A | Το Δικαστήριο το 2022
Οι υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου αφορούν κυρίως:
-
αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως
Όταν εθνικό δικαστήριο έχει αμφιβολίες ως προς την ερμηνεία ή το κύρος κάποιου ενωσιακού κανόνα δικαίου, αναστέλλει την ενώπιόν του διαδικασία και υποβάλλει προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο. Άπαξ και διαφωτιστεί από την απόφαση του Δικαστηρίου, το εθνικό δικαστήριο μπορεί να τάμει τη διαφορά την οποία καλείται να επιλύσει. Για τις περιπτώσεις στις οποίες είναι απαραίτητο να δοθεί πολύ άμεσα απάντηση (παραδείγματος χάριν σε υποθέσεις ασύλου, συνοριακών ελέγχων, απαγωγής παιδιών κ.λπ.), προβλέπεται επείγουσα προδικαστική διαδικασία (γνωστή ως «PPU»). -
ευθείες προσφυγές, με τις οποίες ζητείται:
- να ακυρωθεί πράξη της Ένωσης («προσφυγή ακυρώσεως») ή
- να διαπιστωθεί ότι ένα κράτος μέλος δεν τηρεί το δίκαιο της Ένωσης («προσφυγή λόγω παραβάσεως»). Εάν το κράτος μέλος δεν συμμορφωθεί με την απόφαση με την οποία διαπιστώθηκε η παράβασή του, το Δικαστήριο μπορεί, κατόπιν άσκησης μιας δεύτερης προσφυγής, της λεγόμενης προσφυγής λόγω «διπλής παραβάσεως», να του επιβάλει χρηματική ποινή·
- αιτήσεις αναιρέσεως κατά αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου·
- αιτήσεις γνωμοδοτήσεως, με τις οποίες κράτος μέλος ή θεσμικό όργανο ζητεί από το Δικαστήριο να αποφανθεί αν συμβιβάζεται με τις Συνθήκες μια συμφωνία που σχεδιάζει να συνάψει η Ένωση με τρίτο κράτος ή με διεθνή οργανισμό.
Η δραστηριότητα και η εξέλιξη της σύνθεσης του Δικαστηρίου
Η σύνθεση του Δικαστηρίου παρέμεινε αμετάβλητη το 2022, όπως και τα βασικά νομικά κείμενα τα οποία διέπουν τη δραστηριότητά του, δηλαδή ο Οργανισμός του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Κανονισμός Διαδικασίας.
Ύστερα από δύο χρόνια που σημαδεύτηκαν από τον αντίκτυπο της υγειονομικής κρίσης, το 2022 σηματοδότησε τη γενικευμένη επιστροφή του προσωπικού στις εγκαταστάσεις και στους χώρους του θεσμικού οργάνου, καθώς και την επαναφορά στις κανονικές συνθήκες λειτουργίας, μεταξύ άλλων όσον αφορά τη διεξαγωγή των συνεδριάσεων και των επ’ ακροατηρίου συζητήσεων. Παρά ταύτα, οι τεχνολογικές εξελίξεις οι οποίες υπαγορεύθηκαν από τα υγειονομικά μέτρα των δύο προηγούμενων ετών αξιοποιήθηκαν για την υλοποίηση ορισμένων σημαντικών πρωτοβουλιών που έχουν ως σκοπό να φέρουν την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη πιο κοντά στον πολίτη.
Έτσι, από τις 26 Απριλίου 2022, το Δικαστήριο προσφέρει ένα σύστημα streaming των δημόσιων συνεδριάσεων και των επ’ ακροατηρίου συζητήσεων, το οποίο, ακολουθώντας το παράδειγμα των εξ αποστάσεως επισκέψεων που εγκαινιάστηκαν το 2021, αποσκοπεί στην ενίσχυση της φυσιογνωμίας του θεσμικού οργάνου ως «δικαστηρίου ανοιχτού στους πολίτες», πιο προσιτού στο ευρύ κοινό. Χάρη σε αυτό το σύστημα αναμεταδόσεων, όποιος πολίτης το επιθυμεί μπορεί πλέον να παρακολουθεί οποιαδήποτε δημόσια συνεδρίαση και επ’ ακροατηρίου συζήτηση σαν να βρισκόταν αυτοπροσώπως στο Λουξεμβούργο μέσα στην αίθουσα ακροατηρίου, και μάλιστα με δυνατότητα ταυτόχρονης διερμηνείας στις γλώσσες που είναι απαραίτητες για τη διεξαγωγή της διαδικασίας.
Όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία, το έτος 2022 χαρακτηρίστηκε και πάλι από πολύ εντατική δραστηριότητα. Πιο συγκεκριμένα, εισήχθησαν ενώπιον του Δικαστηρίου 806 υποθέσεις. Όπως και τα προηγούμενα έτη, πρόκειται κυρίως για αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως και για αιτήσεις αναιρέσεως, οι οποίες, με 546 και 209 υποθέσεις αντίστοιχα, αντιπροσωπεύουν από κοινού άνω του 93 % του συνόλου των νεοεισερχόμενων υποθέσεων το 2022. Οι ένδικες αυτές διαφορές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ευαίσθητων τομέων, όπως η διαφύλαξη των θεμελιωδών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και η προστασία των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, χωρίς βέβαια να λείπουν η φορολογία, ο ανταγωνισμός και οι κρατικές ενισχύσεις. Σημειωτέον ότι αρκετές είναι και οι υποθέσεις που σχετίζονται με την πρόσφατη επικαιρότητα, και δη με την υγειονομική κρίση και με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Το 2022 περατώθηκαν από τους διάφορους δικαστικούς σχηματισμούς του δικαιοδοτικού οργάνου 808 υποθέσεις. Ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός (78) εκδικάστηκε από το τμήμα μείζονος συνθέσεως, και μάλιστα δύο εξ αυτών, με αντικείμενο τον σεβασμό του κράτους δικαίου και την εκτέλεση του προϋπολογισμού της Ένωσης, από την ολομέλεια (υποθέσεις C‑156/21, Ουγγαρία κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, και C‑157/21, Πολωνία κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου).
Επειδή έγινε συχνά χρήση της δυνατότητας περάτωσης των υποθέσεων με έκδοση διάταξης, ιδίως στις περιπτώσεις των αιτήσεων αναιρέσεως, η συνολική διάρκεια των διαδικασιών (16,4 μήνες) παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο με το περασμένο έτος (16,6 μήνες), ενώ αντιθέτως διαπιστώνεται μια επιμήκυνση της μέσης διάρκειας της διαδικασίας ως προς τις προδικαστικές παραπομπές (17,3 μήνες, έναντι 16,7 μηνών το 2021), ένδειξη ότι ολοένα και περιπλοκότερα ζητήματα τίθενται στην κρίση του Δικαστηρίου με τα προδικαστικά ερωτήματα των εθνικών δικαστηρίων.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2022, ο αριθμός των υποθέσεων που εκκρεμούσαν ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν 1 111, δηλαδή ίδιος, με διαφορά μόλις δύο υποθέσεων, με τον αντίστοιχο στις 31 Δεκεμβρίου 2021 (1 113).
Ενόψει των στατιστικών αυτών στοιχείων και λαμβανομένου υπόψη ότι, από τον Ιούλιο του 2022, το Γενικό Δικαστήριο αριθμεί πλέον 54 δικαστές (δύο ανά κράτος μέλος) κατόπιν της ολοκλήρωσης της μεταρρύθμισης της δικαιοδοτικής δομής της Ένωσης, η οποία είχε αποφασιστεί το 2015, το Δικαστήριο απηύθυνε αίτημα στον νομοθέτη της Ένωσης για τροποποίηση του Οργανισμού του ως προς δύο σημεία. Στόχος είναι να μπορέσει το Δικαστήριο να διατηρήσει την ικανότητά του να εκδίδει ποιοτικές αποφάσεις σε εύλογο χρόνο, αλλά και να επικεντρωθεί περισσότερο στην εκπλήρωση της βασικής του αποστολής καθώς, στην έννομη τάξη της Ένωσης, επιτελεί ρόλο συνταγματικού και ανωτάτου δικαιοδοτικού οργάνου.
Πρώτον, το αίτημα τροποποίησης αφορά τη μεταβίβαση στο Γενικό Δικαστήριο της αρμοδιότητας έκδοσης προδικαστικών αποφάσεων σε πέντε σαφώς οριοθετημένους τομείς οι οποίοι σπανίως εγείρουν ζητήματα αρχής, έχουν το πλεονέκτημα μιας στέρεης προγενέστερης νομολογίας του Δικαστηρίου και, επιπλέον, αντιπροσωπεύουν έναν αρκετά μεγάλο αριθμό υποθέσεων, έτσι ώστε η σχεδιαζόμενη μεταβίβαση να έχει πραγματικό αντίκτυπο στον φόρτο εργασίας του: πρόκειται ειδικότερα για το κοινό σύστημα ΦΠΑ, τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τον τελωνειακό κώδικα και τη δασμολογική κατάταξη των εμπορευμάτων στη συνδυασμένη ονοματολογία, την αποζημίωση των επιβατών και την παροχή συνδρομής σε αυτούς, καθώς και, τέλος, το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου.
Πάντως το Γενικό Δικαστήριο, ακόμη και αν έχει αρμοδιότητα να εκδώσει προδικαστική απόφαση σε συγκεκριμένη υπόθεση, θα διατηρεί την ευχέρεια να την παραπέμψει στο Δικαστήριο, εφόσον εκτιμά ότι χρειάζεται να κριθεί ζήτημα αρχής το οποίο ενδέχεται να επηρεάσει την ενότητα ή τη συνοχή του δικαίου της Ένωσης. Το Δικαστήριο θα έχει εξάλλου τη δυνατότητα να προβεί, κατ’ εξαίρεση, σε επανεξέταση αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου, εφόσον συντρέχει σοβαρός κίνδυνος υπονόμευσης της ενότητας ή της συνοχής του δικαίου της Ένωσης.
Δεύτερον, σε μια συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την άνοδο του αριθμού των αιτήσεων αναιρέσεως κατά αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου και προκειμένου να διατηρηθεί η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας αυτής και να μπορέσει το Δικαστήριο να εστιάζει σε εκείνες τις αιτήσεις αναιρέσεως που εγείρουν σημαντικά νομικά ζητήματα, θεωρήθηκε σκόπιμο, με το αίτημα προς τον νομοθέτη για τροποποίηση του Οργανισμού του Δικαστηρίου, να ζητηθεί επίσης η επέκταση της εφαρμογής του μηχανισμού προηγούμενης έγκρισης της εξέτασης των αιτήσεων αναιρέσεως, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2019 (άρθρο 58α του Οργανισμού του Δικαστηρίου).
Η επέκταση αφορά τις αιτήσεις αναιρέσεως κατά αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου σε υποθέσεις σχετικές με αποφάσεις ανεξάρτητων τμημάτων προσφυγών ορισμένων ενωσιακών οργανισμών που δεν μνημονεύονταν αρχικώς στο άρθρο 58α του Οργανισμού του Δικαστηρίου όταν αυτό τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2019 (όπως, παραδείγματος χάριν, ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Οργανισμός Συνεργασίας των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας, η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών, η Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών και η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων).
