Skarga wniesiona w dniu 3 czerwca 2020 r. – Galván Fernández-Guillén / SRB
(Sprawa T-340/20)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Galván Fernández-Guillén (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Romero Rey i I. Salama Salama)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji SRB/EES/2020/52 z dnia 17 marca 2020 r. w sprawie konieczności przyznania rekompensaty akcjonariuszom i wierzycielom, w stosunku do których zastosowano działania w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do Banco Popular Español S.A.;
obciążenie SRB kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia podstawowego prawa własności prywatnej, ze względu na to, że Banco Popular miał w chwili restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dodatni majątek netto, który nie uzasadniał pozbawienia papierów wartościowych bez rekompensaty.
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa własności z uwagi na brak jasnych kryteriów wyceny przy objęciu Banco Popular restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, gdyż zastosowano z mocą wsteczną nowe kryteria przyjęte w rozporządzeniu delegowane Komisji (UE) 2018/3441 , które weszło w życie dopiero 29 marca 2018 r., czyli osiem miesięcy po restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Banco Popular.
Zarzut trzeci, dotyczący braku niezależności Deloitte przy wycenie 3, na której wyłącznie oparta jest decyzja JUR/EES/2020/52, skoro ta sama spółka audytorska dokonała tymczasowej wyceny 2.
Zarzut czwarty, dotyczące naruszenia prawa do obrony, ze względu na to, że SRB nadal przetrzymuje określone informacje jako zastrzeżone i utajnione przed akcjonariuszami i wierzycielami Banco Popular, pod pretekstem, że „ich ujawnienie mogłoby naruszyć prawo do obrony podmiotu w toczących się sporach”.
____________
1 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/344 z dnia 14 listopada 2017 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dotyczące metody wyceny różnicy w traktowaniu w przypadku restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2018, L 67, s. 3).