Υπόθεση T-510/15

Roberto Mengozzi

κατά

Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας – Λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης TOSCORO – Προγενέστερη προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη “Toscano” – Απόλυτος λόγος απαραδέκτου – Άρθρο 142 του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 – Άρθρα 13 και 14 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2081/92 – Κήρυξη μερικής ακυρότητας»

Περίληψη – Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα)
της 2ας Φεβρουαρίου 2017

1.      Ένδικη διαδικασία – Εισαγωγικό δικόγραφο – Τυπικά στοιχεία – Συνοπτική έκθεση των προβαλλόμενων ισχυρισμών

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 21, εδ. 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 177 § 1, στοιχείο δʹ)

2.      Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διαδικασία προσφυγής – Προσφυγή ενώπιον του δικαστή της Ένωσης – Αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου – Επανεξέταση των πραγματικών περιστατικών υπό το πρίσμα αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίζονται για πρώτη φορά ενώπιόν του – Αποκλείεται

(Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 65)

3.      Κοινοτικό σήμα – Παραίτηση, έκπτωση και ακυρότητα – Αίτηση κηρύξεως ακυρότητας που στηρίζεται σε υφιστάμενη προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη – Συμβατότητα του κανονισμού 40/94 με τον κανονισμό 2081/92

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 142· κανονισμός 2081/92 του Συμβουλίου, άρθρα 13 και 14 § 1)

4.      Γεωργία – Ομοιόμορφες νομοθεσίες – Προστασία γεωγραφικών ενδείξεων και ονομασιών προελεύσεως γεωργικών προϊόντων και τροφίμων – Κανονισμός 2081/92 – Προστασία των καταχωρισμένων ονομασιών – Υπαινιγμός καταχωρισμένης ονομασίας – Έννοια – Κριτήρια εκτιμήσεως

(Κανονισμός 2081/92 του Συμβουλίου, άρθρο 13 § 1, στοιχείο βʹ)

5.      Γεωργία – Ομοιόμορφες νομοθεσίες – Προστασία γεωγραφικών ενδείξεων και ονομασιών προελεύσεως γεωργικών προϊόντων και τροφίμων – Κανονισμός 2081/92 – Προστασία των καταχωρισμένων ονομασιών –Υπαινιγμός καταχωρισμένης ονομασίας – Υπαινιγμός της προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως «Toscano» με την ονομασία «toscoro»

(Κανονισμός 2081/92 του Συμβουλίου, άρθρο 13 § 1, στοιχείο βʹ)

6.      Γεωργία – Ομοιόμορφες νομοθεσίες – Προστασία γεωγραφικών ενδείξεων και ονομασιών προελεύσεως γεωργικών προϊόντων και τροφίμων – Κανονισμός 2081/92 – Σύγκρουση μεταξύ γεωγραφικών ενδείξεων και σημάτων – Άρνηση καταχωρίσεως σήματος που εμπίπτει σε μια από τις περιπτώσεις του άρθρου 13 και αφορά τον ίδιο τύπο προϊόντος – Ίδιος τύπος προϊόντος – Έννοια

(Κανονισμός 2081/92 του Συμβουλίου, άρθρο 14 § 1, εδ. 1)

7.      Κοινοτικό σήμα – Αποφάσεις του EUIPO – Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως – Αρχή της χρηστής διοικήσεως – Προγενέστερες αποφάσεις του EUIPO – Αρχή της νομιμότητας – Ανάγκη αυστηρής και πλήρους εξετάσεως σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 19)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 21)

3.      Το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλει να εφαρμόζει τον κανονισμό 40/94 για το κοινοτικό σήμα κατά τρόπο που να μη θίγει την προστασία που παρέχει στις προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις ο κανονισμός 2081/92 για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων. Ειδικότερα, το EUIPO οφείλει, δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφος 1, του κανονισμού 2081/92, να αρνείται την καταχώριση οιουδήποτε σήματος, το οποίο εμπίπτει σε μια από τις περιπτώσεις του άρθρου 13 του κανονισμού αυτού και αφορά τον ίδιο τύπο προϊόντος, αν δε το σήμα έχει ήδη καταχωριστεί, οφείλει να αναγνωρίζει την ακυρότητά του.

(βλ. σκέψη 29)

4.      Το άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2081/92, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων, ορίζει ότι οι καταχωρισμένες ονομασίες προελεύσεως προστατεύονται από κάθε υπαινιγμό, ακόμη και αν αναφέρεται η πραγματική καταγωγή του προϊόντος.

Η έννοια του υπαινιγμού καλύπτει την περίπτωση στην οποία ο όρος που χρησιμοποιείται για την περιγραφή προϊόντος περιλαμβάνει μέρος μιας προστατευόμενης ονομασίας, κατά τρόπον ώστε ο καταναλωτής, έχοντας ενώπιόν του την ονομασία του προϊόντος, να ανακαλεί στη μνήμη του, ως εικόνα αναφοράς, το εμπόρευμα το οποίο νομίμως φέρει την ονομασία αυτή. Συναφώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η φωνητική και οπτική συγγένεια που θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ των εμπορικών ονομασιών. Πρέπει, επίσης, να λαμβάνεται υπόψη και η τυχόν υφιστάμενη «εννοιολογική συνάφεια» μεταξύ όρων προερχομένων από διάφορες γλώσσες. Υπαινιγμός προστατευόμενης ονομασίας μπορεί να υπάρξει ακόμα και ελλείψει οποιουδήποτε κινδύνου συγχύσεως μεταξύ των οικείων προϊόντων, δεδομένου ότι αυτό που έχει σημασία είναι, ιδίως, να μη δημιουργείται στο κοινό συνειρμός όσον αφορά την καταγωγή του προϊόντος, ούτε να παρέχεται η δυνατότητα σε επιχειρηματία να επωφεληθεί ανεπίτρεπτα από τη φήμη μιας προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως.

(βλ. σκέψεις 30, 31)

5.      Μεταξύ του λεκτικού σήματος TOSCORO και της προγενέστερης προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως Toscano υπάρχει οπτική και φωνητική συγγένεια. Συναφώς, θα μπορούσε ευλόγως να γίνει δεκτό ότι ο όρος «toscoro» μπορεί να υπαινίσσεται την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη «Toscano», σε περίπτωση που ο καταναλωτής έχει ενώπιόν του προϊόντα του ίδιου τύπου με το προϊόν που φέρει την εν λόγω προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη. Πράγματι, η οπτική και φωνητική ομοιότητα ενδέχεται να οδηγήσουν τον καταναλωτή στο να ανακαλέσει στη μνήμη του, ως εικόνα αναφοράς, το ελαιόλαδο που νομίμως φέρει την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη «Toscano», όταν έχει ενώπιόν του ένα προϊόν του ίδιου τύπου που φέρει την ονομασία «toscoro».

(βλ. σκέψεις 39, 41)

6.      Το άρθρο 14, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 2081/92, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων, προβλέπει, στην περίπτωση γεωγραφικής ενδείξεως που έχει καταχωριστεί σύμφωνα με τον κανονισμό αυτό, την απόρριψη αιτήσεως καταχωρίσεως οιουδήποτε σήματος που εμπίπτει σε μια από τις περιπτώσεις του άρθρου 13 και αφορά τον ίδιο τύπο προϊόντος. Το επίμαχο προϊόν δεν πρέπει να είναι απαραιτήτως πανομοιότυπο με το προϊόν που αποτελεί αντικείμενο της προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως, αλλά πρέπει να έχει ορισμένα κοινά με αυτό χαρακτηριστικά.

(βλ. σκέψη 44)

7.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 47)