Language of document : ECLI:EU:T:2015:257

Sprawa T‑131/12

Spa Monopole, compagnie fermière de Spa SA/NV

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego SPARITUAL – Wcześniejsze, słowne i graficzny, znaki towarowe Beneluksu SPA i LES THERMES DE SPA – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 5 maja 2015 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne – Przesłanki – Renoma znaku towarowego w państwie członkowskim lub we Wspólnocie – Pojęcie – Kryteria oceny

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 2, 5)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne – Przesłanki

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 5)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne – Przesłanki – Renoma znaku towarowego w państwie członkowskim lub we Wspólnocie – Używanie znaku towarowego jako części innego zarejestrowanego i cieszącego się renomą znaku towarowego

(rozporządzenie Rady nr 207/2009)

4.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne – Słowny znak towarowy SPARITUAL oraz, słowne i graficzny, znaki towarowe SPA i LES THERMES DE SPA

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 5)

5.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne – Przesłanki – Związek między znakami towarowymi

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 5)

6.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela cieszącego się renomą wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego – Ochrona cieszącego się renomą wcześniejszego znaku towarowego rozszerzona na towary i usługi, które nie są podobne – Przesłanki – Czerpanie nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszego znaku towarowego – Szkoda wyrządzona w zakresie charakteru odróżniającego lub renomy wcześniejszego znaku towarowego

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 5)

7.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie do izby odwoławczej od decyzji wydziału Urzędu orzekającego w pierwszej instancji – Ciągłość funkcjonalna między tymi dwoma instancjami – Rozpatrywanie odwołania przez izbę odwoławczą – Zakres

(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 76)

1.      Zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego w rozumieniu ust. 2, zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli jest on identyczny z wcześniejszym znakiem lub podobny do niego i jest zarejestrowany dla towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których wcześniejszy znak jest zarejestrowany, jeżeli w ramach wcześniejszego krajowego znaku towarowego cieszy się on renomą w danym państwie członkowskim i jeżeli używanie bez uzasadnionej przyczyny zgłoszonego znaku towarowego powodowałoby czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub renomy wcześniejszego znaku towarowego bądź też działało na ich szkodę. Odnośnie do znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Znaków Towarowych krajów Beneluksu terytorium Beneluksu należy traktować tak samo jak terytorium państwa członkowskiego. Z tych samych powodów co względy dotyczące wymogu renomy w państwie członkowskim nie można zatem wymagać w odniesieniu do znaku towarowego Beneluksu, aby jego renoma rozciągała się na całość terytorium Beneluksu. Wystarczy, aby owa renoma istniała na zasadniczej jego części, która w danym wypadku odpowiada części państwa lub państw Beneluksu.

(por. pkt 19–21)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 22–24)

3.      Uzyskanie przez znak towarowy charakteru odróżniającego może zwłaszcza nastąpić w następstwie używania go jako części innego zarejestrowanego znaku towarowego. W takich przypadkach dla przeniesienia charakteru odróżniającego z jednego zarejestrowanego znaku towarowego na inny zarejestrowany znak towarowy, którego stanowi on część, należy przestrzegać wymogu, iż zainteresowany krąg odbiorców nadal rozpoznaje dane towary jako pochodzące z określonego przedsiębiorstwa. Zatem właściciel zarejestrowanego znaku towarowego może, w celu wykazania szczególnego charakteru odróżniającego i jego renomy, powołać się na dowody jego używania w innej postaci, jako części innego zarejestrowanego znaku towarowego i renomy, pod warunkiem że dany krąg odbiorców nadal rozpoznaje dane towary jako pochodzące z tego samego przedsiębiorstwa.

(por. pkt 32, 33)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 35, 42–44, 58–62)

5.      Naruszenia, o których mowa w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, stanowią konsekwencję pewnego stopnia podobieństwa między wcześniejszym znakiem towarowym a zgłoszonym do rejestracji znakiem towarowym, w wyniku którego dany krąg odbiorców kojarzy ze sobą te dwa znaki, to znaczy stwierdza, że występuje między nimi związek, nie myląc ich jednak. Istnienie takiego związku należy oceniać całościowo, uwzględniając wszystkie czynniki mające znaczenie w okolicznościach danej sprawy, w szczególności stopień podobieństwa między kolidującymi ze sobą znakami, charakter towarów lub usług, dla których kolidujące ze sobą znaki zostały zarejestrowane, w tym stopień pokrewieństwa i różnic między tymi towarami lub usługami, oraz dany krąg odbiorców, intensywność renomy wcześniejszego znaku towarowego oraz istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia odbiorców w błąd.

(por. pkt 48)

6.      Pojęcie czerpania nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub renomy znaku towarowego, jest określane również jako „pasożytowanie”. Odnosi się ono nie tyle do szkody poniesionej przez znak towarowy, ile do korzyści czerpanej przez osobę trzecią z używania oznaczenia identycznego z tym znakiem lub podobnego do niego. Obejmuje ono między innymi przypadki, w których dzięki przypisaniu wizerunku znaku towarowego lub cech, które znak ten reprezentuje, towarom oznaczonym identycznym lub podobnym oznaczeniem mamy do czynienia z oczywistym wykorzystaniem renomy znaku towarowego.

Im silniejsze i bliższe jest skojarzenie wcześniejszego znaku towarowego z późniejszym znakiem towarowym, tym większe jest niebezpieczeństwo, że aktualne lub przyszłe używanie późniejszego znaku towarowego będzie związane z czerpaniem nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego i renomy wcześniejszego znaku towarowego albo będzie działać na ich szkodę. Ponadto im bardziej znaczące są charakter odróżniający i renoma wcześniejszego znaku towarowego, tym łatwiej można przyjąć zaistnienie naruszenia. Możliwe jest, zwłaszcza w przypadku sprzeciwu opartego na znaku cieszącym się szczególnie wysoką renomą, że prawdopodobieństwo zaistnienia w przyszłości mającego charakter nie tylko hipotetyczny niebezpieczeństwa wystąpienia szkody lub powodowania czerpania nienależnej korzyści przez zgłoszony znak może być na tyle oczywiste, iż wnoszący sprzeciw nie będzie musiał wskazywać żadnych innych okoliczności faktycznych ani też przedstawiać w tym zakresie stosownych dowodów. W dodatku właściciel wcześniejszego znaku towarowego nie ma obowiązku wykazywać zaistnienia faktycznego i trwającego naruszenia swego znaku towarowego. Powinien on tylko przedstawić okoliczności pozwalające na uprawdopodobnienie przyszłego, niemającego charakteru hipotetycznego prawdopodobieństwa czerpania nienależnej korzyści czy wyrządzenia szkody.

(por. pkt 51, 52)

7.      Z funkcjonalnej ciągłości pomiędzy różnymi instancjami Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wynika, że w zakresie stosowania art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego izba odwoławcza Urzędu jest zobowiązana oprzeć swoją decyzję na wszystkich okolicznościach faktycznych i prawnych zawartych w zaskarżonej przed nią decyzji oraz na okolicznościach przedstawionych przez stronę lub strony w postępowaniu przed organem, który orzekał w pierwszej instancji albo, jedynie z zastrzeżeniem art. 74 ust. 2 tego rozporządzenia, w postępowaniu odwoławczym. W szczególności zakres badania, które izba odwoławcza powinna przeprowadzić w stosunku do zaskarżonej przed nią decyzji, nie jest co do zasady ograniczony wyłącznie do zarzutów podniesionych przez stronę lub strony w postępowaniu przed tą izbą.

(por. pkt 56)