WYROK SĄDU (trzecia izba w składzie powiększonym)
z dnia 22 marca 2023 r.(*)
Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający elektrodę do umieszczenia w palniku – Podstawa unieważnienia – Artykuł 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Część składowa produktu złożonego
W sprawie T‑617/21
B&Bartoni spol. s r.o., z siedzibą w Dolní Cetno (Republika Czeska), którą reprezentowała adwokat E. Lachmannová,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentował J. Ivanauskas, w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, była
Hypertherm, Inc., z siedzibą w Hanoverze, New Hampshire (Stany Zjednoczone), którą reprezentowali J. Day, solicitor, oraz T. de Haan, avocat,
SĄD (trzecia izba w składzie powiększonym),
w składzie podczas narady: M. van der Woude, prezes, G. De Baere, G. Steinfatt, K. Kecsmár i S. Kingston (sprawozdawczyni), sędziowie,
sekretarz: A. Juhász-Tóth, administratorka,
uwzględniając pisemny etap postępowania,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 22 września 2022 r.,
wydaje następujący
Wyrok
1 W swojej skardze opartej na art. 263 TFUE, skarżąca, B&Bartoni spol. s r.o., wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 16 lipca 2021 r. (sprawa R 2843/2019‑3) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).
Okoliczności powstania sporu
2 W dniu 22 grudnia 2017 r. skarżąca złożyła w EUIPO wniosek o unieważnienie prawa do wzoru wspólnotowego zarejestrowanego pod numerem 1292122‑0001 w następstwie wniosku złożonego w dniu 2 września 2011 r. i przedstawionego poniżej w następujących ujęciach:
3 Produkty, których dotyczy wniosek o unieważnienie prawa do wzoru, a w których wzór ten ma zostać zastosowany, należą do klasy 08.05 w rozumieniu Porozumienia ustanawiającego międzynarodową klasyfikację wzorów przemysłowych podpisanego w Locarno dnia 8 października 1968 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi: „Palniki spawalnicze (część -)”.
4 W uzasadnieniu wniosku o unieważnienie powołano się na podstawę określoną w art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. 2002, L 3, s. 1) w związku z art. 4 i 5 tego rozporządzenia.
5 Wniosek o unieważnienie został oparty między innymi na niespełnieniu warunków ochrony wzoru wspólnotowego określonych w art. 4 rozporządzenia nr 6/2002. W tym względzie skarżąca podniosła, że elektroda, której wzór wspólnotowy został zakwestionowany, jest częścią składową produktu złożonego, a mianowicie palnika stanowiącego część systemu cięcia plazmowego, która nie jest widoczna podczas normalnego użytkowania tego produktu w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
6 W dniu 16 października 2019 r. Wydział Unieważnień uwzględnił wniosek o unieważnienie na tej podstawie. W konsekwencji unieważnił on prawo do spornego wzoru wspólnotowego.
7 W dniu 13 grudnia 2019 r. interwenientka, Hypertherm, Inc., złożyła w EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień.
8 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza uwzględniła odwołanie i oddaliła wniosek o unieważnienie na tej podstawie, że między innymi przedstawionego w spornym wzorze wspólnotowym produktu nie można uznać za część składową produktu złożonego w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
Żądania stron
9 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie EUIPO kosztami postępowania.
10 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi w całości;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
11 Interwenientka wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi w całości;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.
Co do prawa
12 Skarżąca podnosi w istocie jedyny zarzut dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002 z powodu błędnej wykładni pojęcia „części składowej produktu złożonego”. Jej zdaniem Izba Odwoławcza naruszyła prawo, uznając, że rozpatrywana elektroda nie jest częścią składową produktu złożonego, i oddalając wniosek o unieważnienie na tej podstawie.
W przedmiocie dopuszczalności wyjaśnień dotyczących stanu faktycznego i dowodów przedstawionych przez interwenientkę w ramach środka organizacji postępowania
13 Do celów analizy jedynego zarzutu skargi Sąd przyjął środek organizacji postępowania, o którym mowa w art. 89 regulaminu postępowania, w drodze którego Sąd wezwał strony, po pierwsze, do udzielenia odpowiedzi w kwestii tego, czy, jak zostało to potwierdzone w pkt 50 skargi, rynek elektrod stosowanych z palnikami Hypertherm jest „rynkiem zamkniętym” z powodu spornego wzoru wspólnotowego, oraz po drugie, do wskazania, w jakim zakresie rozpatrywana elektroda może być również stosowana w palnikach innych niż palniki Hypertherm.
