francja) (przedstawiciele: E. Morgan de Rivery i A. Noël-Baron, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

tytułem żądania głównego, stwierdzenie - na podstawie art. 230 WE - nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr C(2008) 5476 wersja ostateczna z dnia 1 października 2008 r., w zakresie w jakim dotyczy ona TOTAL SA;

tytułem żądania ewentualnego, uchylenie - na podstawie art. 230 WE - grzywny w wysokości 128 163 000 EUR nałożonej solidarnie na TOTAL FRANCE i TOTAL SA w art. 2 decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr C(2008) 5476 wersja ostateczna z dnia 1 października 2008 r.;

tytułem dalszego żądania ewentualnego, obniżenie - na podstawie art. 229 WE - grzywny w wysokości 128 163 000 EUR nałożonej solidarnie na TOTAL FRANCE i TOTAL SA w art. 2 decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr C(2008) 5476 wersja ostateczna z dnia 1 października 2008 r.;

w każdym razie obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji nr C(2008) 5476 wersja ostateczna z dnia 1 października 2008 r. w sprawie COMP/39.181 - Woski do wyrobu świec, w której Komisja stwierdziła, że pewne przedsiębiorstwa, w tym skarżąca, naruszyły art. 81 ust. 1 WE i art. 53 ust. 1 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, ustalając ceny i dzieląc rynki wosków parafinowych w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) i gaczy parafinowej w Niemczech.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi dziewięć zarzutów opartych na (lub zmierzających do):

naruszeniu prawa do obrony i domniemania niewinności skarżącej, jako że zaskarżona decyzja narusza zakres stosowania tego prawa ratione personae, a także ze względu na nieprawidłowości proceduralne popełnione na etapie dochodzenia i z uwagi na zaprezentowane w samej decyzji rozumowanie mające charakter błędnego koła;

sprzeczności uzasadnienia co do: i) konieczności zbadania, czy spółka dominująca rzeczywiście wywierała decydujący wpływ na swoją spółkę zależną; ii) zakresu kontroli, jaką spółka dominująca powinna sprawować nad swoją spółką zależną, aby można było przypisać naruszenie spółce dominującej;

naruszeniu zasad związanych z przypisaniem odpowiedzialności za naruszenia art. 81 WE w ramach grup przedsiębiorstw, ponieważ i) Komisja błędnie stwierdziła w zaskarżonej decyzji, że nie ma ona obowiązku wskazać dowodów na poparcie domniemania; ii) zaskarżona decyzja narusza zasadę niezależności prawnej i ekonomicznej każdej spółki zależnej, na której bazują krajowe prawa spółek;

oczywistym błędzie w zakresie oceny, jako że i) fakt wskazania z nazwiska członków rady nadzorczej TOTAL FRANCE przez TOTAL SA nie wzmacnia domniemania decydującego wpływu; ii) zbiór poszlak przedstawiony przez TOTAL SA pozwalał w niezaprzeczalny sposób na obalenie domniemania decydującego wpływu;

naruszeniu zasad odpowiedzialności za własne czyny, indywidualizacji kar oraz legalności, jako że Komisja przyjęła, iż TOTAL SA i TOTAL FRANCE stanowiły jeden podmiot gospodarczy;

naruszeniu zasad pewności prawa i dobrej administracji w związku z tym, że i) fakt przypisania spółce TOTAL SA odpowiedzialności za naruszenie, którego jakoby dopuściła się jej spółka zależna TOTAL FRANCE, opiera się na nowym kryterium; ii) Komisja nie dokonała oceny sytuacji indywidualnie w zależności od przypadku, tak jak wskazała, że to uczyni;

nadużyciu władzy, ponieważ celem rozporządzenia nrº1/2003 jest ukaranie przedsiębiorstwa za naruszenie reguł konkurencji, a nie nałożenie na to przedsiębiorstwo kary w maksymalnym wymiarze, wikłając w to spółkę dominującą;

naruszeniu zasady proporcjonalności, jako że ostateczna kwota grzywny nałożonej na skarżącą i na jej spółkę zależną jest całkowicie oderwana od wartości sprzedaży produktów objętych zarzucanym naruszeniem będącym przedmiotem decyzji;

obniżenia grzywny, ponieważ ani waga, ani czas trwania zarzucanych praktyk nie były takie, jakie Komisja zamierza im przypisać, a prawo skarżącej do obrony zostało w istotny sposób naruszone.

____________