Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 6ης Σεπτεμβρίου 2018 –Gmalieva κ.λπ.
(Υπόθεση C‑79/17)(1)
«Προδικαστική παραπομπή – Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Τυχερά παίγνια – Μονοπώλιο τυχερών παιγνίων σε κράτος μέλος – Εθνική ρύθμιση που απαγορεύει την εκμετάλλευση αυτόματων μηχανημάτων τυχερών παιγνίων χωρίς προηγούμενη άδεια των διοικητικών αρχών»
Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Περιορισμοί – Τυχερά παίγνια – Εθνική ρύθμιση που απαγορεύει την εκμετάλλευση αυτόματων μηχανημάτων τυχερών παιγνίων χωρίς προηγούμενη άδεια των διοικητικών αρχών – Δικαιολόγηση – Περιορισμός της προσφοράς τυχερών παιγνίων και καταπολέμηση της εγκληματικότητας – Υποχρέωση συνιστάμενη στην τήρηση των προϋποθέσεων της αναλογικότητας και της μη υπάρξεως διακρίσεων – Προϋποθέσεις – Πραγματική επιδίωξη της επιτεύξεως των σκοπών αυτών κατά τρόπο συνεπή και συστηματικό – Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο
(Άρθρο 56 ΣΛΕΕ)
(βλ. σκέψεις 22-31 και διατακτ.)
Διατακτικό
Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να καθορίσει, με γνώμονα τα στοιχεία που παρέσχε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ άλλων, με την απόφαση της 30ής Απριλίου 2014, Pfleger κ.λπ. (C‑390/12, EU:C:2014:281), αν εθνικό μονοπωλιακό νομικό καθεστώς στον τομέα των τυχερών παιγνίων, όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης, πρέπει να θεωρηθεί συνεπές υπό το πρίσμα των άρθρων 56 και επ. ΣΛΕΕ, εφόσον έχει διαπιστωθεί στο πλαίσιο εθνικής δικαστικής διαδικασίας ότι:
– ο εθισμός στα τυχερά παίγνια δεν αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα που να δικαιολογεί κρατική παρέμβαση,
– τα απαγορευμένα τυχερά παίγνια στοιχειοθετούν μόνον διοικητικές παραβάσεις και όχι ποινικά αδικήματα,
– τα κρατικά έσοδα από τα τυχερά παίγνια υπερβαίνουν ετησίως τα 500 εκατομμύρια ευρώ, ήτοι το 0,4 % του ετήσιου προϋπολογισμού, και
– η διαφήμιση στην οποία προβαίνουν οι κάτοχοι των σχετικών αδειών έχει, μεταξύ άλλων, ως βασικό σκοπό να ωθήσει όσους δεν έχουν μέχρι τώρα λάβει μέρος στα τυχερά παίγνια να συμμετάσχουν σε αυτά.