Προσφυγή της 20ής Μαρτίου 2014 – Léon Van Parys κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-171/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Firma Léon Van Parys NV (Αμβέρσα, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: P. Vlaemminck, B. Van Vooren en R. Verbeke, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το από 24 Ιανουαρίου 2014 έγγραφο της Επιτροπής με το οποίο το θεσμικό αυτό όργανο πληροφορεί ότι αναστέλλεται η προθεσμία εξετάσεως της υποθέσεως σύμφωνα με το άρθρο 907 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93,
να κρίνει ότι το άρθρο 909 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 έχει αναπτύξει πλήρως τα αποτελέσματά του προς όφελος της προσφεύγουσας μετά την έκδοση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2013, Τ–324/10, στην υπόθεση REM/REC 07/07
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 907 και 909 του κανονισμού 2454/931 καθώς και του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συγκεκριμένα δε του άρθρου 41 που κατοχυρώνει το δικαίωμα χρηστής διοικήσεως.
Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2013, T-324/10, Firma Van Parys κατά Επιτροπής, ακύρωσε με αναδρομική ισχύ την απόφαση C(2010) 2858 της Επιτροπής, με αποτέλεσμα η εννεάμηνη προθεσμία εξετάσεως της υποθέσεως να έχει ήδη παρέλθει και, κατά συνέπεια, η Επιτροπή να μην είναι πλέον αρμόδια να αποφανθεί επί της αιτήσεως διαγραφής των δασμών.Εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή δεν είναι πλέον αρμόδια, στο μέτρο που οι ενέργειές της βαίνουν πέραν της αμιγούς θεραπείας των πλημμελειών της αποφάσεώς της που ακυρώθηκε εν μέρει με την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Μαρτίου 2013, στην υπόθεση T-324/10. Συγκεκριμένα, η συμπεριφορά της Επιτροπής συνιστά παράβαση του άρθρου 266, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, που αφορά την αρμοδιότητα του οργάνου αυτού να λαμβάνει μέτρα προς εκτέλεση των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου.Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 907 του κανονισμού 2454/93 καθώς και του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συγκεκριμένα δε του άρθρου 41 που κατοχυρώνει το δικαίωμα χρηστής διοικήσεως, στο μέτρο που η Επιτροπή χρησιμοποιεί παρανόμως τη δυνατότητα που της παρέχει το άρθρο 907 του κανονισμού 2454/93 να ζητεί πληροφορίες, προκειμένου να αποφύγει ή τουλάχιστον να αναβάλει τη μελλοντική εφαρμογή του άρθρου 909 του κανονισμού 2454/93.
________________________1 Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2454/93 της Επιτροπής της 2ας Ιουλίου 1993 για τον καθορισμ