14 W odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd w ramach środka organizacji postępowania interwenientka przedstawiła dowody przedłożone w postaci załączników od C.13 do C.18 oraz wynikające z nich wyjaśnienia dotyczące stanu faktycznego. Załączniki od C.13 do C.17 zawierają wyciągi z katalogów i broszur dostępnych online, pochodzących od przedsiębiorstw trzecich oferujących elektrody kompatybilne z palnikami Hypertherm lub palniki kompatybilne z elektrodami Hypertherm. Załącznik C.18 stanowi oświadczenie złożone pod przysięgą przez dyrektora wydziału własności intelektualnej interwenientki, potwierdzające tę kompatybilność.
15 W trakcie rozprawy skarżąca powołała się na niedopuszczalność wyjaśnień dotyczących stanu faktycznego i dowodów przedstawionych w odpowiedzi na pytania Sądu ze względu na to, że nie figurują one w aktach EUIPO.
16 W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 85 § 1 i 3 regulaminu postępowania dowody przedstawia się w ramach pierwszej wymiany pism procesowych, a strony główne mogą jeszcze – tytułem wyjątku – przedstawiać dowody przed zamknięciem ustnego etapu postępowania, o ile opóźnienie w ich złożeniu jest uzasadnione. Takiego uzasadnienia opóźnionego przedstawienia dowodów po pierwszej wymianie pism procesowych nie można jednak wymagać, jeżeli dowody te złożono w odpowiedzi na środek organizacji postępowania w terminie wymaganym do udzielenia tej odpowiedzi (zob. wyrok z dnia 7 lipca 2021 r., HM/Komisja, T‑587/16 RENV, niepublikowany, EU:T:2021:415, pkt 68 i przytoczone tam orzecznictwo).
17 W niniejszym wypadku należy stwierdzić, że wyjaśnienia dotyczące stanu faktycznego i przedstawione dowody zostały przedłożone w odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd w ramach środka organizacji postępowania, o którym mowa w pkt 13 powyżej.
18 Dowody przedstawione przez interwenientkę w odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd są zatem dopuszczalne. Podobnie w zakresie, w jakim wyjaśnienia dotyczące okoliczności faktycznych wyłaniają się z tych dowodów, należy oddalić argument skarżącej, zgodnie z którym rzeczone wyjaśnienia miałyby być niedopuszczalne.
19 Ponadto skarżąca mogła odnieść się na rozprawie do przedstawionych przez interwenientkę wyjaśnień dotyczących okoliczności faktycznych i dowodów, tak aby była przestrzegana zasada kontradyktoryjności (zob. podobnie wyrok z dnia 14 maja 1998 r., Rada/de Nil i Impens, C‑259/96 P, EU:C:1998:224, pkt 31).
W przedmiocie zasadności jedynego zarzutu
Uwagi wstępne
20 Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 wzór jest chroniony jako wzór wspólnotowy w zakresie, w jakim jest nowy i posiada indywidualny charakter.
21 Zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002 wzór stosowany lub zawarty w produkcie, który stanowi część składową produktu złożonego, jest uważany za nowy i posiada indywidualny charakter jedynie:
– jeżeli część składowa włączona do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas zwykłego używania tego produktu [art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 6/2002]; i
– w stopniu, w jakim te widoczne cechy części składowej spełniają swoje wymogi co do nowości i indywidualnego charakteru [art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia 6/2002].
22 Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 6/2002 „zwykłe używanie” oznacza używanie przez użytkownika końcowego, wyłączając konserwację, obsługę i naprawę.
23 Zgodnie z art. 3 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 „produkt” jest zdefiniowany jako każdy przedmiot przemysłowy lub rękodzielniczy, włączając w to między innymi części przeznaczone do stworzenia produktu złożonego. Zgodnie z art. 3 lit. c) rozporządzenie nr 6/2002 „produkt złożony” jest zdefiniowany jako produkt, który składa się z wielu części, które mogą być zastępowane, umożliwiając rozłożenie i ponowne złożenie tego produktu.