Koen Lenaerts
Πρόεδρος του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
![](../assets/img/photos-2021/signature-lenaerts_2.jpg)
![](../assets/img/infographs/el/section-2-graph-1-el.png)
806 νέες υποθέσεις
546 σε προδικαστικές παραπομπές, μεταξύ των οποίων 5 PPU
Κράτη μέλη με τις περισσότερες αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως:
Γερμανία 98
Ιταλία 63
Βουλγαρία 43
Ισπανία 41
Πολωνία 39
37 ευθείες προσφυγές, εκ των οποίων: 35 προσφυγές λόγω παραβάσεως και 2 προσφυγές λόγω «διπλής παραβάσεως»
209 αιτήσεις αναιρέσεως κατά αποφάσεων του Γενικού nΔικαστηρίου
6 αιτήσεις δικαστικής αρωγής
Όποιος διάδικος αδυνατεί να ανταποκριθεί στα δικαστικά έξοδα μπορεί να ζητήσει να δικαστική αρωγή.
![](../assets/img/infographs/el/section-2-graph-2-el.png)
808 υποθέσεις περατώθηκαν
546 σε προδικαστικές παραπομπές, εκ των οποίων οι 7 PPUs
36 σε ευθείες προσφυγές, ενώ με 17 από τις σχετικές αποφάσεις διαπιστώθηκαν όντως παραβάσεις 12 κρατών μελών
196 σε αιτήσεις αναιρέσεως κατά αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου, εκ των οποίων οι 38 έγιναν δεκτές
1 γνωμοδότηση
Μέση διάρκεια των διαδικασιών: 16.4 μήνες
Μέση διάρκεια στις επείγουσες προδικαστικές διαδικασίες: 4.5 μήνες
![](../assets/img/infographs/el/section-2-graph-3-el.png)
1 111 υποθέσεις εκκρεμείς στις 31 Δεκεμβρίου 2022
Αντικείμενο των υποθέσεων:
Κρατικές ενισχύσεις 58
Ανταγωνισμός 64
Θεσμικό δίκαιο 38
Περιβάλλον 46
Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης 132
Φορολογία 80
Κοινωνική πολιτική 73
Διανοητική ιδιοκτησία 33
Προστασία των καταναλωτών 77
Προσέγγιση των νομοθεσιών 89
Τα Μέλη του Δικαστηρίου
Το Δικαστήριο αποτελείται από 27 δικαστές και 11 γενικούς εισαγγελείς.
Οι δικαστές και οι γενικοί εισαγγελείς διορίζονται κατόπιν κοινής συμφωνίας των κυβερνήσεων των κρατών μελών, μετά από διαβούλευση με επιτροπή αρμόδια να γνωμοδοτεί σχετικά με την καταλληλότητα των προτεινόμενων υποψηφίων για τις εν λόγω θέσεις. Η θητεία τους είναι εξαετής, με δυνατότητα ανανέωσης.
Επιλέγονται προσωπικότητες που πρέπει να παρέχουν όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας και να διαθέτουν τα προσόντα τα οποία απαιτούνται για τον διορισμό στα ανώτατα δικαστικά αξιώματα των αντίστοιχων χωρών τους ή να είναι νομικοί εγνωσμένου κύρους.
Οι δικαστές ασκούν τα καθήκοντά τους με πλήρη αμεροληψία και ανεξαρτησία.
Οι δικαστές του Δικαστηρίου εκλέγουν μεταξύ τους τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο. Οι δικαστές και οι γενικοί εισαγγελείς διορίζουν επίσης Γραμματέα με εξαετή θητεία.
Έργο των γενικών εισαγγελέων στις υποθέσεις που τους ανατίθενται είναι να εκθέτουν, με πλήρη αμεροληψία και ανεξαρτησία, μια νομική γνώμη, τις λεγόμενες «προτάσεις». Οι προτάσεις αυτές δεν είναι δεσμευτικές, αλλά φωτίζουν καλύτερα και πληρέστερα το αντικείμενο της διαφοράς.
Το 2022, δεν υπήρξε κανένας διορισμός νέου Μέλους στο Δικαστήριο.
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-1.jpg)
K. Lenaerts
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-2.jpg)
L. Bay Larsen
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-3.jpg)
A. Arabadjiev
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-4.jpg)
A. Prechal
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-5.jpg)
K. Jürimäe
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-6.jpg)
Κ. Λυκούργος
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-7.jpg)
E. Regan
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-8.jpg)
M. Szpunar
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-9.jpg)
M. Safjan
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-10.jpg)
P. G. Xuereb
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-11.png)
L. S. Rossi
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-12.png)
Δ. Γρατσίας
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-13.jpg)
M. L. Arastey Sahún
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-14.jpg)
J. Kokott
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-15.jpg)
M. Ilešič
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-16.jpg)
J.-C. Bonichot
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-17.jpg)
T. von Danwitz
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-18.jpg)
S. Rodin
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-19.jpg)
F. Biltgen
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-20.jpg)
M. Campos Sánchez-Bordona
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-21.jpg)
N. J. Cardoso da Silva Piçarra
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-22.jpg)
G. Pitruzzella
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-23.jpg)
I. Jarukaitis
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-24.png)
P. Pikamäe
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-25.jpg)
A. Kumin
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-26.jpg)
N. Jääskinen
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-27.jpg)
N. Wahl
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-28.jpg)
J. Richard de la Tour
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-29.jpg)
Α. Ράντος
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-30.png)
I. Ziemele
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-31.png)
J. Passer
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-32.jpg)
A. M. Collins
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-33.jpg)
M. Gavalec
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-34.jpg)
Ν. Αιμιλίου
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-35.jpg)
Z. Csehi
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-36.jpg)
O. Spineanu-Matei
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-37.jpg)
T. Ćapeta
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-38.jpg)
L. Medina
![](../assets/img/members/member-s1/mb-s1-39.jpg)
A. Calot Escobar
Σειρά πρωτοκόλλου στις 07/10/2022
B | Το Γενικό Δικαστήριο το 2022
Το Γενικό Δικαστήριο αποφαίνεται κυρίως, ως πρωτοβάθμιο δικαστήριο, επί υποθέσεων στις οποίες ασκούνται ευθείες προσφυγές κατά πράξεων των θεσμικών ή των λοιπών οργάνων και οργανισμών της Ένωσης, είτε από φυσικά ή νομικά πρόσωπα (ιδιώτες, εταιρίες, ενώσεις κ.λπ.) όταν οι πράξεις αυτές τα αφορούν άμεσα και ατομικά είτε από τα κράτη μέλη, καθώς και επί υποθέσεων στις οποίες ασκούνται αγωγές με αίτημα την αποκατάσταση των ζημιών που έχουν προκληθεί από τα θεσμικά όργανα ή τους υπαλλήλους τους.
Μεγάλο μέρος των διαφορών που άγονται ενώπιόν του είναι οικονομικής φύσης: υποθέσεις διανοητικής ιδιοκτησίας (ενωσιακά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), ανταγωνισμού, κρατικών ενισχύσεων και χρηματοπιστωτικής εποπτείας.
Το Γενικό Δικαστήριο είναι επίσης αρμόδιο να αποφαίνεται επί υπαλληλικών υποθέσεων της ευρωπαϊκής δημόσιας διοίκησης.
Οι αποφάσεις του Γενικού Δικαστηρίου υπόκεινται σε αίτηση αναιρέσεως αποκλειστικώς επί νομικών ζητημάτων ενώπιον του Δικαστηρίου. Στις υποθέσεις που έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο διπλού ελέγχου (από ανεξάρτητο τμήμα προσφυγών και στη συνέχεια από το Γενικό Δικαστήριο), το Δικαστήριο εγκρίνει την εξέταση της αιτήσεως αναιρέσεως μόνον όταν η αίτηση εγείρει σημαντικό ζήτημα για την ενότητα, τη συνοχή ή την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης.
Η δραστηριότητα και η εξέλιξη της σύνθεσης του Γενικού Δικαστηρίου
Το έτος 2022 φέρει δυστυχώς το στίγμα της επιστροφής του πολέμου στην ήπειρό μας. Το τρομερό αυτό γεγονός θα πρέπει να λειτουργήσει ως στιγμή αφύπνισης και συνειδητοποίησης για όλους τους Ευρωπαίους. Η ειρήνη δεν είναι ποτέ δεδομένη και απαιτεί τη δέσμευση όλων. Το θεσμικό μας όργανο βρίσκεται στην καρδιά της συλλογικής αυτής δέσμευσης. Έργο του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου είναι να διασφαλίζουν την τήρηση των αρχών του κράτους δικαίου και την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στην Ένωση, οι συγκρούσεις δεν επιλύονται με απειλές και όπλα, αλλά με τον διάλογο και με νόμους. Στο πλαίσιο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο καλείται, ενίοτε υπό έντονη πίεση χρόνου, να ελέγξει τη νομιμότητα των περιοριστικών μέτρων που λαμβάνει η Ένωση κατά προσώπων ή οντοτήτων συνδεόμενων με τη στρατιωτική επιχείρηση την οποία ξεκίνησε και συνεχίζει η Ρωσική Ομοσπονδία από τον Φεβρουάριο του 2022 μέχρι σήμερα. Επί παραδείγματι, η απόφαση στην υπόθεση RT France κατά Συμβουλίου εκδόθηκε από το τμήμα μείζονος συνθέσεως του Γενικού Δικαστηρίου μόλις πέντε μήνες μετά την άσκηση της προσφυγής. Ως τώρα έχουν εισαχθεί στο Γενικό Δικαστήριο περισσότερες από 70 υποθέσεις σχετικές με την ένοπλη σύγκρουση. Είναι δε προς τιμήν της Ένωσής μας ότι τέτοια μέτρα δεν χαρακτηρίζονται από αυθαιρεσία αλλά υπόκεινται σε έλεγχο από ανεξάρτητους και αμερόληπτους δικαστές.
Περισσότερο από ποτέ πάντως, οι νεοεισερχόμενες υποθέσεις ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου αντικατοπτρίζουν τις μείζονες κοινωνικές προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει η ήπειρός μας. Πέραν των περιοριστικών μέτρων, τα οποία άλλωστε δεν αφορούν μόνον την επίθεση στην Ουκρανία, υποβάλλονται στην κρίση του Γενικού Δικαστηρίου ζητήματα όπως η ρύθμιση, από πλευράς δικαίου του ανταγωνισμού, της συμπεριφοράς των ψηφιακών γιγάντων και η τήρηση των κανόνων που διέπουν τις κρατικές ενισχύσεις, ιδίως στους τομείς της φορολογίας, της ενέργειας και του περιβάλλοντος. Άλλες σημαντικές υποθέσεις άπτονται του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού δικαίου, της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, της κοινής εμπορικής πολιτικής και της ρύθμισης των ενεργειακών αγορών. Λαμβανομένων υπόψη των πρόσφατων νομοθετικών εξελίξεων και μιας διεθνούς συγκυρίας όπου οι εντάσεις διαρκώς αυξάνονται, δεν αποκλείεται να εντατικοποιηθεί και ο έλεγχος της νομιμότητας των πράξεων των θεσμικών οργάνων της Ένωσης.
