Υπόθεση C‑20/12

Elodie Giersch κ.λπ.

κατά

Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

[αίτηση του Tribunal administratif (Λουξεμβούργο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Ίση μεταχείριση – Κοινωνικά πλεονεκτήματα – Κανονισμός (ΕΟΚ) 1612/68 – Άρθρο 7, παράγραφος 2 – Οικονομικό βοήθημα για ανώτατες σπουδές – Προϋπόθεση διαμονής στο κράτος μέλος που χορηγεί το βοήθημα – Μη χορήγηση του βοηθήματος σε σπουδαστές, υπηκόους της Ένωσης που δεν διαμένουν στο οικείο κράτος μέλος, ο πατέρας ή η μητέρα των οποίων εργάζεται ως μεθοριακός εργαζόμενος στο εν λόγω κράτος μέλος – Έμμεση δυσμενής διάκριση – Δικαιολογία – Στόχος περί αυξήσεως του ποσοστού των κατοίκων που είναι πτυχιούχοι ανωτάτης εκπαιδεύσεως – Πρόσφορος χαρακτήρας – Αναλογικότητα»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 20ής Ιουνίου 2013

Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενοι – Ίση μεταχείριση – Κοινωνικά πλεονεκτήματα – Εθνική ρύθμιση η οποία εξαρτά τη χορήγηση οικονομικού βοηθήματος για ανώτατες σπουδές από προϋπόθεση διαμονής στην εθνική επικράτεια – Μη χορήγηση του βοηθήματος σε σπουδαστές, υπηκόους της Ένωσης, οι οποίοι δεν διαμένουν στην εθνική επικράτεια και ο πατέρας ή η μητέρα των οποίων είναι μεθοριακός εργαζόμενος – Έμμεση διάκριση – Δικαιολογία – Αύξηση του ποσοστού των κατοίκων που είναι πτυχιούχοι ανωτάτης εκπαιδεύσεως – Δυσανάλογος χαρακτήρας της εν λόγω ρυθμίσεως

(Οδηγία 1612/68 του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2004/38, άρθρο 7 § 2)

Το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 1612/68, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2004/38, έχει την έννοια ότι αντιτάσσεται, καταρχήν, σε νομοθεσία κράτους μέλους, η οποία εξαρτά τη χορήγηση οικονομικού βοηθήματος για ανώτατες σπουδές από προϋπόθεση διαμονής του σπουδαστή στο εν λόγω κράτος μέλος και καθιερώνει διαφορετική μεταχείριση, η οποία συνιστά έμμεση δυσμενή διάκριση, μεταξύ των προσώπων που διαμένουν στο οικείο κράτος μέλος και εκείνων τα οποία, χωρίς να διαμένουν στο κράτος μέλος αυτό, είναι τέκνα μεθοριακών εργαζομένων οι οποίοι ασκούν δραστηριότητα στο εν λόγω κράτος μέλος.

Παρότι ο σκοπός της αυξήσεως του ποσοστού των κατοίκων που είναι πτυχιούχοι ανωτάτης εκπαιδεύσεως προκειμένου να προαχθεί η ανάπτυξη της οικονομίας του ίδιου κράτους μέλους συνιστά θεμιτό σκοπό, δυνάμενο να δικαιολογήσει τέτοια διαφορετική μεταχείριση, και παρότι μια προϋπόθεση διαμονής, όπως η προβλεπόμενη από την επίμαχη στην κύρια δίκη εθνική νομοθεσία, μπορεί να εγγυηθεί την επίτευξη του προαναφερθέντος σκοπού, εντούτοις, μια τέτοια προϋπόθεση βαίνει πέραν του αναγκαίου ορίου για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, στο μέτρο που δεν επιτρέπει τη συνεκτίμηση άλλων στοιχείων δυνητικά αντιπροσωπευτικών του πραγματικού βαθμού συνδέσμου του αιτούντος το προαναφερθέν οικονομικό βοήθημα με την κοινωνία ή την αγορά εργασίας του οικείου κράτους μέλους, όπως του γεγονότος ότι ένας εκ των γονέων, ο οποίος εξακολουθεί να συντηρεί τον σπουδαστή, είναι μεθοριακός εργαζόμενος που κατέχει σταθερή θέση εργασίας στο κράτος μέλος αυτό και έχει ήδη εργαστεί σε αυτό επί μακρό χρονικό διάστημα.

(βλ. σκέψη 83 και διατακτ.)