24 To właśnie w świetle wspomnianych przepisów należy rozpatrzyć kwestię, czy rozpatrywana elektroda stanowi „część składową produktu złożonego” w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
25 Przede wszystkim należy zauważyć, jak podkreślają EUIPO i interwenientka, że art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002 stanowi wyjątek od systemu ochrony przewidzianego w art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia. Jako wyjątek, przepis ten należy interpretować w sposób zawężający w celu ograniczenia wyłączenia z ochrony wzoru. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem przepisy ograniczające prawa przyznane właścicielowi wzorów na mocy wspomnianego rozporządzenia należy poddawać ścisłej wykładni, przy czym jednak taka wykładnia nie może naruszać skuteczności ustanowionego w ten sposób ograniczenia ani jego celu (zob. wyrok z dnia 27 września 2017 r., Nintendo, C‑24/16 i C‑25/16, EU:C:2017:724, pkt 74 i przytoczone tam orzecznictwo).
26 Następnie, wobec braku definicji pojęcia „części składowej produktu złożonego” w rozporządzeniu 6/2002, należy je rozumieć zgodnie z jego znaczeniem przyjętym zwyczajowo w języku potocznym (zob. wyrok z dnia 20 grudnia 2017 r., Acacia i D’Amato, C‑397/16 i C‑435/16, EU:C:2017:992, pkt 64 i przytoczone tam orzecznictwo). I tak Trybunał zdefiniował pojęcie „części składowej produktu złożonego” jako odnoszące się do wielu komponentów zaprojektowanych w celu złożenia w jeden złożony przedmiot przemysłowy lub rzemieślniczy, który może być wymieniony w taki sposób, aby umożliwić demontaż i ponowny montaż takiego przedmiotu, w przypadku braku którego nie można normalnie użyć produktu złożonego (zob. podobnie wyrok z dnia 20 grudnia 2017 r., Acacia i D’Amato, C‑397/16 et C‑435/16, EU:C:2017:992, pkt 65).
27 Ponadto należy zauważyć, że kwestię, czy dany produkt odpowiada pojęciu „części składowej produktu złożonego”, należy oceniać indywidualnie dla każdego przypadku, na podstawie szeregu istotnych wskaźników.
28 W niniejszej sprawie, orzekając, że przedmiotowa elektroda nie odpowiada temu pojęciu, Izba Odwoławcza w istocie wzięła pod uwagę w szczególności następujące wskaźniki: po pierwsze, zużywalny charakter elektrody, po drugie, brak demontażu i ponownego montażu palnika przy wymianie elektrody, po trzecie, okoliczność, że palnik uważa się za kompletny bez elektrody, i po czwarte, wymienny charakter elektrody.
29 Należy przeanalizować po kolei argumenty skarżącej odnoszące się do każdego z tych wskaźników przed zbadaniem jej pozostałych argumentów.
W przedmiocie zużywalnego charakteru elektrody
30 Izba Odwoławcza uznała w pkt 26 zaskarżonej decyzji, że zużywalny charakter rozpatrywanej elektrody sam w sobie stanowi wskazówkę tego, że danej elektrody nie można uważać za część konkretnego palnika. Stwierdzając, że elektroda ma zużywalny charakter, Izba Odwoławcza zauważyła w istocie, po pierwsze, że nie stanowi ona trwałej części palnika i nie jest trwale połączona z palnikiem, w przeciwieństwie do spustu lub uchwytu, które są zasadniczymi częściami palnika, a po drugie, że ma ona stosunkowo krótki okres użytkowania, mianowicie od 2 do 3 godzin rzeczywistego czasu trwania łuku przy cięciu ręcznym i od 3 do 5 godzin przy cięciu zmechanizowanym, a zatem musi być regularnie wymieniana przez użytkownika końcowego.
31 W tym względzie skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza naruszyła prawo, opierając się na rozróżnieniu pomiędzy częścią składową „niezużywalną” a częścią składową „zużywalną” i uznając, że jedynie pierwsza kategoria tych części może stanowić część składową produktu złożonego. Zdaniem skarżącej takie rozróżnienie jest sztuczne i pozbawione podstaw w prawie Unii, gdyż słowo „część składowa” nie sugeruje, że powinna ona posiadać szczególny charakter, taki jak trwałość.
32 EUIPO i interwenientka kwestionują argumenty skarżącej.
33 Należy zauważyć, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa, biorąc pod uwagę zużywalny charakter elektrody przy dokonywaniu oceny, czy stanowiła ona „część składową produktu złożonego”.