Επ’ αυτού δεν τρέφουμε αυταπάτες: το Γενικό Δικαστήριο έχει πλήρη επίγνωση της αποστολής του. Και διαθέτει τους πόρους για να την εκπληρώσει με επιτυχία. Στη διάρκεια του περασμένου έτους υποδέχθηκε οκτώ νέα Μέλη και με την άφιξή τους ολοκληρώθηκε η μεταρρύθμιση η οποία είχε δρομολογηθεί με τον κανονισμό 2015/2422. Έγινε λοιπόν επιτέλους πραγματικότητα η αρχική πρόβλεψη και το Γενικό Δικαστήριο συγκροτείται πλέον από 54 δικαστές, δύο ανά κράτος μέλος. Επιπλέον, καθώς τον Σεπτέμβριο του 2022 ξεκίνησε η νέα τριετής περίοδος στον κύκλο της μερικής ανανέωσης της σύνθεσης του δικαιοδοτικού οργάνου, το Γενικό Δικαστήριο φρόντισε να εξετάσει πιο συστηματικά λύσεις και ποιοτική απονομή δικαιοσύνης με έκδοση αποφάσεων όσο το δυνατόν πιο κατανοητών για τον πολίτη και σε χρόνο που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του σήμερα.
Η δικαιοδοτική δομή της Ένωσης είναι απαραίτητο να προσαρμόζεται διαρκώς στις ανάγκες της εποχής μας. Με αυτό ακριβώς το πνεύμα, το Δικαστήριο υπέβαλε τον Νοέμβριο του 2022 αίτημα στον νομοθέτη για τον προσδιορισμό συγκεκριμένων τομέων στους οποίους θα μπορούσε να μεταβιβαστεί προς το Γενικό Δικαστήριο η αρμοδιότητα έκδοσης προδικαστικών αποφάσεων επί των ερωτημάτων που υποβάλλουν τα εθνικά δικαστήρια (άρθρο 256 ΣΛΕΕ). Το Γενικό Δικαστήριο δηλώνει έτοιμο να στηρίξει το Δικαστήριο στην προσπάθειά του να αντεπεξέλθει στον αυξανόμενο φόρτο εργασίας του. Έχοντας εμπλακεί ενεργά στις διεργασίες οι οποίες οδήγησαν στην ανάληψη της σχετικής πρωτοβουλίας, το Γενικό Δικαστήριο προετοιμάζεται ήδη για την υλοποίησή της.
Marc van der Woude
Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου
![](../assets/img/photos-2022/signature-woude.jpg)
![](../assets/img/infographs/el/section-2-graph-4-el.png)
904 νέες υποθέσεις
![](../assets/img/infographs/el/section-2-graph-5-el.png)
858 υποθέσεις περατώθηκαν
760 σε ευθείες προσφυγές, με την εξής θεματική κατανομή:
![](../assets/img/infographs/el/section-2-graph-6-el.png)
1 474 υποθέσεις εκκρεμείς στις 31 Δεκεμβρίου 2022
Αντικείμενο των υποθέσεων
Νομολογιακές εξελίξεις
Στο Γενικό Δικαστήριο, όπως και αλλού στον κόσμο, η επικαιρότητα με τις γρήγορες εναλλαγές της αφήνει το στίγμα της. Ενώ το δικαιοδοτικό όργανο χαρτογραφούσε ακόμη νομολογιακά τις ανεξερεύνητες περιοχές στις οποίες το οδήγησαν οι διαφορές που ανέκυψαν εξαιτίας της πανδημίας Covid-19, όπως μαρτυρεί η απόφαση της 27ης Απριλίου 2022, Roos κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου (T‑710/21, T‑722/21 και T‑723/21), όπου το Γενικό Δικαστήριο εξέτασε για πρώτη φορά τη νομιμότητα ορισμένων περιορισμών τους οποίους επέβαλαν τα θεσμικά όργανα της Ένωσης προκειμένου να προστατεύσουν την υγεία του προσωπικού τους, δημιουργήθηκε μια νέα εστία ένδικων διαφορών λόγω της στρατιωτικής επίθεσης που εξαπέλυσε η Ρωσική Ομοσπονδία κατά της Ουκρανίας στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Σε αυτήν τη συγκυρία εντάσσεται η απόφαση του τμήματος μείζονος συνθέσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 27ης Ιουλίου 2022, RT France κατά Συμβουλίου (T‑125/22), η πρώτη η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν ταχείας διαδικασίας για να κριθεί άμεσα η νομιμότητα των περιοριστικών μέτρων που έλαβε το Συμβούλιο απαγορεύοντας τη μετάδοση προγράμματος ραδιοτηλεοπτικού σταθμού.
Όσο πλούσια και αν είναι πάντως η επικαιρότητα, δεν θα πρέπει να επισκιάζει τις πολυάριθμες εξελίξεις που σημειώθηκαν σε πιο κλασικά πεδία της νομολογιακής δραστηριότητας του Γενικού Δικαστηρίου.
Ενδεικτικά, στον τομέα των υποθέσεων με θεσμικές προεκτάσεις, ξεχωρίζει η απόφαση της 12ης Ιανουαρίου 2022, Verelst κατά Συμβουλίου (T‑647/20), που αφορούσε τη νομιμότητα της εκτελεστικής αποφάσεως 2020/1117 για τον διορισμό των Ευρωπαίων Εισαγγελέων της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, η οποία εκδόθηκε βάσει του κανονισμού 2017/1939 σχετικά με την εφαρμογή ενισχυμένης συνεργασίας για τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Κατόπιν της εξέτασης του ζητήματος, το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Συμβούλιο είχε ευρύ περιθώριο εκτιμήσεως κατά την αξιολόγηση και τη σύγκριση των προσόντων των υποψηφίων που είχαν προταθεί από κάθε κράτος μέλος για τη θέση Ευρωπαίου Εισαγγελέα, προσθέτοντας ότι, στην προκειμένη περίπτωση, η επιλογή και ο διορισμός του επιτυχόντος υποψηφίου δεν είχαν γίνει καθ’ υπέρβαση των ορίων της ευρείας αυτής εξουσίας εκτιμήσεως. Στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων, και πιο συγκεκριμένα στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση της 26ης Ιανουαρίου 2022, Leonardo κατά Frontex (T‑849/19), τέθηκε το ζήτημα του παραδεκτού προσφυγής ακυρώσεως που ασκήθηκε κατά προκήρυξης διαγωνισμού και των παραρτημάτων της από επιχείρηση η οποία δεν είχε μετάσχει στον σχετικό διαγωνισμό. Το πενταμελές τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου το οποίο εκδίκασε την υπόθεση έκρινε ότι επιχείρηση που αποδεικνύει ότι η συμμετοχή της σε διαγωνισμό κατέστη αδύνατη λόγω των όρων της συγγραφής υποχρεώσεων μπορεί να δικαιολογήσει έννομο συμφέρον για την ακύρωση της προκήρυξης. Τέλος, στον τομέα του ανταγωνισμού, χρήζει ιδιαίτερης μνείας η απόφαση της 13ης Ιουλίου 2022, Illumina κατά Επιτροπής (T‑227/21), όπου το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε για πρώτη φορά επί της εφαρμογής του μηχανισμού παραπομπής του άρθρου 22 του κανονισμού 139/2004 για τις συγκεντρώσεις στην περίπτωση μιας πράξεως η οποία δεν ήταν μεν απαραίτητο να κοινοποιηθεί με βάση τα ισχύοντα στο κράτος που ζήτησε την παραπομπή, πλην όμως αφορούσε την εξαγορά μιας επιχείρησης της οποίας η σημασία για τον ανταγωνισμό δεν αντικατοπτριζόταν στον κύκλο εργασιών της. Εν προκειμένω, το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε κατ’ αρχήν ότι η Επιτροπή μπορεί να κρίνει ότι είναι αρμόδια σε μια τέτοια περίπτωση.
Σάββας Σ. Παπασάββας
Αντιπρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου
![](../assets/img/photos-2022/signature-papasavvas.jpg)
Τα Μέλη του Γενικού Δικαστηρίου
Το Γενικό Δικαστήριο αποτελείται από πενήντα τέσσερις δικαστές, δύο από κάθε κράτος μέλος.
Οι δικαστές επιλέγονται μεταξύ προσώπων που παρέχουν όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας και διαθέτουν τα προσόντα τα οποία απαιτούνται για την άσκηση υψηλών δικαιοδοτικών καθηκόντων. Διορίζονται κατόπιν κοινής συμφωνίας μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών μελών, μετά από διαβούλευση με επιτροπή αρμόδια να γνωμοδοτεί σχετικά με την καταλληλότητα των υποψηφίων. Η θητεία τους είναι εξαετής, με δυνατότητα ανανέωσης. Εκλέγουν μεταξύ τους, ανά τρία έτη, τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο του Γενικού Δικαστηρίου. Διορίζουν επίσης Γραμματέα με εξαετή θητεία.
Οι δικαστές ασκούν τα καθήκοντά τους με πλήρη αμεροληψία και ανεξαρτησία.
