ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 13ης Δεκεμβρίου 2012

Υποθέσεις T‑197/11 P και T‑198/11 P

Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Guido Strack

κατά

Guido Strack και Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Πρόσβαση στα έγγραφα — Άρθρα 26 και 26α του ΚΥΚ — Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης — Προσφυγή κριθείσα πρωτοδίκως απαράδεκτη — Απουσία βλαπτικής πράξεως — Άρθρο 90, στοιχείο α΄, του Κανονισμού Διαδικασίας»

Αντικείμενο:      Αιτήσεις αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 20ής Ιανουαρίου 2011, F‑121/07, Strack κατά Επιτροπής.

Απόφαση:      Οι υποθέσεις T‑197/11 P και T‑198/11 P συνεκδικάζονται προς έκδοση κοινής αποφάσεως. Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (δεύτερο τμήμα) της 20ής Ιανουαρίου 2011, F‑121/07, Strack κατά Επιτροπής, αναιρείται καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κήρυξε εαυτό αρμόδιο να επιληφθεί αποφάσεως εκδοθείσας δυνάμει του κανονισμού 1049/2001. Η αίτηση αναιρέσεως στην υπόθεση T‑198/11 P απορρίπτεται. Ο Guido Strack φέρει τα δικαστικά του έξοδα στις υποθέσεις T‑197/11 P και T‑198/11 P και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην υπόθεση T‑198/11 P. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα στην υπόθεση T‑197/11 P. Υποχρεώνει τον G. Strack να καταβάλει 2 000 ευρώ στο Γενικό Δικαστήριο, προκειμένου να πληρωθεί μέρος των εξόδων στα οποία το τελευταίο αυτό χρειάστηκε να υποβληθεί.

Περίληψη

1.      Αναίρεση — Αντικείμενο — Αίτηση αναιρέσεως αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης καθόσον απέρριψε ένσταση απαραδέκτου προσφυγής η οποία τελικώς απορρίφθηκε ως αβάσιμη — Παραδεκτό

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 9)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές — Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης — Προσφυγή ακυρώσεως κατά αποφάσεων εκδοθεισών δυνάμει του κανονισμού 1049/2001 — Αποκλείεται — Αίτηση υπαλλήλου να αποκτήσει πρόσβαση στον ατομικό και ιατρικό του φάκελο δυνάμει των άρθρων 26 και 26α του ΚΥΚ — Εμπίπτει

(Άρθρα 230 ΕΚ και 236 ΕΚ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 1· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 § 2 και 91 § 1· κανονισμός 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 8 § 1)

3.      Ένδικη διαδικασία — Παραπομπή υποθέσεως λόγω εσωτερικών αναδιαρθρώσεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης — Παραβίαση της αρχής του φυσικού δικαστή — Δεν υφίσταται

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρα 12 έως 14)

4.      Ένδικη διαδικασία — Δεδικασμένο — Περιεχόμενο

5.      Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Αρχές — Θεμελιώδη δικαιώματα — Τήρηση η οποία διασφαλίζεται από τον δικαστή της Ένωσης — Λαμβάνεται υπόψη η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου — Δικαίωμα σε δίκαιη δίκη — Περιεχόμενο

(Άρθρο 6 § 3 ΣΕΕ)

6.      Αναίρεση — Λόγοι — Εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών — Απαράδεκτο — Έλεγχος από το Γενικό Δικαστήριο της εκτιμήσεως των αποδεικτικών στοιχείων — Αποκλείεται πλην της περιπτώσεως παραμορφώσεως του περιεχομένου των εν λόγω στοιχείων

(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11)

7.      Υπάλληλοι — Αναίρεση — Λόγοι — Μη προσδιορισμός της προβαλλόμενης πλάνης περί το δίκαιο — Απαράδεκτο

(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 138 § 1, εδ. 1, στοιχείο γ΄)

8.      Προσφυγή ακυρώσεως — Λόγοι — Λόγος που μπορεί να ληφθεί αυτεπαγγέλτως υπόψη από τον δικαστή — Λόγος που αφορά συγγνωστή πλάνη — Αποκλείεται

9.      Υπάλληλοι — Υπαλληλικές προσφυγές — Βλαπτική πράξη — Έννοια — Πράξεις παράγουσες δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

10.    Ένδικη διαδικασία — Διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης — Εύλογη προθεσμία — Κριτήρια εκτιμήσεως

11.    Ένδικη διαδικασία — Δικαστικά έξοδα — Έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γενικό Δικαστήριο στο πλαίσιο αναιρετικής διαδικασίας — Καταδίκη του υπαλλήλου στα συγκεκριμένα έξοδα