34 Prawdą jest, jak wskazuje skarżąca, że kryteria trwałości i regularnego zakupu lub wymiany części składowej nie figurują w treści rozporządzenia nr 6/2002.
35 Jednakże wobec braku definicji pojęcia „części składowej produktu złożonego” w rzeczonym rozporządzeniu Izba Odwoławcza w pkt 26 i 27 zaskarżonej decyzji słusznie powoła się, w gronie innych istotnych czynników, na brak silnego i trwałego związku z produktem złożonym oraz na regularny zakup i wymianę elektrody ze względu na krótki okres jej użytkowania. Kryteria te, odnoszące się do typowych cech elementu zużywalnego, stanowią istotne wskaźniki, które mogą służyć określeniu tego, co stanowi część składową produktu złożonego.
36 Z brzmienia art. 3 lit. b) i c) rozporządzenia nr 6/2002 wynika bowiem, że części składowe produktu złożonego są komponentami zaprojektowanymi w celu złożenia w jeden złożony przedmiot przemysłowy lub rzemieślniczy, które mogą być wymieniane w taki sposób, aby umożliwić demontaż i ponowny montaż takiego przedmiotu (zob. podobnie wyrok z dnia 20 grudnia 2017 r., Acacia i D’Amato, C‑397/16 i C‑435/16, EU:C:2017:992, pkt 65). Tymczasem rozpatrywana elektroda, jako element zużywalny palnika, jest zaprojektowana tak, aby mogła być łatwo dodana do tego palnika, stosunkowo szybko zużytkowana lub zastosowana i łatwo wymieniona przez użytkownika końcowego, bez konieczności przeprowadzenia przy tym demontażu i ponownego montażu takiego przedmiotu (zob. pkt 40 i następne w przedmiocie braku demontażu i ponownego montażu przy wymianie rozpatrywanej elektrody).
37 Ponadto należy stwierdzić, że w szczególności ze względu na zużywalny charakter rozpatrywanej elektrody użytkownik końcowy, który regularnie kupuje i wymienia elektrodę, jest w stanie dostrzec i ocenić jej właściwości, niezależnie od kwestii, czy elektroda pozostaje widoczna po jej zainstalowaniu w palniku.
38 Należy wreszcie zauważyć, że rozumowania Izby Odwoławczej w tym zakresie nie może podważyć argumentacja skarżącej oparta na wcześniejszej decyzji EUIPO (sprawa R 2337/2012‑3), wydanej w dniu 9 kwietnia 2014 r., która zdaniem skarżącej wykazuje podobieństwa do niniejszej sprawy. Po pierwsze bowiem, jak wynika z pkt 29 zaskarżonej decyzji, Izba Odwoławcza zbadała decyzję, na którą powołuje się skarżąca, i wyjaśniła powody, dla których uznała, że decyzja ta różni się od decyzji w niniejszej sprawie. Po drugie, należy przypomnieć w tym względzie, że EUIPO jest zobowiązane do wydania decyzji właściwej dla okoliczności każdej sprawy i nie jest związane wcześniejszymi decyzjami wydanymi w innych sprawach. Dodatkowo w ramach sprawowanej przez siebie kontroli zgodności z prawem Sąd nie jest związany praktyką decyzyjną EUIPO [zob. wyrok z dnia 15 grudnia 2015 r., LTJ Diffusion/OHIM – Arthur i Aston (ARTHUR & ASTON), T‑83/14, EU:T:2015:974, pkt 39 i przytoczone tam orzecznictwo].
39 W związku z powyższym należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa, gdy uznała, że elektroda miała cechy elementu zużywalnego i że okoliczność ta stanowiła istotny wskaźnik dla stwierdzenia, że rozpatrywanej elektrody nie można uznać za część składową produktu złożonego.
W przedmiocie braku demontażu i ponownego montażu przy wymianie rozpatrywanej elektrody
40 Izba Odwoławcza uznała w pkt 29 zaskarżonej decyzji, że podczas wymiany lub zmiany elektrody palnik i system cięcia nie są demontowane i ponownie montowane, jak wymaga tego definicja zawarta w art. 3 lit. c) rozporządzenia nr 6/2002. Przeciwnie, jej zdaniem elektroda jest przeznaczona do użycia razem z palnikiem, do zamontowania przed użyciem, a następnie ewentualnie do ponownego wyjęcia.
