Skarga wniesiona w dniu 28 października 2011 r. - Kronofrance i Kronoply przeciwko Komisji
(Sprawa T-560/11)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Kronofrance SAS (Sully sur Loire, Francja), Kronoply GmbH (Heiligengrabe, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Nierer i L. Gordalla)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi o:
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 23 marca 2011 r. (C 28/2005) w części, w której uznała ona pomoc państwa udzieloną przez Niemcy Glunz AG oraz OSB Deutschland GmbH w wysokości 69 797 988 EUR za zgodną z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. a) TFUE;
obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy: naruszenie TFUE bądź traktatu WE, bądź jednej z norm prawnych mających zastosowanie przy jego wykonaniu
Skarżące twierdzą w ramach zarzutu pierwszego, że Komisja nie przestrzegała uregulowań Wielosektorowych ram pomocy regionalnej na rzecz dużych projektów inwestycyjnych (Dz.U. 1998, C 107, s. 7, zwanych dalej "wielosektorowymi ramami"), gdyż
nie ustaliła dopuszczalnej maksymalnej intensywności pomocy, co zdaniem skarżących jest wymagane zgodnie z pkt 3.1 wielosektorowych ram;
określiła roczne wskaźniki wzrostu, o których mowa w pkt 7.8 wielosektorowych ram, dla płyt wiórowych na podstawie niewłaściwych okresów i tym samym uzyskała zbyt wysoki czynnik konkurencji;
połączyła różne czynniki konkurencji dla jednolitego projektu i tym samym wyszła poza ramy prawne przewidziane w pkt 3.10 wielosektorowych ram.
Zarzut drugi: nadużycie uznania
W ramach zarzutu drugiego skarżące utrzymują, że przy badaniu pomocy Komisja nadużyła przysługującego jej uznania, ponieważ nie zastosowała się do ustalonych przez nią samą wytycznych.
____________