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-1.jpg)
M. van der Woude
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-2.jpg)
Σ. Σ. Παπασάββας
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-3.jpg)
D. Spielmann
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-4.png)
Α. Μαρκουλλή
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-5.jpg)
F. Schalin
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-6.png)
R. da Silva Passos
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-7.jpg)
J. Svenningsen
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-8.png)
M. J. Costeira
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-9.jpg)
K. Kowalik-Bańczyk
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-10.jpg)
A. Kornezov
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-11.png)
L. Truchot
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-12.jpg)
O. Porchia
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-13.jpg)
M. Jaeger
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-14.jpg)
S. Frimodt Nielsen
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-15.png)
H. Kanninen
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-16.png)
J. Schwarcz
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-17.png)
M. Kancheva
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-18.jpg)
E. Buttigieg
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-19.jpg)
V. Tomljenović
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-20.jpg)
S. Gervasoni
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-21.jpg)
L. Madise
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-22.jpg)
V. Valančius
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-23.jpg)
N. Półtorak
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-24.jpg)
I. Reine
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-25.jpg)
P. Nihoul
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-26.jpg)
U. Öberg
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-27.jpg)
C. Mac Eochaidh
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-28.jpg)
G. De Baere
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-29.jpg)
R. Frendo
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-30.png)
T. R. Pynnä
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-31.jpg)
J. C. Laitenberger
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-32.jpg)
R. Mastroianni
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-33.png)
J. Martín y Pérez de Nanclares
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-34.jpg)
G. Hesse
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-35.jpg)
M. Sampol Pucurull
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-36.jpg)
M. Stancu
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-37.jpg)
P. Škvařilová-Pelzl
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-38.png)
I. Nõmm
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-39.jpg)
G. Steinfatt
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-40.png)
R. Norkus
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-41.jpg)
T. Perišin
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-42.jpg)
D. Petrlík
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-43.jpg)
M. Brkan
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-44.png)
P. Zilgalvis
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-45.jpg)
K. Kecsmár
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-46.jpg)
I. Gâlea
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-47.jpg)
Ι. Δημητρακόπουλος
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-48.jpg)
D. Kukovec
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-49.jpg)
S. Kingston
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-50.jpg)
T. Tóth
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-51.jpg)
B. Ricziová
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-52.jpg)
E. Tichy- Fisslberger
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-53.jpg)
Γ. Βαλασίδης
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-54.jpg)
S. Verschuur
![](../assets/img/members/member-s2/mb-s2-55.jpg)
E. Coulon
Σειρά πρωτοκόλλου στις 19/09/2022
Γ | Η νομολογία το 2022
- Focus Έγκυρος ο κανονισμός ο οποίος εξαρτά την καταβολή ευρωπαϊκών κονδυλίων από την τήρηση των αρχών του κράτους δικαίου
- Focus Η ενεργητική νομιμοποίηση των ενώσεων προστασίας του περιβάλλοντος
- Focus Το δικαίωμα στη λήθη αντιμέτωπο με το δικαίωμα στην πληροφόρηση
- Focus Πόλεμος στην Ουκρανία: απαγόρευση σε φιλορωσικά μέσα ενημέρωσης να μεταδίδουν το ραδιοτηλεοπτικό τους πρόγραμμα και ελευθερία έκφρασης
- Focus Πρόστιμο-ρεκόρ 4,125 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Google λόγω των περιορισμών τους οποίους επέβαλλε στους κατασκευαστές κινητών συσκευών Android
- Μια αναδρομή στις σημαντικότερες αποφάσεις της χρονιάς
![](../assets/img/photos-2022/focus_courte_icon.jpg)
Focus
Έγκυρος ο κανονισμός ο οποίος εξαρτά την καταβολή ευρωπαϊκών κονδυλίων από την τήρηση των αρχών του κράτους δικαίου
![](../assets/img/photos-2022/shutterstock_flags.jpg)
Το κράτος δικαίου
Πρόκειται για μία από τις θεμελιώδεις αξίες της Ένωσης και περιλαμβάνει:
- την αρχή της νομιμότητας, η οποία προϋποθέτει την ύπαρξη διαφανούς, υπεύθυνης, δημοκρατικής και πλουραλιστικής νομοθετικής διαδικασίας·
- την αρχή της ασφάλειας δικαίου·
- την απαγόρευση αυθαίρετης άσκησης εκτελεστικής εξουσίας·
- την αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας (πρόσβαση σε ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαιοδοτικό όργανο)·
- την αρχή της διάκρισης των εξουσιών·
- την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων και της ισότητας ενώπιον του νόμου.
Η Ένωση έχει καθιερώσει ένα νέο καθεστώς αιρεσιμότητας, προκειμένου να προστατεύσει τον προϋπολογισμό της και τα δημοσιονομικά της συμφέροντα από παραβιάσεις του κράτους δικαίου, το οποίο καταλέγεται στις θεμελιώδεις αξίες της.
Το καθεστώς αυτό θεσπίστηκε με τον κανονισμό 2020/2092 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και ανάγει τη συμμόρφωση των κρατών μελών με τις αρχές του κράτους δικαίου σε προϋπόθεση για τη λήψη χρηματοδότησης από τον ενωσιακό προϋπολογισμό. Βάσει του ως άνω κανονισμού, το Συμβούλιο μπορεί, κατά το πέρας σχετικής έρευνας την οποία έχει κινήσει και διεξαγάγει η Επιτροπή, να λάβει μέτρα –όπως η αναστολή πληρωμών ή η επιβολή δημοσιονομικών διορθώσεων– για να προστατεύσει τον προϋπολογισμό της Ένωσης και τα δημοσιονομικά της συμφέροντα όταν απειλούνται από τέτοιες παραβιάσεις.
Η Ουγγαρία και η Πολωνία προσέβαλαν τον κανονισμό ενώπιον του Δικαστηρίου. Λόγω της εξαιρετικής σημασίας τους, οι υποθέσεις εκδικάστηκαν από την ολομέλεια του Δικαστηρίου.
Στις 16 Φεβρουαρίου 2022, το Δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές της Ουγγαρίας και της Πολωνίας.
Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι η Ένωση βασίζεται σε κοινές για τα κράτη μέλη αξίες, μεταξύ των οποίων και το κράτος δικαίου. Οι προαναφερθείσες κοινές αξίες καθορίζουν την ίδια την ταυτότητα της Ένωσης ως κοινής έννομης τάξης και όλα τα κράτη μέλη οφείλουν, όταν προσχωρούν στην Ένωση, να τις αποδεχθούν και να τις συμμερίζονται. Ο σεβασμός των αρχών του κράτους δικαίου συνιστά, επομένως, υποχρέωση των κρατών μελών, η οποία πηγάζει ευθέως από τη συμμετοχή τους στην Ένωση. Αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν τα κράτη μέλη να απολαύουν όλων των άλλων δικαιωμάτων που απορρέουν από την εφαρμογή των Συνθηκών.
Τα δημοσιονομικά συμφέροντα της Ένωσης ενδέχεται να πλήττονται σοβαρά από παραβιάσεις των αρχών του κράτους δικαίου σε οποιοδήποτε κράτος μέλος. Τα κράτη μέλη δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση παρά μόνον εάν οι δημόσιες αρχές ενεργούν σύμφωνα με τον νόμο, εάν οι παραβάσεις του νόμου διώκονται αποτελεσματικά και εάν οι αυθαίρετες ή παράνομες αποφάσεις των δημοσίων αρχών υπόκεινται σε αποτελεσματικό δικαστικό έλεγχο από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαιοδοτικό όργανο. Συνεπώς, επιβάλλεται η Ένωση να έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα δημοσιονομικά της συμφέροντα, ιδίως μέσω της λήψης μέτρων προστασίας του προϋπολογισμού της. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το καθεστώς το οποίο θεσπίστηκε με τον προσβαλλόμενο κανονισμό εμπίπτει εννοιολογικά στο πεδίο των δημοσιονομικών κανόνων που διέπουν ιδίως την εκτέλεση του προϋπολογισμού της Ένωσης [άρθρο 322 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)]. Κατά συνέπεια, ορθώς η έκδοση του κανονισμού στηρίχθηκε σε αυτήν τη νομική βάση.
Το Δικαστήριο εξήγησε επίσης, απαντώντας σε ορισμένα από τα επιχειρήματα της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, ότι ο μηχανισμός αιρεσιμότητας δεν καταστρατηγεί τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Οι δύο διαδικασίες επιδιώκουν διαφορετικό σκοπό και έχουν άλλο αντικείμενο η καθεμία. Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 7 ΣΕΕ παρέχει ένα μέσο για την αντιμετώπιση κάθε σοβαρής και επίμονης παραβίασης οποιασδήποτε από τις θεμελιώδεις αξίες της Ένωσης ή κάθε σαφούς κινδύνου τέτοιας παραβίασης, ενώ ο προσβαλλόμενος κανονισμός εφαρμόζεται αποκλειστικώς επί παραβιάσεων των αρχών του κράτους δικαίου και μόνον εφόσον συντρέχουν βάσιμοι λόγοι να θεωρηθεί ότι οι παραβιάσεις αυτές έχουν δημοσιονομικό αντίκτυπο.
Το Δικαστήριο απέρριψε και το επιχείρημα ότι οι αρχές του κράτους δικαίου δεν έχουν συγκεκριμένο υλικό περιεχόμενο στο δίκαιο της Ένωσης. Έκρινε αντιθέτως ότι οι αρχές αυτές έχουν αναπτυχθεί εκτενώς στη νομολογία του και έχουν, συνακόλουθα, αποκρυσταλλωθεί στην έννομη τάξη της Ένωσης. Ανάγονται στις κοινές αξίες τις οποίες αναγνωρίζουν και εφαρμόζουν τα κράτη μέλη στις δικές τους έννομες τάξεις. Συνεπώς, τα κράτη μέλη είναι σε θέση να προσδιορίσουν με επαρκή ακρίβεια το ουσιώδες περιεχόμενο καθεμίας από τις αρχές του κράτους δικαίου, όπως και τις απαιτήσεις που απορρέουν από αυτές.
Τέλος, η εφαρμογή του μηχανισμού αιρεσιμότητας προϋποθέτει την ύπαρξη πραγματικής σύνδεσης μεταξύ της παραβίασης μίας εκ των αρχών του κράτους δικαίου και της προσβολής ή της σοβαρής απειλής προσβολής της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης της Ένωσης. Ο δε μηχανισμός μπορεί να εφαρμοστεί μόνον εάν η Επιτροπή τηρεί ορισμένες αυστηρές διαδικαστικές απαιτήσεις. Επομένως, δεν είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί της Ουγγαρίας και της Πολωνίας ότι οι εξουσίες οι οποίες απονέμονται συναφώς στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο είναι υπερβολικά ευρείες. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός πληροί τις απαιτήσεις που συνεπάγεται η αρχή της ασφάλειας δικαίου.
Το άρθρο 7 ΣΕΕ
Η διάταξη αυτή περιγράφει τη διαδικασία δυνάμει της οποίας μπορούν να ανασταλούν σε ένα κράτος μέλος ορισμένα δικαιώματα που αντλούνται από την εφαρμογή των Συνθηκών, σε περίπτωση σοβαρής και επίμονης παραβίασης των κοινών αξιώντων κρατών μελών στις οποίες αναφέρεται το άρθρο 2 ΣΕΕ, όπου μνημονεύεται ρητώς και το κράτος δικαίου. Η Ουγγαρία και η Πολωνία ισχυρίστηκαν ότι ο κανονισμός για την «αιρεσιμότητα» είναι παράνομος, στον βαθμό που, θεσπίζοντας μια παράλληλη διαδικασία, διευκολύνει την παράκαμψη των σαφώς οριοθετημένων προϋποθέσεων τις οποίες προβλέπει το άρθρο 7 ΣΕΕ ως προς την επιβολή κυρώσεων σε κράτος μέλος.
Ο σεβασμός του κράτους δικαίου έχει βρεθεί στο επίκεντρο πολλών αποφάσεων του Δικαστηρίου, όπως:
- η απόφαση Associação Sindical dos Juízes Portugueses (Ανεξαρτησία των δικαστών – Μείωση των αποδοχών στην εθνική δημόσια διοίκηση) της 27ης Φεβρουαρίου 2018 (C‑64/16)·
- η απόφαση Επιτροπή κατά Πολωνίας (Πειθαρχικό καθεστώς των δικαστών – Περιορισμός του δικαιώματος και της υποχρέωσης των εθνικών δικαστηρίων να υποβάλλουν στο Δικαστήριο αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως) της 15ης Ιουλίου 2021 (C‑791/19)·
- η απόφαση Repubblika (Ανεξαρτησία των δικαστών κράτους μέλους – Διαδικασία διορισμού – Εξουσία του Πρωθυπουργού – Συμμετοχή επιτροπής δικαστικών διορισμών) της 20ής Απριλίου 2021 (C‑896/19).