41 W tym względzie skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza naruszyła prawo i popełniła błędy co do okoliczności faktycznych, opierając się na ustaleniach, zgodnie z którymi przy wymianie elektrody palnik i system cięcia nie są demontowane i ponownie montowane.
42 Po pierwsze, jej zdaniem w brzmieniu rozporządzenia 6/2002 nie ma żadnego wymogu, by produkt złożony był demontowany w całości, aby jego część można było uznać za „część składową” takiego produktu złożonego. Artykuł 3 lit. c) rozporządzenia dotyczy jedynie możliwości wymiany części składowej poprzez umożliwienie demontażu i ponownego montażu produktu złożonego bez konieczności jego uszkodzenia lub zniszczenia.
43 Po drugie, skarżąca podnosi, że wymiana elektrody jest czynnością polegającą na demontażu i ponownym montażu palnika. Według niej aby wymienić elektrodę, użytkownik musi zdjąć kilka części palnika, a mianowicie osłonę, nasadkę mocującą i dyszę, odkręcając je od palnika, a po zamontowaniu nowej elektrody musi je ponownie zamontować.
44 EUIPO i interwenientka kwestionują argumenty skarżącej.
45 Należy uznać, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa, biorąc pod uwagę fakt, że palnik i system cięcia nie były demontowane i ponownie montowane przy wymianie elektrody. W istocie jak wynika z pkt 23 i 26 powyżej, kwestia, czy wymiana produktu wymaga demontażu i ponownego montażu produktu złożonego, jest istotnym czynnikiem, który należy uwzględnić przy ustalaniu, czy taki produkt stanowi część składową produktu złożonego.
46 Należy bowiem przypomnieć, że odniesienie do „demontażu” i „ponownego montażu” produktu zawarte jest w definicji „produktu złożonego” przewidzianej w art. 3 lit. c) rozporządzenia nr 6/2002, a mianowicie „produkt[u], który składa się z wielu części, które mogą być zastępowane, umożliwiając rozłożenie i ponowne złożenie tego produktu”. W definicji „części składowej produktu złożonego” zawartej w wyroku z dnia 20 grudnia 2017 r., Acacia i D’Amato (C‑397/16 i C‑435/16, EU:C:2017:992, pkt 65) użyto tego samego sformułowania (zob. pkt 26 powyżej). Uwzględnienie „demontażu” i „ponownego montażu” jest zatem oparte na rozporządzeniu 6/2002 i orzecznictwie Trybunału.
47 W związku z tym jest mniej prawdopodobne, by produkt, który przy jego wymianie nie wymaga demontażu i ponownego montażu produktu, z którym jest zintegrowany, i który został specjalnie zaprojektowany do regularnej i prostej wymiany przez użytkowników końcowych, stanowił część składową produktu złożonego, niż produkt, który – jak twierdzi EUIPO – jest zwykle wymieniany przez specjalistów posiadających specjalistyczną wiedzę do przeprowadzenia takiej wymiany.
48 Ponadto należy odrzucić argument skarżącej, zgodnie z którym wymiana elektrody jest czynnością polegającą na demontażu i ponownym montażu palnika. Izba Odwoławcza słusznie bowiem stwierdziła w pkt 29 zaskarżonej decyzji, że przy wymianie elektrody system cięcia i palnik nie były demontowane i ponownie montowane. Wprawdzie po wymianie elektrody należy zdjąć i ponownie zainstalować osłonę, nasadkę mocującą i dyszę, ale jak podkreśla skarżąca, jest to czynność prosta dla użytkownika końcowego, co w trakcie rozprawy wyjaśniła interwenientka. Tego rodzaju czynności nie można zatem uznać za „demontaż’ i „ponowny montaż” palnika w rozumieniu rozporządzenia 6/2002.
49 W związku z powyższym należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa ani nie popełniła błędu co do okoliczności faktycznych, gdy uznała, że przy wymianie elektrody system cięcia i palnik nie są rozmontowywane ani ponownie montowane oraz że okoliczność ta stanowi istotny wskaźnik dla stwierdzenia, że rozpatrywanej elektrody nie można uznać za część składową produktu złożonego.
