Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2020 r. – PV / Komisja
(Sprawa T-89/20)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: PV (przedstawiciel: adwokat D. Birkenmaier)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;
w rezultacie:
stwierdzenie nieważności drugiego postępowania dyscyplinarnego CMS 17/025 w każdym z jego aspektów, decyzji trójstronnego organu powołującego z dnia 21 października 2019 r. o zwolnieniu oraz decyzji nr R/630/19 z dnia 25 marca 2020 r. o oddaleniu zażalenia złożonego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego;
stwierdzenie nieważności decyzji nr D/456/19 z dnia 12 grudnia 2019 r. o oddaleniu wniosku o udzielenie wsparcia złożonego na podstawie art. 24 regulaminu pracowniczego oraz decyzji nr R/71/20 z dnia 20 maja 2020 r. o oddaleniu zażalenia złożonego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego;
stwierdzenie nieważności decyzji (Réf Ares(2016)5348994) z dnia 15 września 2016 r. o wstrzymaniu wypłaty wynagrodzenia oraz decyzji nr R/519/19 z dnia 22 stycznia 2020 r. o oddaleniu zażalenia złożonego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego w oparciu o ogólną zasadę prawa „fraus omnia corrompit” ze względu na to, że owe decyzje nie podlegają żadnym terminom przedawnienia;
stwierdzenie nieważności pełnego wykazu fikcyjnych długów z dnia 21 września 2016 r. (Réf Ares(2016)5486800) oraz decyzji R/537/19 z dnia 29 stycznia 2020 r. o oddaleniu zażalenia złożonego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego z uwagi na przemilczenia i świadome działania z zamiarem pokrzydzenia w oparciu o ogólną zasadę prawa „fraus omnia corrompit”, ze względu na to, że owe decyzje nie podlegają żadnym terminom przedawnienia;
zasądzenie odszkodowania na podstawie art. 268 i 340 TFUE;
zasądzenie obowiązku naprawienia krzywdy w kwocie 146 000 EUR oraz szkody majątkowej w kwocie 359 481,29 EUR wynikających ze spornych decyzji, łącznie 505 481,29 EUR, powiększonej o odsetki za zwłokę oraz odsetki wyrównawcze naliczone na dzień pełnej zapłaty tych kwot.
w każdym wypadku,
obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami postępowania, w tym kosztami pomocy prawnej.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 10 zarzutów.
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 1, 3, 4 i art. 31 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), a także art. 1e ust. 2 i art. 12a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem”), w zakresie, w jakim wspomniane przepisy zakazują mobbingu oraz ustanawiają prawo do bycia wysłuchanym.
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia karty oraz art. 9 ust. 3 załącznika IX do regulaminu pracowniczego, a także zasady „non bis in idem”.
Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia ogólnej zasady prawa w postaci zarzutu niewykonania umowy oraz zasady legalności.
Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia art. 48 ust. 1 karty oraz art. 3 akapit drugi ogólnych przepisów wykonawczych z 2019 r. dotyczących spraw dyscyplinarnych ze względu na naruszenie domniemania niewinności.
Zarzut piąty, dotyczący zajęcia akt postępowania dyscyplinarnego przez belgijskiego sędziego śledczego w związku ze „sfałszowaniem dokumentów”, skutkiem czego podważane zarzuty dyscyplinarne nie mają oparcia w prawie.
Zarzut szósty, dotyczący braku wyrażenia zgody na kolejne zatrudnienie po pierwszym zwolnieniu w dniu 26 lipca 2016 r. i ponownym zatrudnieniu w dniu 16 września 2017 r., a także naruszenia art. 15 karty.
Zarzut siódmy, dotyczący naruszenia art. 41 karty, art. 11a regulaminu pracowniczego dotyczącego konfliktu interesów oraz naruszenia zasad bezstronności i równości broni.
Zarzut ósmy, dotyczący naruszenia art. 41 ust. 1 karty oraz zasady dobrej administracji w związku z przekroczeniem rozsądnego terminu na wszczęcie postępowania dyscyplinarnego CMS 17/025.
Zarzut dziewiąty, dotyczący naruszenia ogólnej zasady prawa „fraus omnia corrompit” w związku ze sfałszowaniem podpisu pod ostatnią decyzją o wstrzymaniu wypłaty wynagrodzenia z dnia 15 września 2016 r., co unieważniało fikcyjny dług w wysokości 58 837,20 EUR.
Zarzut dziesiąty, dotyczący nieprawidłowości, oczywistego oszustwa oraz świadomego działania z zamiarem pokrzywdzenia przez Urząd Administracji i Wypłacania Należności Indywidualnych (PMO), naruszenia zasad legalności i pewności prawa oraz ogólnej zasady prawa „fraus omnia corrompit”.
____________