Sprawa T‑510/15
Roberto Mengozzi
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej
Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy TOSCORO – Wcześniejsze chronione oznaczenie geograficzne „Toscano” – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 142 rozporządzenia (WE) nr 40/94 – Artykuły 13 i 14 rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 – Częściowe unieważnienie prawa do znaku
Streszczenie – wyrok Sądu (siódma izba) z dnia 2 lutego 2017 r.
1. Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów
[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 177 § 1 lit. d)]
2. Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Ponowne badanie stanu faktycznego w świetle dowodów przedstawionych po raz pierwszy przed Sądem – Wyłączenie
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)
3. Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Wniosek o unieważnienie prawa do znaku oparty na istnieniu chronionego oznaczenia geograficznego – Zgodność rozporządzenia nr 40/94 z rozporządzeniem nr 2081/92
(rozporządzenia Rady: nr 40/94, art. 142; nr 2081/92, art. 13, art. 14 ust. 1)
4. Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych – Rozporządzenie nr 2081/92 – Ochrona zarejestrowanych nazw – Aluzja do zarejestrowanej nazwy – Pojęcie – Kryteria oceny
[rozporządzenie Rady nr 2081/92, art. 13 ust. 1 lit. b)]
5. Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych – Rozporządzenie nr 2081/92 – Ochrona zarejestrowanych nazw – Aluzja do zarejestrowanej nazwy – Aluzja przez nazwę „toscoro” do chronionego oznaczenia geograficznego „Toscano”
[rozporządzenie Rady nr 2081/92, art. 13 ust. 1 lit. b)]
6. Rolnictwo – Jednolite ustawodawstwo – Ochrona oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych – Rozporządzenie nr 2081/92 – Kolizja między oznaczeniami geograficznymi a znakami towarowymi – Odmowa rejestracji znaku towarowego odpowiadającego jednej z sytuacji określonych w art. 13 i odnoszącego się do tego samego rodzaju produktów – Ten sam rodzaj produktów – Pojęcie
(rozporządzenie Rady nr 2081/92, art. 14 ust. 1 akapit pierwszy)
7. Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Zasada równego traktowania – Zasada dobrej administracji – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu – Zasada legalności – Konieczność przeprowadzenia dokładnego i kompletnego badania w każdym konkretnym przypadku
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 19)
2. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 21)
3. Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej jest zobowiązany stosować rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w taki sposób, aby nie naruszać ochrony przyznanej chronionym oznaczeniom geograficznym na mocy rozporządzenia nr 2081/92 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych. Mówiąc ściślej, Urząd powinien na podstawie art. 14 ust. 1 rozporządzenia nr 2081/92 odmówić rejestracji każdego znaku towarowego, do którego odnosi się jedna z sytuacji określonych w art. 13 tego rozporządzenia i który oznacza ten sam rodzaj produktów, a jeżeli taki znak towarowy został już zarejestrowany, powinien unieważnić jego rejestrację.
(zob. pkt 29)
4. Artykuł 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2081/92 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych stanowi, że zarejestrowane nazwy są chronione przed każdą aluzją, jeśli nawet prawdziwe pochodzenie produktu jest zaznaczone.
Pojęcie aluzji dotyczy sytuacji, w której określenie zastosowane do oznaczenia wyrobu zawiera część nazwy chronionej w taki sposób, że gdy konsument zetknie się z nazwą tego wyrobu, to towar, którego nazwa jest chroniona, przyjdzie mu na myśl jako produkt odniesienia. W tym względzie należy brać pod uwagę pokrewieństwo fonetyczne i wizualne, jakie może istnieć między nazwami handlowymi. Podobnie w danym wypadku należy mieć na uwadze „bliskość konceptualną” między wyrazami w różnych językach. Z aluzją do chronionej nazwy możemy mieć do czynienia nawet w braku jakiegokolwiek prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd co do rozpatrywanych towarów, ponieważ szczególnie istotne jest to, by w świadomości odbiorców nie powstało skojarzenie co do pochodzenia towaru i by jakikolwiek uczestnik obrotu nie czerpał nienależnych korzyści z renomy danego chronionego oznaczenia geograficznego.
(zob. pkt 30, 31)
5. Istnieje pokrewieństwo wizualne i fonetyczne między słownym znakiem towarowym TOSCORO a wcześniejszym chronionym oznaczeniem geograficznym Toscano. W tym względzie zasadne wydaje się uznanie, że określenie „toscoro” może stanowić aluzję do chronionego oznaczenia geograficznego „Toscano”, w przypadku gdy konsument zetknie się z towarami tego samego rodzaju co produkty, do których odnosi się owo chronione oznaczenie geograficzne. Podobieństwa wizualne i fonetyczne mogą bowiem spowodować, że w świadomości konsumenta powstanie wyobrażenie oliwy z oliwek, dla której zarejestrowano chronione oznaczenie geograficzne „Toscano”, gdy zetknie się on z towarem tego samego rodzaju opatrzonym nazwą „toscoro”.
(zob. pkt 39, 41)
6. Artykuł 14 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2081/92 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych przewiduje, że gdy oznaczenia geograficzne są zarejestrowane zgodnie z tym rozporządzeniem, z odmową spotyka się wniosek o rejestrację znaku towarowego, do którego odnosi się jedna z sytuacji określonych w art. 13 i który oznacza produkty tego samego rodzaju. Omawiany tu towar niekoniecznie musi być identyczny z produktem, do którego odnosi się chronione oznaczenie geograficzne, ale musi wykazywać pewne wspólne z nim cechy.
(zob. pkt 44)
7. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 47)