Η αρχή της ασφάλειας δικαίου
Η εν λόγω αρχή επιβάλλει να είναι οι μεν κανόνες δικαίου σαφείς και ακριβείς, η δε εφαρμογή τους προβλέψιμη για κάθε ενδιαφερόμενο, ιδίως όταν ενδέχεται να έχουν δυσμενείς συνέπειες. Άρα από τη νομοθεσία πρέπει να προκύπτουν χωρίς περιθώριο αμφιβολίας τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των ενδιαφερομένων, ώστε αυτοί να λαμβάνουν ανάλογα τα μέτρα τους και να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους.
![](../assets/img/photos-2022/focus_courte_icon.jpg)
Focus
Η ενεργητική νομιμοποίηση των ενώσεων προστασίας του περιβάλλοντος
![](../assets/img/photos-2022/shutterstock_2172752585.jpg)
Απόφαση Deutsche Umwelthilfe (Έγκριση μηχανοκίνητων οχημάτων) της 8ης Νοεμβρίου 2022 (C‑873/19)
Για την προστασία του περιβάλλοντος και τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα, ο ενωσιακός κανονισμός για την έγκριση τύπου μηχανοκίνητων οχημάτων απαγορεύει τη χρήση συσκευών (επονομαζόμενων και «συστήματα αναστολής») που επηρεάζουν τον μηχανισμό ελέγχου των εκπομπών ρύπων με σκοπό τη μείωση της αποτελεσματικότητάς του. Ωστόσο, υπάρχουν τρεις εξαιρέσεις από την απαγόρευση αυτή, εκ των οποίων η μία αφορά την περίπτωση όπου «η ανάγκη χρήσης των συστημάτων αιτιολογείται για λόγους προστασίας του κινητήρα από ζημία ή ατύχημα και για την ασφαλή λειτουργία του οχήματος».
Η Deutsche Umwelthilfe, γερμανική ένωση για την προστασία του περιβάλλοντος, θεώρησε ότι η γερμανική ομοσπονδιακή υπηρεσία η οποία είναι αρμόδια για την κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων παραβίασε την ως άνω απαγόρευση δίνοντας, για ορισμένα οχήματα μάρκας Volkswagen, άδεια χρήσης λογισμικού που μείωνε την ανακυκλοφορία ρυπογόνων αερίων, ιδίως οξειδίων του αζώτου (NOx). Χάρη στο συγκεκριμένο λογισμικό, το οποίο είναι γνωστό και ως «θερμοκρασιακό παράθυρο», ο καθαρισμός των καυσαερίων προσαρμοζόταν ανάλογα με την εξωτερική θερμοκρασία. Αποτέλεσμα της εγκατάστασης του λογισμικού αυτού ήταν ότι η ανακυκλοφορία των ρυπογόνων αερίων λειτουργούσε πλήρως μόνον εάν η εξωτερική θερμοκρασία υπερέβαινε τους 15°C. Όμως η μέση ετήσια θερμοκρασία στη Γερμανία, για το 2018, ήταν 10,4°C.
Η Deutsche Umwelthilfe προσέβαλε ενώπιον γερμανικού δικαστηρίου την απόφαση αδειοδότησης. Με τα προδικαστικά ερωτήματα που υποβλήθηκαν, το Δικαστήριο κλήθηκε να αποσαφηνίσει δύο ζητήματα.
1. Το γερμανικό δικαστήριο επισήμανε ότι, κατά το εθνικό του δίκαιο, δεν υφίστατο δυνατότητα της Deutsche Umwelthilfe να προσβάλει άδεια που χορηγήθηκε από την ομοσπονδιακή υπηρεσία διότι ο ευρωπαϊκός κανονισμός τον οποίο επικαλέστηκε η ένωση δεν αποσκοπεί στην προστασία μεμονωμένων πολιτών. Το γερμανικό δικαστήριο ζήτησε από το Δικαστήριο να διευκρινίσει αν κάτι τέτοιο συμβιβαζόταν με τη Σύμβαση του Aarhus και με το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής το οποίο κατοχυρώνει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με την απόφαση της 8ης Νοεμβρίου 2022, το Δικαστήριο έκρινε ότι, σύμφωνα με τη Σύμβαση του Aarhus, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα του Χάρτη, μια ένωση για την προστασία του περιβάλλοντος, η οποία έχει ικανότητα διαδίκου, δεν πρέπει να στερείται της δυνατότητας να προσφύγει ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων προκειμένου να τους ζητήσει να ελέγξουν την τήρηση ορισμένων κανόνων του δικαίου της Ένωσης για το περιβάλλον. Τέτοια ένωση θα πρέπει, συνεπώς, να είναι σε θέση να προσβάλει δικαστικώς την απόφαση για τη χορήγηση άδειας χρήσης συστημάτων αναστολής.
2. Το γερμανικό δικαστήριο διερωτήθηκε επίσης αν η «ανάγκη» χρήσης «θερμοκρασιακού παραθύρου», η οποία δικαιολογεί κατ’ εξαίρεση την εγκατάστασή του για την προστασία του κινητήρα ή για την ασφαλή λειτουργία του, πρέπει να αξιολογείται λαμβανομένης υπόψη της τεχνολογίας που υπήρχε κατά την ημερομηνία χορήγησης της άδειας ή αν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη άλλες περιστάσεις.
Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι η χρήση συστήματος αναστολής, όπως «θερμοκρασιακού παραθύρου», μπορεί να δικαιολογείται κατ’ εξαίρεση εάν πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
- η συσκευή πρέπει να ανταποκρίνεται αυστηρά στην ανάγκη αποφυγής άμεσου ενδεχομένου πρόκλησης ζημιών ή ατυχήματος στον κινητήρα λόγω δυσλειτουργίας κατασκευαστικού στοιχείου του συστήματος ανακυκλοφορίας των καυσαερίων,
- οι ζημίες αυτές πρέπει να είναι τόσο σοβαρές που να δημιουργούν συγκεκριμένο κίνδυνο κατά την οδήγηση του οχήματος, και
- κατά τον χρόνο χορήγησης άδειας για τη συσκευή ή για το όχημα το οποίο είναι εξοπλισμένο με αυτήν, πρέπει να μην υφίσταται καμία τεχνική λύση που να καθιστά δυνατή την αποφυγή των ανωτέρω κινδύνων.
Τέλος, ακόμη και αν αποδεικνύεται ότι συντρέχει τέτοια ανάγκη, το σύστημα αναστολής πρέπει, ούτως ή άλλως, να απαγορευθεί εφόσον ο σχεδιασμός του έχει ως αποτέλεσμα να είναι, υπό κανονικές συνθήκες κυκλοφορίας, η λειτουργία του ενεργοποιημένη κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Πράγματι, σε μια τέτοια περίπτωση, η εξαίρεση θα εφαρμοζόταν συχνότερα από την απαγόρευση, όπερ θα έθιγε δυσανάλογα την ίδια την αρχή του περιορισμού των εκπομπών οξειδίων του αζώτου (NOx).
Το Δικαστήριο αποφαίνεται τακτικά επί υποθέσεων που αφορούν το περιβάλλον. Η πιο πρόσφατη σχετική νομολογία περιλαμβάνει:
- την απόφαση Ville de Paris κ.λπ. (Έγκριση οχημάτων – Τιμές των εκπομπών οξειδίων του αζώτου – Διαδικασία δοκιμής των εκπομπών υπό πραγματικές συνθήκες οδήγησης) της 13ης Ιανουαρίου 2022 (C‑177/19 P κ.λπ.)·
- την απόφαση GSMB Invest, Volkswagen καθώς και Porsche Inter Auto και Volkswagen (Οχήματα ντίζελ – Εκπομπές οξειδίων του αζώτου (NOx) – Απαγορευμένα συστήματα αναστολής – «Θερμοκρασιακό παράθυρο») της 14ης Ιουλίου 2022 (C‑128/20 κ.λπ.)·
- την απόφαση Επιτροπή κατά Ισπανίας (Οριακές τιμές – NO2) της 22ας Δεκεμβρίου 2022 (C‑125/20)·
- την απόφαση Ministre de la Transition écologique and Premier ministre (Ευθύνη του Δημοσίου για την ατμοσφαιρική ρύπανση) της 22ας Δεκεμβρίου 2022 (C‑61/21).
![](../assets/img/photos-2022/focus_courte_icon.jpg)
Focus
Το δικαίωμα στη λήθη αντιμέτωπο με το δικαίωμα στην πληροφόρηση
![](../assets/img/photos-2022/shutterstock_1160472559.jpg)
Απόφαση Google (Διαγραφή συνδέσμων προς περιεχόμενο φερόμενο ως ανακριβές) της 8ης Δεκεμβρίου 2022 (C‑460/20)
Ο Γενικός Κανονισμός για την Προστασία των Δεδομένων (ΓΚΠΔ)
Ο ΓΚΠΔ, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ το 2018, προσφέρει στους πολίτες μεγαλύτερο έλεγχο των προσωπικών τους δεδομένων και προάγει την υπεύθυνη συμπεριφορά των φορέων που τα έχουν στην κατοχή τους.
Μεταξύ των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται στον ΓΚΠΔ είναι:
- το δικαίωμα ενημέρωσης σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων·
- το δικαίωμα πρόσβασης στα δεδομένα τα οποία κατέχει κάποιος φορέας·
- το δικαίωμα να ζητηθεί και να εξασφαλιστεί η διόρθωση ανακριβών ή ελλιπών δεδομένων·
- το δικαίωμα διαγραφής των δεδομένων που έχουν υποστεί παράνομη επεξεργασία ή δεν είναι πλέον απαραίτητα για τους σκοπούς τους οποίους εξυπηρετεί η επεξεργασία (γνωστότερο ως «δικαίωμα στη λήθη»)·
- το δικαίωμα φορητότητας των δεδομένων (ανάκτησης των δεδομένων που έχουν παρασχεθεί σε υπεύθυνο επεξεργασίας).
Η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ρυθμίζεται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία των Δεδομένων.
Το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων δεν είναι όμως απόλυτο. Πρέπει να σταθμίζεται με άλλα θεμελιώδη δικαιώματα, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας. Μεταξύ των άλλων αυτών θεμελιωδών δικαιωμάτων καταλέγεται και το δικαίωμα στην ελεύθερη πληροφόρηση.
Στην απόφαση Google, η οποία εκδόθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022, το Δικαστήριο υπενθύμισε τη σημασία αυτής της στάθμισης και την εφάρμοσε απαντώντας σε προδικαστικό ερώτημα του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Γερμανίας σχετικό με το δικαίωμα στη λήθη.
Η διαφορά αφορούσε δύο διευθυντικά στελέχη ομίλου επενδυτικών εταιριών τα οποία ζήτησαν από την Google να διαγράψει ορισμένα αποτελέσματα που προέκυπταν από διαδικτυακές αναζητήσεις με βάση το ονοματεπώνυμό τους. Αυτά περιελάμβαναν συνδέσμους προς άρθρα του Τύπου τα οποία παρουσίαζαν με επικριτικό τρόπο το επενδυτικό μοντέλο του συγκεκριμένου ομίλου. Τα δύο διευθυντικά στελέχη υποστήριζαν ότι τα άρθρα περιείχαν ανακριβείς ισχυρισμούς. Επιπλέον, ζήτησαν να αφαιρεθούν από τον κατάλογο των αποτελεσμάτων φωτογραφίες τους οι οποίες εμφανίζονταν υπό τη μορφή thumbnails χωρίς αναφορά σε κανένα άλλο στοιχείο του πλαισίου της δημοσίευσής τους.
