POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (pierwsza izba)

z dnia 30 września 2015 r.

Sprawa F‑14/12 RENV

Peter Schönberger

przeciwko

Trybunałowi Obrachunkowemu Unii Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia – Awans – Postępowanie w sprawie awansu (2011) – Odmowa awansu – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście bezzasadna

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której P. Schönberger żądał zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji Trybunału Obrachunkowego Unii Europejskiej o nieawansowaniu go do grupy zaszeregowania AD 13 w ramach postępowania w sprawie awansu w 2011 r.

Orzeczenie:      Skarga zostaje w części odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna, a w części oddalona jako oczywiście bezzasadna. W sprawach F‑14/12 i F‑14/12 RENV P. Schönberger pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej. W sprawie T‑26/14 P Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez P. Schönbergera.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Skarga na decyzję odmowna w sprawie awansu – Zarzut dotyczący nieprawidłowości postępowania w sprawie awansu – Ciężar dowodu

(regulamin pracowniczy, art. 6 ust. 2, art. 91, załącznik I sekcja B)

2.      Urzędnicy – Równość traktowania – Pojęcie – Granice

1.      W ramach skargi o stwierdzenie nieważności decyzji instytucji w sprawie nieawansowania urzędnika, do urzędnika tego należy wykazanie, że zważywszy na jego sytuację osobistą żądane przez niego stwierdzenie nieważności mogłoby mu otworzyć perspektywy awansowania.

Każde postępowanie w sprawie awansu musi być niezależne od poprzedzających je lub następujących po nim postępowań w sprawie awansu, ponieważ urzędnicy, których osiągnięcia należy porównać oraz kryteria określone dla przeprowadzenia tego porównania są właściwe każdemu postępowaniu w sprawie awansu.

(zob. pkt 46, 54, 55)

2.      Zasada równego traktowania zabrania w szczególności tego, by porównywalne sytuacje traktowano w odmienny sposób lub by odmienne sytuacje traktowano w jednakowy sposób, chyba że tego rodzaju, odpowiednio, odmienne lub jednakowe traktowanie jest obiektywnie uzasadnione. Tym samym, ewentualne różnice między podjętymi przez instytucje działaniami wobec ich urzędników nie mogą być podnoszone na poparcie zarzutu dotyczącego naruszenia zasady równego traktowania przez urzędników innej instytucji.

(zob. pkt 60, 62)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, wyrok z dnia 14 lutego 2007 r., Simões Dos Santos/OHIM, T‑435/04, EU:T:2007:50, pkt 162 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok z dnia 29 kwietnia 2009 r., Balieu-Steinmetz i Noworyta/Parlament, F‑115/07, EU:F:2009:41, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo