Προσφυγή της 9ης Ιανουαρίου 2014 – Ισπανία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-25/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: M. García-Valdecasas Dorrego, δικηγόρος)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την από 29 Οκτωβρίου 2013 απόφαση της Επιτροπής, περί του συμβατού των τιμών μονάδας του 2014 στις ζώνες χρεώσεως δυνάμει του άρθρου 17 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 391/2013, όσον αφορά τον καθορισμό τιμής για την Ισπανία ύψους 71,69 ευρώ (ηπειρωτική Ισπανία) και 58,36 ευρώ (Ισπανία, Κανάριοι Νήσοι), και
να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα την καθής.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της από 29 Οκτωβρίου 2013 αποφάσεως της Επιτροπής, περί του συμβατού των τιμών μονάδας του 2014 στις ζώνες χρεώσεως δυνάμει του άρθρου 17 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕE) 391/2013, όσον αφορά τον καθορισμό την τιμή για την Ισπανία ύψους 71,69 ευρώ (ηπειρωτική Ισπανία) και 58,36 ευρώ (Ισπανία, Κανάριοι Νήσοι).
Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει τους εξής λόγους:
Παράβαση του συνδυασμού των διατάξεων του άρθρου 1, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕE) 1191/2010 της Επιτροπής, της 16ης Δεκεμβρίου 2010 , και του άρθρου 11α του κανονισμού (ΕΚ) 1794/2006, της 6ης Δεκεμβρίου 2006, για τον καθορισμό κοινού συστήματος χρέωσης των αεροναυτιλιακών υπηρεσιών, καθόσον τα άρθρα αυτά προβλέπουν ότι οι παρέχοντες τις εν λόγω υπηρεσίες δεν πρέπει να επιβαρύνονται, κατά την πρώτη περίοδο αναφοράς 2012-2014, τις αποκλίσεις που δεν υπερβαίνουν κατά +/-2 % την προβλεπόμενη κυκλοφορία στα κράτη μέλη, των οποίων οι υπάρχουσες πριν από τις 8 Ιουλίου 2010 εθνικές διατάξεις θεσπίζουν μείωση της τιμής μονάδας η οποία βαίνει πέραν των σκοπών της Ένωσης.
Παραβίαση της αρχής της ιεραρχίας των κανόνων, διότι μια απόφαση δεν μπορεί να μεταβάλει κανονισμό της Ένωσης, ούτε να αποφασίσει ότι «έπρεπε ήδη να εφαρμόζεται» κατανομή των κινδύνων από τη στιγμή που υπάρχει διαφορά 0 %, αντί 2 %, όταν ο κανονισμός δεν το προβλέπει ρητώς.
Καταστρατήγηση της προβλεπόμενης διαδικασίας, διότι ο ex novo καθορισμός κριτηρίου κατανομής των κινδύνων στο σύστημα χρεώσεως, δεν τηρεί τη διαδικασία του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (EΚ) 549/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2004, για τη χάραξη του πλαισίου για τη δημιουργία του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού, στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 15, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 550/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 10ης Μαρτίου 2004, σχετικά με την παροχή υπηρεσιών αεροναυτιλίας στο πλαίσιο του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού. Κατά το προσφεύγον, τα άρθρα αυτά ορίζουν ότι η Επιτροπή θα λάβει εκτελεστικά μέτρα για να καθορίσει το σύστημα χρεώσεως, επικουρούμενη από την επιτροπή για τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό, και, εξάλλου, πρέπει να εφαρμοστεί η διαδικασία του άρθρου 5 του κανονισμού (ΕΕ) 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή.
Επικουρικώς, το προσφεύγον προβάλλει επίσης αθέτηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως των πράξεων, καθώς και παράβαση του άρθρου 16 του κανονισμού (ΕΚ) 550/2004, διότι δεν ζήτησε προηγουμένως τη γνώμη της επιτροπής για τον Ενιαίο Ουρανό περί του κατά πόσον η θέση της Ισπανίας συνάδει με τις αρχές και τους κανόνες της χρεώσεως.