Η Google αρνήθηκε να δώσει συνέχεια στα αιτήματα διαγραφής, επικαλούμενη ότι τα άρθρα και οι φωτογραφίες εντάσσονταν σε επαγγελματικό πλαίσιο και ισχυριζόμενη ότι δεν γνώριζε αν οι πληροφορίες στα άρθρα ήταν ακριβείς ή όχι.
Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας, το οποίο κλήθηκε να αποφανθεί επί της διαφοράς, ζήτησε από το Δικαστήριο να ερμηνεύσει τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία των Δεδομένων υπό το πρίσμα του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα ο ΓΚΠΔ προβλέπει ρητώς ότι το δικαίωμα στη λήθη αποκλείεται όταν η επεξεργασία των επίμαχων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι απαραίτητη για την άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία της πληροφόρησης.
Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι το δικαίωμα στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και στην προστασία των προσωπικών δεδομένων υπερισχύει, κατά κανόνα, του νόμιμου συμφέροντος των χρηστών του διαδικτύου να έχουν πρόσβαση στην πληροφορία. Η εξισορρόπηση όμως αυτή μπορεί να εξαρτάται από τη φύση της πληροφορίας και από το πόσο ευαίσθητη είναι για την ιδιωτική ζωή του ενδιαφερομένου. Εξαρτάται επίσης από το συμφέρον του κοινού να έχει την πληροφορία στη διάθεσή του. Το συμφέρον αυτό ενδέχεται να ποικίλλει ανάλογα με τον ρόλο που διαδραματίζει ο ενδιαφερόμενος στον δημόσιο βίο.
Εντούτοις, το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη όταν ένα (μη αμελητέο) μέρος των πληροφοριών που περιλαμβάνονται στο περιεχόμενο προς το οποίο γίνεται παραπομπή αποδεικνύονται ανακριβείς.
Όταν υποβάλλεται αίτημα διαγραφής συνδέσμων, ο φορέας εκμετάλλευσης μηχανής αναζήτησης υπέχει ορισμένες υποχρεώσεις:
- Οφείλει να ελέγξει κατά πόσον το περιεχόμενο μπορεί να εξακολουθήσει να περιλαμβάνεται στον κατάλογο των αποτελεσμάτων των αναζητήσεων που πραγματοποιούνται μέσω της μηχανής της οποίας έχει την εκμετάλλευση. Αν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία προς στήριξη του αιτήματος διαγραφής, ο φορέας εκμετάλλευσης της μηχανής αναζήτησης οφείλει να κάνει δεκτό το αίτημα.
- Αν δεν προκύπτει προδήλως η ανακρίβεια των πληροφοριών, δεν απαιτείται η διαγραφή τους. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει πάντως να παρέχεται στον αιτούντα η δυνατότητα να αποταθεί στην εποπτική αρχή προστασίας των δεδομένων ή στη δικαστική αρχή, ζητώντας να διενεργήσουν τους αναγκαίους ελέγχους και να επιβάλουν, εφόσον κριθεί απαραίτητο, στον φορέα εκμετάλλευσης τα κατάλληλα μέτρα.
- O φορέας οφείλει επίσης να προειδοποιήσει τους χρήστες του διαδικτύου ότι έχει κινηθεί διαδικασία, διοικητική ή δικαστική, αναφορικά με τον φερόμενο ως ανακριβή χαρακτήρα του περιεχομένου.
- Οφείλει ακόμη να βεβαιωθεί ότι η εμφάνιση φωτογραφιών υπό τη μορφή thumbnails είναι αναγκαία για την άσκηση του δικαιώματος των δυνητικώς ενδιαφερόμενων χρηστών του διαδικτύου στην ελευθερία της πληροφόρησης. Τούτο διότι η ανάρτηση φωτογραφιών ενός προσώπου συνιστά πράγματι ιδιαιτέρως σημαντική επέμβαση στην ιδιωτική του ζωή. Το γεγονός ότι η πρόσβαση στην πληροφορία συμβάλλει σε συζήτηση δημοσίου συμφέροντος αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη στάθμιση με τα υπόλοιπα θεμελιώδη δικαιώματα.
Η προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα βρίσκεται στο επίκεντρο πολλών υποθέσεων ενώπιον του Δικαστηρίου.
Η πιο πρόσφατη νομολογία σχετικά με την εξέλιξη των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας περιλαμβάνει:
- την απόφαση Facebook Ireland και Schrems της 16ης Ιουλίου 2020, για το επίπεδο προστασίας που πρέπει να διασφαλίζεται σε περίπτωση μεταφοράς προσωπικών δεδομένων προς τρίτη χώρα (C‑311/18)·
- την απόφαση La Quadrature du Net κ.λπ. της 6ης Οκτωβρίου 2020, για την απαγόρευση εθνικής νομοθεσίας η οποία επιβάλλει γενικευμένη υποχρέωση να διαβιβάζονται ή να διατηρούνται όλα αδιακρίτως τα δεδομένα κίνησης και θέσης (C‑511/18 κ.λπ.)·
- την απόφαση Prokuratuur της 2ας Μαρτίου 2021, για την πρόσβαση των δημοσίων αρχών σε δεδομένα κίνησης ή θέσης στο πλαίσιο της καταπολέμησης της σοβαρής εγκληματικότητας (C‑746/18)·
- την απόφαση Facebook Ireland κ.λπ. της 15ης Ιουνίου 2021, για τις εξουσίες των εθνικών εποπτικών αρχών (C‑645/19)·
- την απόφαση Vyriausioji tarnybinės etikos komisija της 1ης Αυγούστου 2022, για τη διαφάνεια των δηλώσεων ιδιωτικών συμφερόντων φυσικών προσώπων που απασχολούνται ως υπάλληλοι ή στελέχη στη δημόσια διοίκηση (C‑184/20).
![](../assets/img/photos-2022/focus_tribunal-icon.jpg)
Focus
Πόλεμος στην Ουκρανία: απαγόρευση σε φιλορωσικά μέσα ενημέρωσης να μεταδίδουν το ραδιοτηλεοπτικό τους πρόγραμμα και ελευθερία έκφρασης
![](../assets/img/photos-2022/shutterstock_773252695.jpg)
Απόφαση RT France κατά Συμβουλίου της 27ης Ιουλίου 2022 (T‑125/22)
Η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων
Εν αναμονή της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου επί της προσφυγής, το RT France ζήτησε από τον Πρόεδρο του Γενικού Δικαστηρίου στις 8 Μαρτίου 2022 να αναστείλει αμέσως τα αποτελέσματα της αποφάσεως με την οποία το Συμβούλιο απαγόρευσε τις ραδιοτηλεοπτικές δραστηριότητες. Η αίτηση αυτή, η οποία υποβλήθηκε με την επονομαζόμενη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, απορρίφθηκε στις 30 Μαρτίου. Ειδικότερα, ο Πρόεδρος έκρινε ότι το RT France δεν είχε αποδείξει ότι η απαγόρευση του προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημία. Επομένως, δεν συνέτρεχε ιδιαιτέρως επείγουσα κατάσταση που να δικαιολογεί την αναστολή πριν από την οριστική εκδίκαση της υποθέσεως.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσική Ομοσπονδία εξαπέλυσε στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Στο πλαίσιο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας της, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντέδρασε σε αυτή την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, μεταξύ άλλων με την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσική Ομοσπονδία. Την 1η Μαρτίου 2022, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγόρευσε τις ραδιοτηλεοπτικές δραστηριότητες ορισμένων μέσων ενημέρωσης εντός της Ένωσης ή προς την Ένωση, με στόχο την αντιμετώπιση της ρωσικής προπαγάνδας.
Η απαγόρευση κάλυπτε και τις δραστηριότητες του RT France, ενός τηλεοπτικού καναλιού χρηματοδοτούμενου από τον ρωσικό κρατικό προϋπολογισμό, το οποίο άσκησε προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 8 Μαρτίου 2022, με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως του Συμβουλίου.
Λόγω της σπουδαιότητας και του επείγοντος χαρακτήρα της υποθέσεως, το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε ότι έπρεπε να επιληφθεί το τμήμα μείζονος συνθέσεως (15 δικαστές) και εφάρμοσε αυτεπαγγέλτως, για πρώτη φορά, την ταχεία διαδικασία, χάρη στην οποία κατέστη δυνατή η έκδοση της αποφάσεώς του σε λιγότερο από πέντε μήνες.
Με την απόφαση της 27ης Ιουλίου, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή στο σύνολό της. Η κρίση του στηρίχθηκε σε τρία βασικά στοιχεία:
- Το Συμβούλιο διαθέτει ευρύ περιθώριο ευελιξίας όταν αποφασίζει ποια περιοριστικά μέτρα θα επιβάλει στον τομέα της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας. Μπορεί να απαγορεύσει προσωρινά τη μετάδοση περιεχομένου από ορισμένα μέσα ενημέρωσης που χρηματοδοτούνται από τον ρωσικό κρατικό προϋπολογισμό, εάν πρόκειται για μέσα τα οποία υποστηρίζουν τη στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας. Η ομοιόμορφη εφαρμογή μιας τέτοιας απαγόρευσης επιτυγχάνεται καλύτερα σε ενωσιακό παρά σε εθνικό επίπεδο.
- Επίσης, η απαγόρευση μετάδοσης, η οποία αποφασίστηκε χωρίς να προηγηθεί ακρόαση του RT France, δεν συνιστά προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας. Λόγω της έκτακτης και εξαιρετικά επείγουσας συγκυρίας κατόπιν της εκδήλωσης πολεμικής σύγκρουσης στα σύνορα της Ένωσης, έπρεπε να υπάρξει τάχιστη αντίδραση. Η άμεση εφαρμογή των μέτρων απαγόρευσης των δραστηριοτήτων ενός φερεφώνου της προπαγάνδας υπέρ της στρατιωτικής επίθεσης ήταν απαραίτητη προς διασφάλιση της αποτελεσματικότητάς τους.
- Η ελευθερία της έκφρασης είναι ένα από τα βασικά θεμέλια της δημοκρατικής κοινωνίας. Καλύπτει δε όχι μόνον τις ιδέες που γίνονται ευμενώς δεκτές ή θεωρούνται αβλαβείς, αλλά και εκείνες που προσβάλλουν, σοκάρουν ή ενοχλούν. Τούτο απορρέει από τις απαιτήσεις της πολυφωνίας, της ανεκτικότητας και της δεκτικότητας, χωρίς τις οποίες δεν νοείται δημοκρατική κοινωνία.
Μπορεί όμως ενίοτε να αποβαίνει αναγκαία, και στις δημοκρατικές κοινωνίες, η απαγόρευση μορφών έκφρασης που προωθούν, δικαιολογούν ή υποκινούν το μίσος λειτουργώντας με βάση τη μισαλλοδοξία εν είδει απολογητών της χρήσης βίας.
