Sprawa C‑388/14

Timac Agro Deutschland GmbH

przeciwko

Finanzamt Sankt Augustin

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Köln)

Odesłanie prejudycjalne – Przepisy podatkowe – Podatek dochodowy od osób prawnych – Swoboda przedsiębiorczości – Stały zakład niebędący rezydentem – Zapobieganie podwójnemu opodatkowaniu poprzez zwolnienie dochodów stałego zakładu niebędącego rezydentem – Uwzględnienie strat poniesionych przez taki stały zakład – Doliczenie odliczonych uprzednio strat w przypadku zbycia zakładu niebędącego rezydentem – Ostateczne straty

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 grudnia 2015 r.

1.        Swoboda przedsiębiorczości – Przepisy podatkowe – Podatek dochodowy od osób prawnych – Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zwalniająca z podatku zyski stałego zakładu położonego w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie miejsca siedziby spółki, której podlega ów stały zakład – Uregulowanie krajowe umożliwiające owej spółce będącej rezydentem uwzględnienie strat poniesionych przez stały zakład – Ponowne doliczenie odliczonych uprzednio strat w przypadku zbycia stałego zakładu na rzecz należącej do tej samej grupy spółki niebędącej rezydentem – Dopuszczalność – Granice – Odliczenie ostatecznych strat

(art. 49 TFUE)

2.        Swoboda przedsiębiorczości – Przepisy podatkowe – Podatek dochodowy od osób prawnych – Uwzględnienie przez spółkę będącą rezydentem strat stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim niż państwo miejsca siedziby owej spółki – Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznająca wyłączną kompetencję do opodatkowania dochodów tego stałego zakładu temu innemu państwu członkowskiemu – Uregulowanie krajowe wykluczające takie uwzględnienie w wypadku zbycia owego zakładu w państwie mającym wyłączną kompetencję do opodatkowania – Sytuacja nieporównywalna z sytuacją stałego zakładu położonego w państwie miejsca siedziby spółkę będącej rezydentem

(art. 49 TFUE)

1.        Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on systemowi podatkowemu państwa członkowskiego, na podstawie którego, w przypadku zbycia przez spółkę będącą rezydentem stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim na rzecz spółki niebędącej rezydentem należącej do tej samej grupy co pierwsza spółka uprzednio odliczone straty z tytułu zbytego stałego zakładu zostają doliczone do podlegającego opodatkowaniu dochodu spółki zbywającej, jeżeli na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zyski takiego stałego zakładu są zwolnione z podatku w państwie członkowskim, w którym spółka, której podlega ów stały zakład, ma siedzibę.

Jednakże jeśli zbywająca spółka będąca rezydentem wykaże, że doliczone straty są stratami ostatecznymi w rozumieniu pkt 55 wyroku Marks & Spencer (C‑446/03), sprzeczne z art. 49 TFUE byłoby wykluczenie możliwości odliczenia przez tę spółkę od zysku podlegającego opodatkowaniu w państwie członkowskim jej siedziby strat poniesionych przez stały zakład niebędący rezydentem.

(por. pkt 53, 58; pkt 1 sentencji)

2.        Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on systemowi podatkowemu, który w przypadku zbycia przez spółkę będącą rezydentem stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim na rzecz spółki niebędącej rezydentem należącej do tej samej grupy co pierwsza spółka wyklucza możliwość uwzględnienia przez spółkę będącą rezydentem strat zbywanego zakładu w jej podstawie opodatkowania, jeżeli na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wyłączna kompetencja do opodatkowania dochodów tego zakładu należy do państwa członkowskiego, w którym ów zakład jest położony.

W istocie, ponieważ państwo członkowskie, w którym ma siedzibę owa spółka nie ma żadnej kompetencji podatkowej w stosunku do dochodów takiego stałego zakładu, odliczenie strat takiego stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim nie jest porównywalne z sytuacją stałego zakładu mającego siedzibę w pierwszym państwie członkowskim pod względem środków przewidzianych przez to państwo w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu zysków spółki będącej rezydentem lub łagodzenia tego opodatkowania.

(por. pkt 65, 66; pkt 2 sentencji)