Error! Reference source not found.

Προσφυγή της 19ης Οκτωβρίου 2009 - ΔΕΗ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-421/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού A.E. (ΔΕΗ) (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Π. Ανέστης, Δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

να ακυρώσει την απόφαση, και

να καταδικάσει την Επιτροπή στην καταβολή των δικαστικών εξόδων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Στις 5 Μαρτίου 2008, η Επιτροπή υιοθέτησε την απόφαση C(2008) 824 σχετικά με τη χορήγηση ή τη διατήρηση σε ισχύ από την Ελληνική Δημοκρατία δικαιωμάτων για την εξόρυξη λιγνίτη υπέρ της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού Α.Ε. (εφεξής "προσφεύγουσα"), με την οποία έκρινε ότι η Ελληνική Δημοκρατία παρέβη το άρθρο 86, παράγραφος 1, ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 82 ΕΚ, στο μέτρο που είχε χορηγήσει και διατηρούσε προνομιακά δικαιώματα προς όφελος της προσφεύγουσας για την εκμετάλλευση λιγνίτη στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ανισότητα ευκαιριών μεταξύ επιχειρήσεων, όσον αφορά στην πρόσβαση σε πρωτογενή καύσιμα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και να παρέχεται στην προσφεύγουσα η δυνατότητα να διατηρεί ή να ενισχύει τη δεσπόζουσα θέση στην αγορά χονδρικής προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας.

Η προσφεύγουσα προσέβαλε την απόφαση αυτή με αίτηση ακυρώσεως, που υπέβαλε ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία πρωτοκολλήθηκε με αριθμό Τ-169/08 και εκκρεμοδικεί.

Η παρούσα προσφυγή έχει ως αίτημα την, κατά το άρθρο 230, παράγραφος 4, ΕΚ, ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής, της 4ης Αυγούστου 2009, υπ'αριθμόν C(2009) 6244 (εφεξής "προσβαλλόμενη απόφαση") "για τον καθορισμό συγκεκριμένων μέτρων για τη διόρθωση των δυσμενών για τον ανταγωνισμό συνεπειών της παράβασης που διαπιστώθηκε στην απόφαση της Επιτροπής της 5ης Μαρτίου 2008 C(2008) 824 σχετικά με την χορήγηση ή τη διατήρηση σε ισχύ από την Ελληνική Δημοκρατία δικαιωμάτων για την εξόρυξη λιγνίτη υπέρ της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού Α.Ε.".

Σύμφωνα με τον πρώτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή περιέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθώς και πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης των πραγματικών περιστατικών, διότι, πρώτον, διεξήγαγε εσφαλμένα τον καθορισμό των σχετικών αγορών, μη λαμβάνοντας υπόψη ότι για την παραγωγή ηλεκτρισμού ανταγωνίζονται τον εξορυσσόμενο λιγνίτη και άλλα καύσιμα, όπως το φυσικό αέριο, τα οποία αποτελούν υποκατάστατα του λιγνίτη και, συνεπώς, ανήκουν στην ίδια αγορά και, δεύτερον, εκτίμησε λανθασμένα τη γεωγραφική διάσταση της αγοράς προμήθειας λιγνίτη στην Ελλάδα για την παραγωγή ηλεκτρισμού, και, επομένως, η αγορά προμήθειας λιγνίτη εκτείνεται σε ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.

Σύμφωνα με το δεύτερο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση διέπεται από πλάνη περί το δίκαιο καθώς και πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης των πραγματικών περιστατικών σχετικά με την αναγκαιότητα επιβολής διορθωτικών μέτρων. Πρώτον, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η Επιτροπή έσφαλε, διότι δεν έλαβε υπόψη για τον καθορισμό των διορθωτικών μέτρων τα νομικά επιχειρήματα και το πραγματικό υλικό που περιλαμβάνεται στη διοικητική διαδικασία και στην ακυρωτική διαδικασία σχετικά με την απόφαση του Μαρτίου 2008. Δεύτερον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή απέρριψε εσφαλμένα τα νέα σημαντικά στοιχεία που υπέβαλε η ΔΕΗ για το περαιτέρω άνοιγμα της αγοράς χονδρικής προμήθειας ηλεκτρισμού, διότι δήθεν δεν συνιστούν νέα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά. Τρίτον, η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά την προσφεύγουσα, βασίζεται σε εσφαλμένο υπολογισμό των ποσοτήτων λιγνίτη, που πρέπει να δοθούν στους ανταγωνιστές, προκειμένου να διορθωθεί η δήθεν παράβαση.

Σύμφωνα με τον τρίτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν πληροί τους κανόνες αιτιολογίας αλλά απλώς επαναλαμβάνει περιληπτικά ορισμένα από τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας κατά τη διοικητική διαδικασία χωρίς όμως να απαντά σε αυτά. Ομοίως, το σκεπτικό της απόφασης σχετικά με τη γεωγραφική διάσταση της αγοράς λιγνίτη δεν επιτρέπει στον παραλήπτη της απόφασης να κατανοήσει τα τελικά συμπεράσματα της καθής στο σημείο αυτό. Τέλος, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, η απόφαση δεν αιτιολογεί για ποιο λόγο κρίνεται το 40% ως το αναγκαίο ποσοστό των γνωστών προς εκμετάλλευση λιγνιτικών αποθεμάτων, στα οποία πρέπει να δοθεί πρόσβαση σε ανταγωνιστές της ΔΕΗ.

Τέλος, κατά τον τέταρτο λόγο ακύρωσης, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση προσβάλλει τις αρχές της συμβατικής ελευθερίας και της αναλογικότητας. Στο βαθμό που η απόφαση επιβάλλει την απαγόρευση σε ιδιώτες, που θα αποκτήσουν μελλοντικά μέσω διαγωνισμών δικαιώματα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στις περιοχές Δράμας, Ελασσόνας, Βεγόρας και Βεύης, να πωλούν ποσότητες εξορυσσόμενου λιγνίτη στη ΔΕΗ, αυτομάτως περιορίζει υπέρμετρα τη συμβατική ελευθερία τόσο της προσφεύγουσας όσο και τρίτων ιδιωτών. Επιπλέον, εν όψει σημαντικών εξελίξεων που καταδεικνύουν το σταδιακό άνοιγμα της ελληνικής αγοράς ηλεκτρισμού, ο αποκλεισμός της ΔΕΗ από διαγωνισμούς για την παραχώρηση όλων των νέων λιγνιτικών δικαιωμάτων και ο αδικαιολόγητος περιορισμός της επιχειρηματικής δραστηριότητάς της συνιστούν μη αναγκαία μέτρα και είναι δυσανάλογα της φερόμενης παράβασης.

____________