Το μέτρο απαγόρευσης το οποίο ελήφθη κατά του RT France επιδιώκει αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Στόχος είναι η προστασία της δημόσιας τάξης και της δημόσιας ασφάλειας στην Ένωση, οι οποίες απειλούνται από τη συστηματική προπαγανδιστική εκστρατεία της Ρωσίας, καθώς και η άσκηση πίεσης στις ρωσικές αρχές για τον τερματισμό της στρατιωτικής επίθεσης. Το μέτρο συνάδει επίσης με την αρχή της αναλογικότητας διότι είναι κατάλληλο και αναγκαίο για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών. Πράγματι, προκύπτει με επαρκή βεβαιότητα από συγκεκριμένες, ακριβείς και συγκλίνουσες ενδείξεις ότι το RT France υποστήριζε ενεργά την αποσταθεροποιητική και επιθετική πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία οδήγησε τελικά σε μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Κανένα από τα στοιχεία που προσκόμισε το RT France δεν συνηγορεί υπέρ του συμπεράσματος ότι προέβαινε σε μια συνολικά ισορροπημένη διαχείριση και παρουσίαση των πληροφοριών σχετικά με τον συνεχιζόμενο πόλεμο, σύμφωνη με τις αρχές «δεοντολογίας» των ραδιοτηλεοπτικών μέσων.
Περιοριστικά μέτρα ή κυρώσεις
Πρόκειται για μέσα τα οποία έχει στη διάθεσή της η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο της προώθησης των στόχων της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας της. Τέτοιοι στόχοι είναι, μεταξύ άλλων, η διαφύλαξη των αξιών της Ένωσης, των θεμελιωδών συμφερόντων της και της ασφάλειάς της, η εδραίωση και η προάσπιση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών του διεθνούς δικαίου, η διατήρηση της ειρήνης καθώς και η πρόληψη των συγκρούσεων και η ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας.
Περιοριστικά μέτρα μπορούν να ληφθούν κατά κυβερνήσεων τρίτων χωρών ή μη κρατικών οντοτήτων (όπως είναι οι εταιρίες), όπως και κατά ατόμων (όπως είναι τα μέλη τρομοκρατικών ομάδων). Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τα μέτρα στοχεύουν φυσικά ή νομικά πρόσωπα και συνίστανται σε δέσμευση περιουσιακών στοιχείων και απαγόρευση ταξιδιών εντός της Ένωσης.
Το Γενικό Δικαστήριο επιλαμβάνεται πολλών υποθέσεων που αφορούν περιοριστικά μέτρα και σχετίζονται, παραδείγματος χάριν, με ενέργειες οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο ή απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ή με την κατάσταση στη Συρία, τη Λευκορωσία και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
![](../assets/img/photos-2022/focus_tribunal-icon.jpg)
Focus
Πρόστιμο-ρεκόρ 4,125 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Google λόγω των περιορισμών τους οποίους επέβαλλε στους κατασκευαστές κινητών συσκευών Android
![](../assets/img/photos-2022/shutterstock_1448949704.jpg)
Απόφαση Google και Alphabet κατά Επιτροπής (Google Android) της 14ης Σεπτεμβρίου 2022 (T‑604/18)
Η Google είναι εταιρία τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνιών η οποία ειδικεύεται σε προϊόντα και υπηρεσίες που σχετίζονται με το διαδίκτυο. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της προέρχεται από τη «ναυαρχίδα» της, τη μηχανή αναζήτησης Google Search. Το εμπορικό της μοντέλο βασίζεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ, αφενός, ενός αριθμού προϊόντων και υπηρεσιών που προσφέρονται ως επί το πλείστον δωρεάν στους χρήστες και, αφετέρου, των διαδικτυακών διαφημιστικών υπηρεσιών για τις οποίες χρησιμοποιούνται δεδομένα που συλλέγονται από αυτούς τους χρήστες. Η Google παρέχει επίσης το λειτουργικό σύστημα Android, το οποίο ήταν εγκατεστημένο στο 80 % περίπου των έξυπνων κινητών συσκευών στην Ευρώπη τον Ιούλιο του 2018, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Επιτροπή κίνησε, κατόπιν καταγγελιών που της υποβλήθηκαν, διαδικασία κατά της Google το 2015. Η διαδικασία αυτή οδήγησε το 2018 στην επιβολή προστίμου ύψους 4,343 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Google επειδή είχε επιβάλει παράνομους περιορισμούς στους κατασκευαστές κινητών συσκευών Android και στους φορείς εκμετάλλευσης δικτύων κινητής τηλεφωνίας. Ειδικότερα, οι κατασκευαστές κινητών συσκευών εξαναγκάζονταν:
- να προεγκαθιστούν την Google Search και το Chrome, προκειμένου να μπορούν να αποκτήσουν άδεια λειτουργίας του Play Store·
- να μην πωλούν συσκευές εξοπλισμένες με εκδόσεις Android μη εγκεκριμένες από την Google·
- να μην προεγκαθιστούν ανταγωνιστικές υπηρεσίες αναζήτησης, προκειμένου να μπορούν να λάβουν μερίδιο από τα διαφημιστικά έσοδα της Google.
Κατά την Επιτροπή, σκοπός των περιορισμών αυτών ήταν να εδραιωθεί η δεσπόζουσα θέση της μηχανής αναζήτησης της Google και να παγιωθούν τα έσοδα της εταιρίας από τις διαφημίσεις που συνδέονται με τις αναζητήσεις στη μηχανή της.
Τι είναι η κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης;
Δεσπόζουσα θέση θεωρείται ότι υπάρχει όταν μια επιχείρηση κατέχει τέτοια οικονομική ισχύ που της δίνει την ευχέρεια να παρακωλύει τη διατήρηση αποτελεσματικού ανταγωνισμού στην αγορά και να διαμορφώνει τη συμπεριφορά της χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους ανταγωνιστές της, τους πελάτες της, τους προμηθευτές της και τον τελικό καταναλωτή.
Η Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύει στις επιχειρήσεις που κατέχουν δεσπόζουσα θέση να την καταχρώνται για να περιορίσουν ή να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό, λόγου χάριν χρεώνοντας καταχρηστικές τιμές, συνάπτοντας αποκλειστικές συμφωνίες πωλήσεων ή πριμοδοτώντας τους πιστούς πελάτες με σκοπό να στρέψουν τους προμηθευτές μακριά από τους ανταγωνιστές τους.
Το συγκεκριμένο πρόστιμο είναι το μεγαλύτερο που έχει επιβληθεί ποτέ από αρχή ανταγωνισμού στην Ευρώπη. Η Google άσκησε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή κατά της αποφάσεως της Επιτροπής.
Στην υπόθεση Google και Alphabet, η δικογραφία αριθμούσε περισσότερες από 100 000 σελίδες. Στην επ’ ακροατηρίου συζήτηση παρέστησαν 72 δικηγόροι εκπροσωπώντας 13 διαδίκους (την προσφεύγουσα, από κοινού Google και Alphabet· την καθής, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή· 11 παρεμβαίνοντες υπέρ είτε της προσφεύγουσας είτε της καθής). Η επ’ ακροατηρίου συζήτηση διήρκεσε πέντε ημέρες.
Εν τέλει, στις 14 Σεπτεμβρίου 2022, εκδόθηκε η απόφαση Google και Alphabet κατά Επιτροπής. Το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό την απόφαση της Επιτροπής και απέρριψε κατά βάση την προσφυγή. Έκρινε όμως ότι η Επιτροπή δεν είχε αποδείξει επαρκώς ότι ορισμένες συμπεριφορές της Google ήταν ικανές να περιορίσουν τον ανταγωνισμό καθώς και ότι δεν έπρεπε να έχει αρνηθεί στην Google τη δυνατότητα ακροάσεως ώστε να μπορέσει να παρουσιάσει τα επιχειρήματά της επί του σημείου αυτού. Κατόπιν της δικής του εκτίμησης επί του συνόλου των περιστάσεων της υποθέσεως, το Γενικό Δικαστήριο μείωσε σε 4,125 δισεκατομμύρια ευρώ το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην Google.
Το Γενικό Δικαστήριο ελέγχει τα πραγματικά περιστατικά και την ορθή εφαρμογή του δικαίου
Στον τομέα του ανταγωνισμού, οι φάκελοι στις υποθέσεις ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου είναι συχνά τεράστιοι σε μέγεθος και εξαιρετικά περίπλοκοι ως προς τα ζητήματα που θίγονται. Το Γενικό Δικαστήριο αποφαίνεται σε πρώτο βαθμό: συνεπώς, δεν εξετάζει μόνον αν η Επιτροπή εφάρμοσε ορθώς το δίκαιο, αλλά και την επάρκεια της απόδειξης των πραγματικών περιστατικών. Οι φάκελοι μπορεί να περιέχουν αποδεικτικά στοιχεία και λεπτομερείς οικονομικές μελέτες προς τεκμηρίωση ή αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων που φέρεται να έχει η συμπεριφορά των επιχειρήσεων στην αγορά.
Απόφαση Qualcomm κατά Επιτροπής της 15ης Ιουνίου 2022 (T‑235/18)
Σε μια άλλη υπόθεση κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε στο σύνολό της την απόφαση της Επιτροπής να επιβάλει πρόστιμο ύψους περίπου 1 δισεκατομμυρίου ευρώ στην Qualcomm για κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της στην αγορά των chipsets LTE (ηλεκτρονικά εξαρτήματα για τον εξοπλισμό smartphones και tablets). Κατά την Επιτροπή, η κατάχρηση χαρακτηριζόταν από την ύπαρξη συμφωνιών που προέβλεπαν χρηματικά κίνητρα, ώστε να αναγκάζεται η Apple να προμηθεύεται τα chipsets LTE κατ’ αποκλειστικότητα από την Qualcomm. Το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα δικαιώματα άμυνας της Qualcomm είχαν προσβληθεί λόγω μιας σειράς διαδικαστικών παρατυπιών, όπως η μη καταγραφή ορισμένων συνομιλιών που είχαν πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της έρευνας. Το Γενικό Δικαστήριο σημείωσε εξάλλου ότι η Επιτροπή, κατά την ανάλυση των αντίθετων προς τον ανταγωνισμό επιπτώσεων των συμφωνιών, δεν έλαβε υπόψη όλες τις κρίσιμες πραγματικές περιστάσεις, όπως το γεγονός ότι δεν υφίστατο για την Apple εναλλακτική τεχνική λύση.
Μια αναδρομή στις σημαντικότερες αποφάσεις της χρονιάς
Περιβάλλον
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το περιβάλλον
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεσπίζει αυστηρούς κανόνες προς αντιμετώπιση σημαντικών προκλήσεων όπως είναι η υποβάθμιση της πανίδας και της χλωρίδας, η μόλυνση του αέρα, του εδάφους και των υδάτων καθώς και η χρήση επικίνδυνων ουσιών. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται ο καθορισμός οριακών τιμών εκπομπής ρυπογόνων, πρωτίστως στους αστικούς οικισμούς.
Η Διεύθυνση Έρευνας και Τεκμηρίωσης προσφέρει στους επαγγελματίες του νομικού κλάδου, στο πλαίσιο της Συλλογής των συνόψεων, τα «Θεματικά δελτία» και το «Μηνιαίο δελτίο νομολογίας» του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου.
