Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 21 lutego 2024 r. w sprawie T-361/21, Papouis Dairies i in./Komisja, wniesione w dniu 29 kwietnia 2024 r. przez Papouis Dairies LTD i in.

(Sprawa C-314/24 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Papouis Dairies LTD, Pagkyprios organismos ageladotrofon (POA) Dimosia LTD, Pagkypria Organosi Ageladotrofon, E. Gavrielides Oy, Neomax Sales SRL i FFF Fine Foods Pty Ltd (przedstawiciele: A. Pomares Caballero, M. Pomares Caballero, abogados, i N. Korogiannakis, dikigoros)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Cypryjska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszący odwołanie zwracają się do Trybunału o:

uchylenie zaskarżonego wyroku;

wydanie rozstrzygnięcia w przedmiocie zarzutów nieważności;

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/591¹ z dnia 12 kwietnia 2021 r. rejestrującego w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [„Χαλλούμι” (Halloumi)/„Hellim” (ChNP)] z uwzględnieniem trzech zmian;

obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez wnoszących odwołanie;

ewentualnie, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania.

Zarzuty i główne argumenty

Sąd naruszył art. 86 regulaminu postępowania przed Sądem, art. 263 TFUE, a także art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012¹ w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych, w związku z art. 6b rozporządzenia delegowanego (UE) nr 664/2014² i art. 10a rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 668/2014³ , stwierdzając, że przedstawione przez wnoszących odwołanie żądanie dostosowania zarzutów jest niedopuszczalne oraz stwierdzając, że Komisja nie może badać treści zmian standardowych chronionej nazwy pochodzenia (ChNP), o których powiadomiło ją państwo członkowskie, oraz że przysługują jej żadne uprawnienia decyzyjne w odniesieniu do ich publikacji, wobec czego publikacja zmian standardowych nie jest aktem Komisji, który może zostać zaskarżony przed sądami Unii.

Sąd naruszył art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, nie uznając, że w ujęciu bezwzględnym 10-letni termin na rejestrację ChNP jest nadmierny oraz stwierdzając, że jedynie w sytuacji, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że upływ nadmiernie długiego okresu wpłynie na samą treść decyzji przyjętej na koniec postępowania administracyjnego, takie naruszenie zasady rozsądnego terminu wywiera wpływ na ważność tego postępowania.

Sąd naruszył 50 ust. 1, art. 51 i 52 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, jak też art. 296 TFUE i art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, stwierdzając, że Komisja nie jest zobowiązana do ustosunkowania się w sposób wyraźny do wszystkich argumentów podniesionych przez osoby, które zgłosiły uzasadniony sprzeciw od rejestracji ChNP, oraz uznając, że w ramach oceny dokonywanej po wniesieniu sprzeciwów na unijnym etapie postępowania uprawnienia dyskrecjonalne Komisji są ograniczone, tzn. może ona tyko sprawdzić, czy zawarte we wniosku o rejestrację ChNP informacje dotyczące stanu faktycznego nie są obarczone oczywistymi błędami.

Sąd naruszył art. 50 ust. 1 i art. 52 ust. 3 lit. b), w związku z art. 5 ust. 1 i art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, a także art. 263 TFUE, orzekając, że jeden uznany błąd w połączeniu z czterema możliwymi błędami, które w każdym razie nie zostałyby uznane za oczywiste, i które wszystkie odnoszą się do powiązania sekcji specyfikacji ChNP, nie wystarczą do wykazania, że Komisja nie przeprowadziła należytej analizy wniosku o rejestrację ChNP.

Sąd naruszył art. 5 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 10 i art. 50 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, uznając, że fakt, iż w dniu, w którym Komisja podejmuje decyzję o rejestracji ChNP, jedynie pewna część produktów objętych nazwą zgłoszoną do rejestracji jest wytwarzana zgodnie ze specyfikacją, nie uzasadnia sam w sobie odmowy rejestracji tej nazwy.

Sąd naruszył zasadę dobrej administracji, uznając, że Komisja nie była zobowiązana do wstrzymania się z rejestracją ChNP do czasu zakończenia postępowania toczącego się przed sądem krajowym oraz uznając, że stwierdzenie przez sąd krajowy nieważności decyzji administracyjnej uwzględniającej wniosek o rejestrację ChNP nie prowadzi automatycznie do stwierdzenia nieważności późniejszego rozporządzenia wykonawczego Komisji nakazującego rejestrację tej ChNP.

____________

¹ Dz.U. 2021, L 125, s. 42.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. 2012, L 343, s. 1).

¹ Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 664/2014 z dnia 18 grudnia 2013 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w odniesieniu do ustanowienia symboli unijnych dotyczących chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności oraz w odniesieniu do niektórych zasad dotyczących pochodzenia paszy i surowców, niektórych przepisów proceduralnych i niektórych dodatkowych przepisów przejściowych (Dz.U. 2014, L 179, s. 17).

¹ Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 668/2014 z dnia 13 czerwca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. 2014, L 179, s. 36).