W przedmiocie okoliczności, że palnik uważa się za kompletny bez elektrody
50 Izba Odwoławcza uznała w pkt 29 zaskarżonej decyzji, że palnik bez elektrody można uznać za produkt kompletny, a nie produkt uszkodzony. W pkt 30 zaskarżonej decyzji stwierdziła ona, że palnik mógł być oferowany na rynku bez elektrody oraz że elektroda była powszechnie reklamowana i sprzedawana oddzielnie od palnika.
51 W tym względzie skarżąca utrzymuje, że Izba Odwoławcza naruszyła prawo, uznając, że rozpatrywany produkt złożony, a mianowicie palnik lub system cięcia plazmowego, stanowi produkt kompletny bez elektrody, i wyciągając z tego wniosek, że elektroda nie jest częścią składową tego produktu złożonego.
52 Po pierwsze, zdaniem skarżącej, w celu ustalenia, czy dany produkt stanowi część składową produktu złożonego, produkt złożony należy rozpatrywać w stanie, w jakim może on spełniać funkcję, do której został przeznaczony. Skarżąca uważa zatem, że w niniejszym wypadku rozpatrywany produkt złożony nie może być kompletny bez elektrody, ponieważ nie może bez niej funkcjonować, w tym przypadku dokonywać cięcia lub żłobienia metalu. Ponadto, zdaniem skarżącej, okoliczność, czy produkt złożony bez rozpatrywanej części składowej byłby produktem uszkodzonym, jest bez znaczenia dla ustalenia, czy część ta odpowiada pojęciu „części składowej produktu złożonego” w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
53 Po drugie, zdaniem skarżącej okoliczność, że palnik jest wprowadzany do obrotu bez elektrody lub że elektroda jest wprowadzana do obrotu bez palnika, nie ma znaczenia dla ustalenia, czy rozpatrywana elektroda stanowi część składową produktu złożonego w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
54 EUIPO i interwenientka nie zgadzają się z argumentami skarżącej.
55 W pierwszej kolejności należy uznać, że kompletność produktu stanowi istotny wskaźnik przy ocenie pojęcia „części składowej produktu złożonego” w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002. Nie można zatem czynić Izbie Odwoławczej zarzutu z tego, że uwzględniła ten element w swojej ocenie.
56 Gdy bowiem palnik zostanie zakupiony bez elektrody lub gdy elektroda zostanie usunięta z palnika, użytkownik końcowy nie będzie postrzegał palnika jako uszkodzonego lub niekompletnego. Z kolei bez swoich części składowych produkt złożony nie będzie zasadniczo postrzegany przez użytkownika końcowego jako produkt kompletny, który może być przedmiotem zwykłego używania (zob. podobnie wyrok z dnia 20 grudnia 2017 r., Acacia i D’Amato, C‑397/16 i C‑435/16, EU:C:2017:992, pkt 65) lub jako produkt będący w dobrym stanie.
57 W odniesieniu do argumentu skarżącej, zgodnie z którym rozpatrywany produkt złożony nie jest kompletny bez elektrody, w zakresie, w jakim nie może on bez niej funkcjonować, prawdą jest, że palnik i system cięcia plazmowego nie mogą spełniać swych funkcji, a mianowicie, służyć do cięcia i żłobienia metalu, bez zamontowania elektrody w palniku. Nie oznacza to jednak samo w sobie, że elektrodę należy uznać za część składową produktu złożonego.
58 Wbrew temu, co utrzymuje skarżąca, definicji „części składowej produktu złożonego” zawartej w wyroku z dnia 20 grudnia 2017 r., Acacia i D’Amato (C‑397/16 i C‑435/16, EU:C:2017:992, pkt 65), a zwłaszcza wyjaśnienia „w przypadku braku którego nie można normalnie użyć produktu złożonego” (zob. pkt 26 powyżej) nie można interpretować jako wymagających, by w sytuacji gdy dany produkt nie może spełniać funkcji do jakiej został przeznaczony bez innego produktu, ten ostatni należało uznać w każdym przypadku za cześć składową pierwszego produktu. Taka wykładnia byłaby nadmiernie szeroka, do takiego stopnia, że dużą liczbę odrębnych produktów, zwłaszcza mających zużywalny charakter, bez których produkty złożone nie mogłyby spełniać funkcji, do jakiej zostały przeznaczone, uznawano by błędnie za części składowe rzeczonych produktów złożonych. Wbrew temu, co utrzymuje skarżąca, wspomniana definicja, wprowadzona w kontekście art. 110 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002, nie ma na celu wyczerpującego określenia tego, co nie wchodzi w zakres stosowania pojęcia „części składowej produktu złożonego” w rozumieniu art. 4 ust. 2 rzeczonego rozporządzenia.