Ενέργεια
Σε μια διεθνή συγκυρία που χαρακτηρίζεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή εξάρτηση της ευρωπαϊκής ηπείρου έναντι του υπόλοιπου κόσμου, η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυάται τον ενεργειακό εφοδιασμό και την ενεργειακή ασφάλεια στο έδαφός της. Συμβάλλει στην απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς ενέργειας και στη συγκράτηση των τιμών, ιδίως του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας. Επιπλέον, διασφαλίζει τη διασύνδεση των ενεργειακών δικτύων των κρατών μελών. Πέραν τούτου, η Ένωση προάγει την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη μείωση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Επειδή οι επενδύσεις των κρατών μελών είναι ικανές να υπονομεύσουν τον ανταγωνισμό στην αγορά ενέργειας, τα σχετικά εθνικά μέτρα υπόκεινται στον έλεγχο του Γενικού Δικαστηρίου, το οποίο είναι αρμόδιο να κρίνει κατά πόσον συμβιβάζονται με το δίκαιο της Ένωσης.
Καταναλωτές
Τι έχει κάνει για μένα το Δικαστήριο;
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Προστατεύοντας τα δικαιώματα των καταναλωτών της Ένωσης
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Η υγεία, η ευημερία και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των καταναλωτών καταλέγονται στις θεμελιώδεις αξίες βάσει των οποίων χαράσσονται οι πολιτικές της Ένωσης. Το Δικαστήριο ελέγχει την εφαρμογή των κανόνων προστασίας των καταναλωτών, προκειμένου να διαφυλάσσονται η υγεία, η ασφάλεια και τα οικονομικά και νομικά τους συμφέροντα όπου και αν διαμένουν ή ταξιδεύουν και από όπου και αν πραγματοποιούν τις αγορές τους στο εσωτερικό της Ένωσης.
Ίση μεταχείριση
Το Δικαστήριο της EE: εξασφαλίζοντας ίση μεταχείριση και προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθιερώνει την αρχή ότι όλα τα άτομα είναι ίσα ενώπιον του νόμου ως άνθρωποι, εργαζόμενοι, πολίτες ή διάδικοι. Ειδικότερα, η οδηγία 2000/78 θέτει ένα γενικό πλαίσιο προς εξασφάλιση της ίσης μεταχείρισης σε θέματα απασχόλησης και εργασίας, απαγορεύοντας κάθε διάκριση λόγω θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού. Το Δικαστήριο κλήθηκε να αποφανθεί επί πολλών υποθέσεων σχετικών με περιπτώσεις πιθανής άμεσης ή έμμεσης διάκρισης και απέδωσε, όπως πάντοτε, ιδιαίτερη σημασία στη σχέση αναλογικότητας που πρέπει να υπάρχει μεταξύ, αφενός, του σκοπού τον οποίο επιδιώκουν οι επίμαχοι κανόνες και, αφετέρου, της αρχής της ίσης μεταχείρισης.
Οικογένεια
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει κανόνες για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, έτσι ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες και οι οικογένειές τους να μην εμποδίζονται να ασκούν τα δικαιώματά τους είτε επειδή ζουν σε διαφορετικά κράτη μέλη της Ένωσης είτε επειδή, στη διάρκεια της ζωής τους, έχουν αλλάξει τόπο διαμονής πηγαίνοντας από ένα κράτος μέλος σε άλλο. Στο ίδιο πνεύμα, ο κανονισμός «Βρυξέλλες ΙΙα» ρυθμίζει τη δικαστική συνεργασία εντός της Ένωσης σε γαμικές διαφορές και σε υποθέσεις γονικής μέριμνας.
Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα
To Δικαστήριο και ο ψηφιακός κόσμος
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει μια σειρά ρυθμίσεων που συγκροτούν ένα στέρεο και συνεκτικό πλαίσιο προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ανεξαρτήτως του τρόπου και των όλων περιστάσεων της συλλογής, της διατήρησης, της επεξεργασίας και της μεταφοράς τους. Ασκώντας τον έλεγχό του, το Δικαστήριο βεβαιώνεται ότι η επεξεργασία και η διατήρηση των προσωπικών δεδομένων, όταν λαμβάνουν χώρα, περιορίζονται στο αυστηρώς αναγκαίο και δεν θίγουν δυσανάλογα το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή.
Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης
Τέσσερις είναι οι άξονες πάνω στους οποίους διαγράφεται ο χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα: η δικαστική συνεργασία των κρατών μελών σε αστικές και ποινικές υποθέσεις, η αστυνομική συνεργασία, ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων και, τέλος, το άσυλο και η μετανάστευση. Από τις πιο χαρακτηριστικές εκφάνσεις της δικαστικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών είναι το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, κατ’ ουσίαν μια απόφαση δικαστικής αρχής κράτους μέλους η οποία εκδίδεται προκειμένου ο καταζητούμενος να συλληφθεί, παρότι βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος, και να παραδοθεί είτε για να συνεχιστεί η ποινική δίωξη που έχει ασκηθεί εις βάρος του είτε για να εκτελεστεί η στερητική της ελευθερίας ποινή που του έχει επιβληθεί. Όσον αφορά το άσυλο, το δίκαιο της Ένωσης προβλέπει ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούν οι υπήκοοι τρίτων χωρών ή οι απάτριδες για να δικαιούνται να τύχουν διεθνούς προστασίας (η οδηγία για τους πρόσφυγες). Το Δικαστήριο καλείται συχνά να αποσαφηνίσει το περιεχόμενο των εφαρμοστέων κανόνων.
Διάσωση στη θάλασσα
Σε σχέση με τις επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα, τέθηκε το ζήτημα της έκτασης των εξουσιών που διαθέτουν οι αρχές του κράτους μέλους του λιμένα να ελέγχουν τα πλοία τα οποία φέρουν σημαία άλλου κράτους μέλους, από πλευράς τήρησης των διατάξεων που διέπουν την ασφάλεια στη θάλασσα και των περιβαλλοντικών ρυθμίσεων.
Πρόσβαση στα έγγραφα
Η αρχή της διαφάνειας στη δημόσια ζωή είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την Ένωση. Για τον λόγο αυτό, κάθε πολίτης ή κάθε νομικό πρόσωπο της Ένωσης έχει, κατ’ αρχήν, δυνατότητα πρόσβασης στα έγγραφα των θεσμικών οργάνων. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, η πρόσβαση αυτή μπορεί να μην επιτραπεί.
Ανταγωνισμός και κρατικές ενισχύσεις
Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει κανόνες για την προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού. Μεταξύ άλλων, απαγoρεύονται οι πρακτικές οι οποίες έχουν ως αντικείμενο ή ως αποτέλεσμα την παρακώλυση, τον περιορισμό ή τη νόθευση του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά. Ειδικότερα, το δίκαιο της Ένωσης απαγορεύει, αφενός, ορισμένες συμφωνίες ή ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ μιας επιχείρησης και των ανταγωνιστών της, όταν μπορούν να έχουν τέτοιο αντικείμενο ή αποτέλεσμα, και, αφετέρου, την καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης, όταν υπάρχει μια επιχείρηση που κατέχει τέτοια θέση σε συγκεκριμένη αγορά. Στο ίδιο πνεύμα, απαγορεύονται κατ’ αρχήν οι κρατικές ενισχύσεις, εκτός αν είναι δικαιολογημένες και δεν νοθεύουν τον ανταγωνισμό κατά τρόπο αντίθετο προς το γενικό συμφέρον.
Διανοητική ιδιοκτησία
Διανοητική ιδιοκτησία και Γενικό Δικαστήριο
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Το Δικαστήριο και το Γενικό Δικαστήριο ερμηνεύουν και εφαρμόζουν την ενωσιακή νομοθεσία για την προστασία όλων των αποκλειστικών δικαιωμάτων επί των προϊόντων της διανοίας. Η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και της βιομηχανικής ιδιοκτησίας (σήματα, σχέδια και υποδείγματα) βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που ευνοεί τη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Το δίκαιο της Ένωσης προστατεύει επίσης, μέσω των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης (ΠΟΠ), την αναγνωρισμένη τεχνογνωσία που συνδέεται με ορισμένα προϊόντα τα οποία προέρχονται από συγκεκριμένες περιοχής της Ένωσης.
Φορολογία
Η άμεση φορολογία εμπίπτει κατ’ αρχήν στην αρμοδιότητα των κρατών μελών. Πλην όμως, τα κράτη μέλη οφείλουν, για παράδειγμα όταν φορολογούν τις εταιρίες, να σέβονται τους βασικούς ενωσιακούς κανόνες, όπως λόγου χάριν την απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων. Έτσι, οι φορολογικές προαποφάσεις (taxrulings) ορισμένων κρατών μελών που επιφυλάσσουν ιδιαίτερη φορολογική μεταχείριση σε πολυεθνικές επιχειρήσεις υπόκεινται στον έλεγχο της Επιτροπής και, εφόσον ανακύψει διαφορά, μπορεί να χρειαστεί να επιληφθεί ο ενωσιακός δικαστής.
Κράτος δικαίου
Προστασία του κράτους δικαίου στην Ένωση
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Δεσμευτικοί κανόνες που παράγουν απτά αποτελέσματα
Δείτε το βίντεο στο YouTube
Ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιέχει ρητή αναφορά στο κράτος δικαίου, μιας από τις κοινές αξίες των κρατών μελών στις οποίες στηρίζεται η Ένωση. Το Δικαστήριο καλείται, δυστυχώς ολοένα και συχνότερα, να αποφανθεί επί της τήρησης των αρχών του κράτους δικαίου από τα κράτη μέλη, στο πλαίσιο είτε προσφυγών λόγω παραβάσεως τις οποίες ασκεί εις βάρος τους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είτε αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως προερχόμενων από τα εθνικά δικαστήρια. Το Δικαστήριο εξετάζει λοιπόν αν η θεμελιώδης αυτή αξία γίνεται σεβαστή σε εθνικό επίπεδο, ιδίως σε ό,τι αφορά τη δικαστική εξουσία και δη τις διαδικασίες που διέπουν τον διορισμό και την πειθαρχική ευθύνη των δικαστών.
Περιοριστικά μέτρα και εξωτερική πολιτική
Τα περιοριστικά μέτρα ή «κυρώσεις» συνιστούν βασικό εργαλείο της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντάσσονται στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού σχεδίου δράσης, το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και πολιτικό διάλογο. Η Ένωση τα χρησιμοποιεί πρωτίστως ως μέσο για τη διαφύλαξη των αξιών, των θεμελιωδών συμφερόντων και της ασφάλειας της Ένωσης, για την πρόληψη συγκρούσεων και για την ενίσχυση της διεθνούς ασφάλειας. Στόχος των κυρώσεων είναι, στην πράξη, να επέλθει μια αλλαγή στην πολιτική ή στη συμπεριφορά των προσώπων ή των οντοτήτων κατά των οποίων στρέφονται τα μέτρα, προς επίτευξη των σκοπών της ΚΕΠΠΑ.