Wyrok Sądu z dnia 16 lutego 2017 r. – Lubrizol France / Rada
(Sprawa T-191/14)1
(Wspólna taryfa celna – Uregulowania dotyczące zawieszenia ceł autonomicznych na niektóre produkty rolne i przemysłowe – Sprzeciw w odniesieniu do dotychczasowych zawieszeń – Równoważność produktów – Procedura rozpatrywania sprzeciwów)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Lubrizol France SAS (Rouen, Francja) (przedstawiciele: R. MacLean, solicitor, B. Hartnett, barrister, oraz A. Bochon, adwokat)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: F. Florindo Gijón oraz M. Balta, pełnomocnicy)
Interwenient popierający stronę pozwaną: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo A. Caeiros i M. Clausen, następnie A. Caeiros i A. Lewis, pełnomocnicy)
Przedmiot
Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE w celu doprowadzenia do stwierdzenia nieważności art. 1 i 4 rozporządzenia Rady (UE) nr 1387/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. zawieszającego cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej na niektóre produkty rolne i przemysłowe oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1344/2011 (Dz.U. 2013, L 354, s. 201), w zakresie w jakim przepisy te pozbawiają skarżącą prawa to korzystania z trzech zawieszeń ceł na podstawie dotychczasowych kodów TARIC 2918.2900.80, 3811.2900.10 i 3811.9000.30.
Sentencja
Skarga zostaje oddalona.
Lubrizol France SAS pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.
Komisja Europejska pokrywa własne koszty.
____________1 Dz.U. C 151 z 19.5.2014.