Afdeling Pers en Voorlichting

PERSCOMMUNIQUÉ nr. 16/00

15 maart 2000

Arrest van het Gerecht in de gevoegde zaken T-25/95, T-26/95, T-30/95, T-31/95, T-32/95, T-34/95, T-35/95, T-36/95, T-37/95, T-38/95, T-39/95, T-42/95, T-43/95, T-44/95, T-45/95, T-46/95, T-48/95, T-50/95, T-51/95, T-52/95, T-53/95, T-54/95, T-55/95, T-56/95, T-57/95, T-58/95, T-59/95, T-60/95, T-61/95, T-62/95, T-63/95, T-64/95, T-65/95, T-68/95, T-69/95, T-70/95, T-71/95, T-87/95, T-88/95, T-103/95 en T-104/95 ¹

HET GERECHT VERLAAGT DE AAN HET CEMENTKARTEL OPGELEGDE GELDBOETEN MET BIJNA 140 MILJOEN EURO

Het gaat om de grootste mededingingszaak die ooit door het Gerecht is behandeld (waarbij 41 ondernemingen of ondernemersverenigingen uit 16 Europese staten betrokken zijn)

Bij beschikking van november 1994 heeft de Commissie het bestaan vastgesteld van een aantal overeenkomsten en feitelijke gedragingen tot verdeling van de markten van grijs cement en wit cement in Europa. Volgens de Commissie leverden die mededingingsregelingen één enkele inbreuk op, waaraan tweeënveertig Europese ondernemingen en ondernemersverenigingen zouden hebben deelgenomen. De Commissie heeft het begin van die ene enkele inbreuk vastgesteld op 14 januari 1983, toen een vergadering plaatsvond waarop hoge vertegenwoordigers van de Europese cementindustrie het eens zouden zijn geworden over de regel van "eerbiediging van de thuismarkten", volgens welke elke uitvoer van cement binnen Europa die de naburige markten kon destabiliseren, verboden was. Ten tijde van de vaststelling van haar beschikking was de Commissie niet zeker ervan dat de inbreuk was gestaakt. Aan de adressaten van de beschikking zijn geldboeten met een totaalbedrag van ongeveer 250 miljoen euro opgelegd.

Voor het Gerecht zijn die ondernemingen en ondernemersverenigingen om te beginnen opgekomen tegen verschillende schendingen van de rechten van de verdediging tijdens de administratieve procedure. Zo hebben meerdere verzoeksters die niet aanwezig waren op de vergadering van 14 januari 1983 aangevoerd, dat de Commissie zich in de beschikking op het standpunt heeft gesteld, dat zij op die vergadering waren vertegenwoordigd en dat zij daardoor vanaf die datum aan de mededingingsregeling hadden deelgenomen, hoewel zulks niet was vermeld in de mededeling van punten van bezwaar. Het Gerecht is inderdaad van oordeel, dat de Commissie haar voornemen kenbaar had moeten maken om voor alle adressaten van haar toekomstige beschikking de vergadering van 14 januari 1983 als aanvangsdatum van de inbreuk in aanmerking te nemen. Het Gerecht bepaalt dus voor elke onderneming het aanvangstijdstip van haar deelneming aan de inbreuk, zonder rekening te houden met dit door de Commissie vastgestelde criterium van vertegenwoordiging.

Verschillende ondernemersverenigingen hebben eveneens gesteld, dat de Commissie in de mededeling van punten van bezwaar geen melding had gemaakt van haar voornemen om hun een geldboete op te leggen. Het Gerecht acht dit argument gegrond en verklaart bijgevolg de aan de ondernemersverenigingen opgelegde geldboeten nietig.

Nagenoeg alle adressaten van de beschikking hebben de Commissie verweten, hun tijdens de administratieve procedure onvoldoende toegang tot het onderzoeksdossier te hebben verleend. Het Gerecht heeft van de Commissie overlegging van het dossier verlangd, opdat dit in zijn geheel door partijen kon worden ingezien. Twee partijen zijn er aldus in geslaagd aan te tonen, dat hun door de onvolledige toegang tot het dossier in de loop van de administratieve procedure elementen waren ontzegd die dienstig hadden kunnen zijn voor hun verweer. De beschikking is dus ten aanzien van die twee verzoeksters (Cedest en Rugby) nietig verklaard.

Het Gerecht stelt vervolgens het bestaan vast van één enkele overeenkomst tussen alle verzoekende ondernemingen betreffende de eerbiediging van de thuismarkten. Het is evenwel van oordeel, dat de Commissie de deelneming van sommige ondernemingen aan die overeenkomst (Buzzi, ENCI, Castle, Titan, Heracles, Nordcement, Alsen-Breitenburg) niet genoegzaam heeft aangetoond. Voor alle overige adressaten van de beschikking is de duur van de deelneming aan de inbreuk naar het oordeel van het Gerecht geringer dan die welke de Commissie in aanmerking had genomen. In dat verband merkt het op, dat de Commissie niet alleen de deelneming van elke adressaat van de beschikking aan de inbreuk moest aantonen, doch ook de duur van een dergelijke deelneming.

Aangezien de geldboeten zijn vastgesteld aan de hand van de zwaarte en de duur van de inbreuk, acht het Gerecht het noodzakelijk het bedrag van de geldboeten die zijn opgelegd aan de ondernemingen waarvan de deelneming aan de overeenkomst is bewezen, aanzienlijk te verlagen. Die omstandigheid, in samenhang met de gehele nietigverklaring van de geldboete ten aanzien van de ondernemingen waarvan de verantwoordelijkheid voor de mededingingsregeling niet is aangetoond, alsmede ten aanzien van alle ondernemersverenigingen, heeft tot gevolg dat het totaalbedrag van de geldboeten wordt verlaagd tot ongeveer 110 miljoen euro^.2

N.B. : tegen deze beslissing van het Gerecht kan binnen twee maanden te rekenen vanaf de betekening ervan een tot rechtsvragen beperkte hogere voorziening worden ingesteld bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen.

Voor de media bestemd niet-officieel stuk, dat het Gerecht van eerste aanleg niet bindt. Deze persmededeling is beschikbaar in alle officiële talen.

De volledige tekst van het arrest is te vinden op de internetpagina van het Hof www.curia.eu.int. heden vanaf ongeveer 15.00 uur.

Voor nadere informatie wende men zich tot Milagros Gallego tel.: (352) 4303 - 3442, fax: (352) 4303 - 2668.

Beelden van de plechtigheid zijn te vinden op "Europe by Satellite" - Europese Commissie, DG X, Audiovisuele dienst, L-2920 Luxemburg, tel.: (352) 4301 32392, fax: (352) 4301 35249, of B-1049 Brussel, tel.: (32) 2 2962275, fax (32) 2 2965956.

1 Voor de namen van partijen, zie de bijgevoegde lijst.

2 Voor het bedrag van de afzonderlijke geldboeten, zie de bijgevoegde lijst.