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 90, στοιχείο α΄)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 27 και 33)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 23 Μαρτίου 2004, C‑234/02 P, Διαμεσολαβητής κατά Lamberts, Συλλογή 2004, σ. I‑2803, σκέψεις 32 και 33 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 22 Φεβρουαρίου 2005, C‑141/02 P, Επιτροπή κατά max.mobil, Συλλογή 2002, σ. I‑1283, σκέψη 50· 7 Ιουνίου 2007, C‑362/05 P, Wunenburger κατά Επιτροπής, Συλλογή 2007, σ. I‑4333, σκέψη 37 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Οι αποφάσεις που εκδίδονται βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, σχετικά με την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, δεν μπορούν να εξομοιώνονται με τις βλαπτικές πράξεις κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, λόγω των διαφορών που σχετίζονται με τους αντίστοιχους όρους εκδόσεώς τους και τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται προκειμένου να μπορεί να αμφισβητηθεί η νομιμότητά τους. Η ίδια απόφαση δεν μπορεί να θεωρείται ταυτοχρόνως βλαπτική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ και απόφαση κατά της οποίας μπορεί να ασκηθεί προσφυγή κατά την έννοια του κανονισμού 1049/2001.

Δεδομένου ότι η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης περιορίζεται στις ένδικες διαφορές που αφορούν τη νομιμότητα βλαπτικής πράξεως κατά την έννοια του άρθρου 90, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, αυτό δεν είναι αρμόδιο να επιληφθεί προσφυγής ακυρώσεως κατά αποφάσεων που έχουν εκδοθεί βάσει του κανονισμού 1049/2001. Αντιθέτως, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης είναι αρμόδιο να επιληφθεί αιτήσεων υπαλλήλων να αποκτήσουν πρόσβαση στον ατομικό και ιατρικό τους φάκελο δυνάμει των άρθρων 26 και 26α του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 49, 53 και 54)

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 70 έως 74)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 15 Οκτωβρίου 2002, C‑238/99 P, C‑244/99 P, C‑245/99 P, C‑247/99 P, C‑250/99 P έως C‑252/99 P και C‑254/99 P, Limburgse Vinyl Maatschappij κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2002, σ. I‑8375, σκέψεις 33 έως 39· 2 Οκτωβρίου 2003, C‑182/99 P, Salzgitter κατά Επιτροπής, Συλλογή 2003, σ. I‑10761, σκέψεις 28 έως 37

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 87)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 30 Σεπτεμβρίου 2003, C‑224/01, Köbler, Συλλογή 2003, σ. I‑10239, σκέψη 38· 29 Ιουνίου 2010, C‑526/08, Επιτροπή κατά Λουξεμβούργου, σκέψη 29 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

5.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 111 έως 113)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 15 Δεκεμβρίου 2011, C‑411/11 P, Altner κατά Επιτροπής, σκέψεις 13 έως 15 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

6.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 125)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 16 Δεκεμβρίου 2010, T‑52/10 P, Lebedef κατά Επιτροπής, σκέψη 73

7.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 157)

Παραπομπή:

Lebedef κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψη 35

8.      Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης εξετάζει αυτεπαγγέλτως λόγους δημοσίας τάξεως όσον αφορά το παραδεκτό προσφυγής ακυρώσεως. Αντιθέτως, δεν υποχρεούται να εξετάσει αυτεπαγγέλτως την ύπαρξη συγγνωστής πλάνης, καθόσον η συγγνωστή πλάνη πρέπει να προβάλλεται από τον διάδικο που την επικαλείται.

(βλ. σκέψη 166)

9.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 179 και 184 έως 186)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 10 Ιανουαρίου 2006, C‑373/04 P, Επιτροπή κατά Alvarez Moreno, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 42 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: 3 Απριλίου 1990, T‑135/89, Pfloeschner κατά Επιτροπής, Συλλογή 1990, σ. II‑153, σκέψη 11· 6 Ιουνίου 1996, T‑391/94, Baiwir κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑269 και II‑787, σκέψη 34·18 Ιουνίου 1996, T‑150/94, Vela Palacios κατά ΟΚΕ, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑305 και II‑893, σκέψη 22· 29 Ιουνίου 2004, T‑188/03, Hivonnet κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑199 και II‑889, σκέψη 16· 9 Σεπτεμβρίου 2008, T‑144/08, Marcuccio κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I‑A‑2‑51 και II‑A‑2‑341, σκέψη 25

10.    Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 267 και 268)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 17 Δεκεμβρίου 1998, C‑185/95 P, Baustahlgewebe κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. I‑8417, σκέψεις 71 και 72· 26 Μαρτίου 2009, C‑146/08 P, Efkon κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 52 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

11.    Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 282 έως 285)