ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 27ης Οκτωβρίου 2009

Υπόθεση F-61/07

Gerhard Bauch

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτοι υπάλληλοι – Εφάπαξ αποζημίωση λόγω εξόδου από την υπηρεσία – Νομική φύση»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο G. Bauch ζητεί να ακυρωθεί η απόφαση της Επιτροπής, της 9ης Οκτωβρίου 2006, περί απορρίψεως του αιτήματός του, κατ’ ουσίαν, να τροποποιηθεί η βεβαίωση που του χορηγήθηκε όσον αφορά την εφάπαξ αποζημίωση την οποία εισέπραξε το 1994 μετά τη λήξη της συμβάσεώς του ως εκτάκτου υπαλλήλου.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Έκτακτοι υπάλληλοι – Εφάπαξ αποζημίωση λόγω εξόδου από την υπηρεσία – Σχέση με τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VIII, άρθρα 11 § 1 και 12)

2.      Υπάλληλοι – Έκτακτοι υπάλληλοι – Εφάπαξ αποζημίωση λόγω εξόδου από την υπηρεσία – Υπολογισμός

1.      Μολονότι η εφάπαξ αποζημίωση λόγω εξόδου από την υπηρεσία δεν έχει, αυτή καθαυτή, τον χαρακτήρα συντάξεως αρχαιότητας, εντούτοις, από το άρθρο 12 του παραρτήματος VIII του προϊσχύσαντος Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ) προκύπτει ότι η εφάπαξ αποζημίωση προορίζεται για όσους υπαλλήλους ή όσα μέλη του λοιπού προσωπικού απέκτησαν μεν οιονεί συνταξιοδοτικά δικαιώματα λόγω της παρακρατήσεως μηνιαίων εισφορών από τον μισθό τους, πλην όμως δεν μπορούν να αποκτήσουν δικαίωμα στην πραγματική είσπραξη κοινοτικής συντάξεως αρχαιότητας εξαιτίας χρόνου υπηρεσίας που δεν υπερβαίνει τη δεκαετία, ούτε μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του άρθρου 11, παράγραφος 1, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ ως αυτός ίσχυε μέχρι τις 30 Απριλίου 2004. Επιπλέον, το ποσό που καταβάλλεται δυνάμει του άρθρου 12, στοιχείο β΄, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ και το οποίο αποτελεί ένα από τα δύο συστατικά της εφάπαξ αποζημιώσεως των εκτάκτων υπαλλήλων, υπολογίζεται με βάση το ύψος των ποσών που παρακρατήθηκαν από τον βασικό μισθό των εν λόγω υπαλλήλων ως συνταξιοδοτικές εισφορές, συν τόκους σε ποσοστό 3,5 % κατ’ έτος. Επομένως, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι η εφάπαξ αποζημίωση λόγω εξόδου από την υπηρεσία δεν έχει καμία σχέση με τα απορρέοντα από την αρχαιότητα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

(βλ. σκέψεις 51 έως 56)

2.      Το γεγονός και μόνον ότι η εφάπαξ αποζημίωση λόγω εξόδου από την υπηρεσία καταβλήθηκε εν είδει χρηματικής αντισταθμίσεως σε όσους υπαλλήλους απέκτησαν οιονεί συνταξιοδοτικά δικαιώματα, πλην όμως δεν μπορούν να αποκτήσουν δικαίωμα στην πραγματική είσπραξη κοινοτικής συντάξεως αρχαιότητας, δεν έχει κατ’ ανάγκη ως συνέπεια ότι το ύψος της εν λόγω αποζημιώσεως πρέπει να αντιστοιχεί στο αναλογιστικό ισοδύναμο των οιονεί συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων.

(βλ. σκέψη 60)