TÁIRGÍ NÓ FEISTÍ LEIGHIS A CHEANNACH TRÍ PHOSTDÍOL

Tar éis bhreithiúnas 1998 in Decker, bhí deis ag an gCúirt Bhreithiúnais a cásdlí a shoiléiriú, inter alia, i réimse ceannach táirgí agus feistí leighis trí phostdíol.

Ní fhéadfaidh Ballstát toirmeasc a chur ar dhíol trí phostdíol de tháirgí íocshláinte atá údaraithe ar a mhargadh agus nach bhfuil faoi réir oidis. I gcodarsnacht leis sin, is féidir údar a thabhairt le toirmeasc náisiúnta ar tháirgí leighis a dhíol trí phostdíol má tá na táirgí sin faoi réir oidis. Dá gceadófaí na táirgí leighis sin a sholáthar trí phostdíol agus gan aon smacht orthu, d’fhéadfaí go dtiocfaí méadú ar an mbaol go mbainfí mí-úsáid nó úsáid mhíchuí as oideas. Ina theannta sin, d’fhéadfadh iarmhairtí níos dochracha a bheith ann dá mbeadh lipéad an táirge leighis i dteanga dhifriúil i gcás cógas atá ar oideas (11 Nollaig 2003, Deutscher Apothekerverband, C-322/01).

Faoi dheireadh, níl sé de rogha ag Ballstát praghsanna aonfhoirmeacha a shocrú do tháirgí leighis atá faoi réir oidis, ós rud é go bhféadfadh praghsanna den sórt sin bac a chur ar rochtain cógaslanna eachtracha agus cógaslanna postdíola ar an margadh (19 Deireadh Fómhair 2016, Deutsche Parkinson Vereinigung, C-148/15).