59 W drugiej kolejności należy uznać, podobnie jak uczyniła to interwenientka, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa, gdy uwzględniła fakt, że palnik mógł być oferowany na rynku bez elektrody oraz że ta ostatnia była powszechnie reklamowana i sprzedawana oddzielnie od palnika, jako istotny wskaźnik w celu ustalenia, czy rozpatrywana elektroda stanowi część składową produktu złożonego w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
60 Co się tyczy okoliczności, że palnik jest oferowany na rynku bez elektrody, to prawdą jest, że każdy producent ma swobodę wprowadzania do obrotu produktu złożonego wraz z jego częściami składowymi lub sprzedawania ich oddzielnie. Jak podkreśla skarżąca, ta decyzja handlowa nie powinna być uważana za czynnik decydujący przy ocenie, czy dany produkt stanowi część składową produktu złożonego.
61 Należy jednak zauważyć, że jest rzeczą niezwykłą, by zakup produktu złożonego nie obejmował jego rzeczywistych części składowych. Tymczasem w niniejszym wypadku, jak wynika z akt sprawy (załączniki od C.8 do C.11) przedmiotowy palnik jest sprzedawany z rozpatrywanymi elektrodami bądź bez nich.
62 W świetle powyższego należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa lub nie popełniła błędu co do okoliczności faktycznych, gdy uznała, że rozpatrywany produkt złożony, a mianowicie palnik lub system cięcia plazmowego, stanowi produkt kompletny bez elektrody oraz że okoliczność ta stanowi istotny wskaźnik dla stwierdzenia, że rozpatrywanej elektrody nie można uznać za część składową produktu złożonego.
W przedmiocie wymiennego charakteru elektrody
63 Izba Odwoławcza uznała w pkt 28 zaskarżonej decyzji, że różne elektrody były używane z tym samym palnikiem do różnych czynności, tak jak elektrody używane do cięcia ciągniętego czy te używane do cięcia dokładnego lub żłobienia, oraz że palniki różnych typów, dostosowane do różnych systemów cięcia, mogły używać rozpatrywanej elektrody. Opierając się na wymiennym charakterze elektrody, oprócz innych istotnych czynników, Izba ta stwierdziła, że elektroda ta nie stanowi części składowej produktu złożonego.
64 W tym względzie skarżąca podnosi, że wbrew temu, co uznała Izba Odwoławcza, okoliczność, że różne elektrody mogą być używane przez ten sam palnik i że różne palniki mogą używać tej samej elektrody, nie jest istotna dla ustalenia, czy elektroda jest częścią składową produktu złożonego.
65 EUIPO i interwenientka nie zgadzają się z argumentami skarżącej.
66 W niniejszym wypadku bezsporne jest to, że użytkownik końcowy może używać rozpatrywanej elektrody z różnymi palnikami. Jak podkreśliła interwenientka w odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd w ramach środka organizacji postępowania, o którym mowa w pkt 13 powyżej, rozpatrywana elektroda może być zatem używana z palnikami pochodzącymi od przedsiębiorstw innych niż interwenientka.
67 Bezsporne jest również to, że palnika interwenientki można używać z różnymi elektrodami. Jak podkreśliła interwenientka w odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd, elektrody pochodzące od innych przedsiębiorstw są kompatybilne z jej palnikami.
68 Prawdą jest, jak wskazuje skarżąca, sama okoliczność, że dany produkt może być zastąpiony innym nieidentycznym produktem i używany w różnych produktach złożonych, nie może prowadzić do wniosku, że taki produkt jest odrębnym produktem, niestanowiącym części składowej produktu złożonego.
69 Należy jednak uznać, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa, biorąc pod uwagę wymienny charakter elektrody w celu uzupełnienia dokonanej przez siebie analizy. W istocie jest bardziej prawdopodobne, że produkt, którego nie można zastąpić innym nieidentycznym produktem lub używać w różnych produktach złożonych, będzie, co do zasady, w trwały sposób powiązany z rzeczonym produktem złożonym i do niego dostosowany, a zatem będzie stanowił jego część składową.
