WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 9 czerwca 2009 r.

Sprawa F-12/08

Thierry Nardin

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Odmowa przyznania – Warunek przewidziany w art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego – Żądanie stwierdzenia nieważności – Niezgodność z prawem postępowania w sprawie naboru – Charakter nieistotny dla sprawy – Żądanie odszkodowawcze

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której T. Nardin żąda zasadniczo po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 2 kwietnia 2007 r. ustalającej „uprawnienia związane z rozpoczęciem służby” i odmawiającej przyznania mu dodatku zagranicznego, a po drugie zasądzenia od Parlamentu na jego rzecz zapłaty dodatku zagranicznego począwszy od kwietnia 2007 r. oraz zapłaty kwoty 10 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za rzekomo doznaną krzywdę.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący i Parlament pokrywają własne koszty. Komisja Wspólnot Europejskich, interwenient popierający żądania Parlamentu, pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatek zagraniczny – Przedmiot – Przesłanki przyznania – Brak zwykłego miejsca zamieszkania lub głównej działalności zawodowej w miejscu zatrudnienia przed wstąpieniem do służby – Pojęcie

(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 4 ust. 1 lit. a))

2.      Urzędnicy – Skarga – Zarzuty – Zarzut dotyczący nieprawidłowego postępowania w sprawie naboru zainteresowanego

1.      Zasadniczym celem dodatku zagranicznego, o którym stanowi art. 4 ust. 1 lit. a) załącznika VII do regulaminu pracowniczego, jest wynagrodzenie kosztów i szczególnych niedogodności wynikających ze stałego świadczenia pracy w państwie, z którym urzędnik nie ustanowił trwałych więzi przed wstąpieniem do służby. Skoro dla ustalenia istnienia takich więzi wymaga się, by zainteresowany wykonywał w sposób stały pracę przez cały oznaczony okres w państwie swego przyszłego zatrudnienia przez Wspólnoty, oznacza to, że świadczenie pracy w innych państwach wiążące się ze sporadycznymi, krótkimi nieobecnościami w tym okresie nie wystarczy, by stwierdzić, że wykonywanie głównej działalności zawodowej przez urzędnika w państwie zatrudnienia utraciło swój stały charakter.

(zob. pkt 32, 33)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 188/83 Witte przeciwko Parlamentowi, 9 października 1984 r., Rec. s. 3465, pkt 11

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑72/94 Diamantaras przeciwko Komisji, 14 grudnia 1995 r., RecFP s. I‑A‑285, II‑865, pkt 51 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Urzędnik nie może powoływać się na niezgodność z prawem postępowania w sprawie swego naboru przez instytucję wspólnotową celem żądania stwierdzenia nieważności decyzji tej instytucji ustalającej jego uprawnienia związane z rozpoczęciem służby i odmawiającej przyznania mu dodatku zagranicznego z uwagi na to, że nie istnieje wystarczający związek przyczynowy pomiędzy postępowaniem w sprawie naboru zainteresowanego a sporną decyzją. Niezgodność z prawem postępowania w sprawie naboru pozwalałaby ewentualnie na podniesienie żądań stwierdzenia nieważności decyzji o naborze; natomiast kwestia zgodności z prawem decyzji ustalającej uprawnienia urzędnika w związku z rozpoczęciem służby jest odrębna od zgodności z prawem postępowania w sprawie naboru zainteresowanego przez tę instytucję.

(zob. pkt 39)