Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 7ης Απριλίου 2011 – Dai Cugini κατά Rijksdienst voor Sociale Zekerheid

(Υπόθεση C‑151/10)

«Άρθρο 104, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας – Οδηγία 97/81/ΕΚ – Ίση μεταχείριση μεταξύ εργαζομένων με μερική απασχόληση και εργαζομένων με πλήρη απασχόληση – Δυσμενής διάκριση – Εμπόδιο διοικητικής φύσεως, ικανό να περιορίσει τις δυνατότητες εργασίας μερικής απασχόλησης – Υποχρεωτική δημοσιότητα και τήρηση σε αρχείο των συμβάσεων και των ωραρίων εργασίας»

Κοινωνική πολιτική – Συμφωνία-πλαίσιο CES, UNICE και CEEP για την εργασία μερικής απασχόλησης – Οδηγία 97/81 – Εθνική ρύθμιση η οποία επιβάλλει την τήρηση αρχείου και τη δημοσιοποίηση των συμβάσεων και των ωραρίων εργασίας των εργαζομένων με μερική απασχόληση (Οδηγία 97/81 του Συμβουλίου, παράρτημα, ρήτρες 4 και 5 § 1) (βλ. σκέψεις 45-46, 49-50, 55-56 και διατακτ.)

Αντικείμενο

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως – Arbeidshof te Antwerpen (Afdeling Hasselt) – Ερμηνεία της οδηγίας 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και τη CES (ΕΕ 1998, L 14, σ. 9) – Εθνική νομοθεσία που προβλέπει ένα σύστημα για τη δημοσιότητα και τον έλεγχο των ωραρίων των εργαζομένων με μερική απασχόληση, συνιστάμενο στην υποχρεωτική κατάρτιση και τήρηση σε αρχείο, επ’ απειλή ποινικών ή διοικητικών κυρώσεων, εγγράφων στα οποία πρέπει να αναγράφεται το ακριβές ωράριο εργασίας κάθε εργαζομένου

Διατακτικό

Η ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία μερικής απασχόλησης, η οποία περιέχεται στο παράρτημα της οδηγίας 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, το CEEP και τη CES, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιβάλλει στους εργοδότες υποχρεώσεις τηρήσεως αρχείου και δημοσιοποιήσεως των συμβάσεων και των ωραρίων εργασίας των εργαζομένων με μερική απασχόληση, εφόσον αποδεικνύεται ότι η ρύθμιση αυτή δεν συνεπάγεται δυσμενή μεταχείριση των τελευταίων σε σχέση προς τους εργαζομένους με πλήρη απασχόληση οι οποίοι βρίσκονται σε συγκρίσιμη κατάσταση ή, αν υπάρχει τέτοια διαφορά μεταχειρίσεως, εφόσον αποδεικνύεται ότι η διαφορά αυτή δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους και δεν βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη των επιδιωκομένων σκοπών.

Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να προβεί στις απαραίτητες πραγματικές και νομικές εξακριβώσεις, ιδίως από πλευράς εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, προκειμένου να εκτιμήσει κατά πόσον συντρέχει τέτοια περίπτωση στην υπόθεση της οποίας έχει επιληφθεί.

Σε περίπτωση που το αιτούν δικαστήριο κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης εθνική ρύθμιση δεν συνάδει προς τη ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία μερικής απασχόλησης, η οποία περιέχεται στο παράρτημα της οδηγίας 97/81, τότε η ρήτρα 5, σημείο 1, της εν λόγω συμφωνίας-πλαισίου θα έπρεπε να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επίσης αντιτίθεται σε μια τέτοια ρύθμιση.