ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)
της 24ης Μαρτίου 2011
Υπόθεση F‑104/09
Diego Canga Fano
κατά
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Προαγωγή — Περίοδος προαγωγών 2009 — Απόφαση περί μη προαγωγής — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως — Προσφυγή ακυρώσεως — Αγωγή αποζημιώσεως»
Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή, ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, που έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ δυνάμει του άρθρου της 106α, με την οποία ο D. Canga Fano ζητεί να ακυρωθεί η απόφαση περί μη προαγωγής του στον βαθμό AD 13 κατά την περίοδο προαγωγών 2009 και να υποχρεωθεί το Συμβούλιο να του καταβάλει το ποσό των 200 000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής και επαγγελματικής βλάβης την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη.
Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Ο προσφεύγων-ενάγων φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.
Περίληψη
1. Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)
2. Υπάλληλοι — Προαγωγή — Διαδικασία
1. Η εξουσία εκτιμήσεως που αναγνωρίζεται στη διοίκηση όσον αφορά τη συγκριτική εξέταση των προσόντων των υποψηφίων για προαγωγή δυνάμει του άρθρου 45 του ΚΥΚ περιορίζεται από την ανάγκη της διεξαγωγής της συγκριτικής εξετάσεως των υποψηφιοτήτων με προσοχή και αμεροληψία, προς το συμφέρον της υπηρεσίας και σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Στην πράξη, η εξέταση αυτή πρέπει να διενεργείται επί ίσοις όροις και βάσει συγκρίσιμων πηγών πληροφοριών και στοιχείων.
Συναφώς, διαφυλασσομένης της πρακτικής αποτελεσματικότητας που πρέπει να αναγνωρίζεται στο περιθώριο εκτιμήσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, ένα σφάλμα εκτιμήσεως των προσόντων μη προαχθέντος υπαλλήλου είναι πρόδηλο οσάκις μπορεί να γίνει αντιληπτό ευχερώς και να εντοπιστεί βάσει των στοιχείων, κατ’ εφαρμογήν των κριτηρίων από τα οποία ο νομοθέτης έχει εξαρτήσει τις αποφάσεις περί προαγωγών.
(βλ. σκέψεις 34 και 35)
Παραπομπή:
ΓΔΕΕ: 15 Σεπτεμβρίου 2005, T‑132/03, Casini κατά Επιτροπής, σκέψη 53
2. Οι κανόνες που ισχύουν στη διαδικασία αξιολογήσεως δεν προβλέπουν ότι οι βαθμολογητές επιλαμβάνονται του ζητήματος εάν ο βαθμολογούμενος υπάλληλος πρέπει να προαχθεί. Οσάκις οι βαθμολογητές αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να συστήσουν προαγωγή για κάποιο από τα μέλη της ομάδας τους, διατυπώνουν γνώμη η οποία ουδόλως μπορεί να δεσμεύσει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, στον βαθμό που η προαγωγή δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνον κατόπιν συγκριτικής εξετάσεως των προσόντων όλων των υπαλλήλων ενός οργάνου που είναι υποψήφιοι για προαγωγή στον ίδιο βαθμό. Ως εκ τούτου, αφενός, τέτοιες εκτιμήσεις δεν μπορούν να έχουν την ίδια βαρύτητα με αυτές που απορρέουν από στοιχεία τα οποία ο βαθμολογητής υποχρεούται να αξιολογήσει. Αφετέρου, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δικαιούται να προβεί στην προαγωγή υπαλλήλου όταν κρίνει ότι τούτο είναι δικαιολογημένο, έστω και εν απουσία παρατηρήσεων υπέρ της προαγωγής του στην έκθεση βαθμολογίας του.
(βλ. σκέψη 60)