70 Wynika z tego, że Izba Odwoławcza nie naruszyła prawa lub nie popełniła błędu co do okoliczności faktycznych, gdy uwzględniła okoliczność, że rozpatrywaną elektrodę można zastąpić inną elektrodą oraz że palniki różnych typów mogą wykorzystywać rozpatrywaną elektrodę, w celu ustalenia, że elektroda ta nie stanowi części składowej produktu złożonego w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
W przedmiocie celu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002
71 Skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej, że ta nie uwzględniła w wystarczającym stopniu rzeczywistego celu ograniczenia ochrony, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002, w odniesieniu do niewidocznych części składowych produktów złożonych. Zdaniem skarżącej ochrona zużywalnych części składowych, które nie są widoczne podczas normalnego użytkowania produktu i nie przyczyniają się w żaden sposób do ogólnego wyglądu produktu złożonego, stanowiłaby niepożądane ograniczenie konkurencji na rynku części składowych produktów złożonych, tak jak w niniejszej sprawie, która dotyczy zamkniętego rynku części zamiennych.
72 EUIPO i interwenientka nie zgadzają się z argumentami skarżącej.
73 W tym względzie należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza nie jest zobowiązana do przeprowadzenia analizy ewentualnych negatywnych skutków dla konkurencji na rynkach właściwych w celu ustalenia, czy dany produkt stanowi część składową produktu złożonego w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
74 Nawet założenie, że ochrona konkurencji na rynkach części zamiennych była powodem wyłączenia niektórych niewidocznych części składowych produktów złożonych z ochrony wzorów, o której mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002, nie oznacza, że kwestia ta powinna stanowić część analizy Izby Odwoławczej dotyczącej tego, co stanowi część składową produktu złożonego. Zarzut skarżącej jest zatem bezskuteczny.
75 W każdym wypadku skarżąca nie uzasadnia swojego twierdzenia, zgodnie z którym niniejsza sprawa dotyczy zamkniętego rynku części zamiennych z powodu spornego wzoru wspólnotowego. Zapytana o to przez Sąd w ramach środka organizacji postępowania, o którym mowa w pkt 13 powyżej, skarżąca ograniczyła się do powtórzenia, że sporny wzór wspólnotowy uniemożliwiał producentom sprzedaż elektrod kompatybilnych z palnikami interwenientki, nie dostarczając przy tym żadnych wyjaśnień.
76 W tym względzie wydaje się natomiast, jak podkreśliła interwenientka w odpowiedzi na pytania zadane przez Sąd, że palnika interwenientki można używać z innymi elektrodami, ewentualnie o innym wyglądzie i parametrach technicznych niż elektroda, w odniesieniu do której został w niniejszej sprawie zakwestionowany wzór wspólnotowy, bez naruszania prawa to tego wzoru.
77 W związku z tym należy oddalić argumentację skarżącej dotyczącą celu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
78 Wynika z tego, że Izba Odwoławcza, która oparła się na szeregu istotnych wskaźników, nie naruszyła prawa ani nie popełniła błędu co do okoliczności faktycznych, gdy uznała, że rozpatrywana elektroda stanowi odrębny produkt, a nie część składową produktu złożonego w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002.
79 W świetle powyższego należy oddalić jedyny zarzut, a w związku z tym skargę w całości.
W przedmiocie kosztów
80 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
81 Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy – zgodnie z żądaniem EUIPO i interwenientki – obciążyć ją kosztami postępowania.
82 Ponadto interwenientka wniosła o obciążenie skarżącej kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą. W tym względzie wystarczy stwierdzić, że ponieważ niniejszym wyrokiem oddala się odwołanie od zaskarżonej decyzji, to pkt 2 sentencji tej decyzji nadal reguluje kwestię kosztów poniesionych w postępowaniu odwoławczym przed EUIPO [zob. podobnie wyrok z dnia 19 października 2017 r., Aldi/EUIPO – Sky (SKYLITe), T‑736/15, niepublikowany, EU:T:2017:729, pkt 131].
Z powyższych względów
SĄD (trzecia izba w składzie powiększonym)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) B&Bartoni spol. s r.o. zostaje obciążona kosztami postępowania.
Van der Woude | De Baere | Steinfatt |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 22 marca 2023 r.°r.
Podpisy