BAGÁISTE

I measc na gceisteanna maidir le bagáiste, iarradh ar an gCúirt an t-uasmhéid airgid a shonrú ar féidir le paisinéirí a éileamh mar chúiteamh i leith damáistí ábhartha agus neamhábhartha a bhain dóibh mar gheall ar scriosadh nó cailleadh a mbagáiste. Ina theannta sin, thug an Chúirt aghaidh ar an gceist an bhféadfaidh aerlínte costas a ghearradh ar phaisinéirí as bagáiste a iompar.

Faoi Choinbhinsiún Montréal 1999, tá dliteanas aerlíne teoranta do thimpeall 1 300 euro i leith cásanna bagáiste scriosta nó caillte. Shonraigh an Chúirt go gclúdaítear leis an uasteorainn sin gach saghas damáiste, is é sin le rá, damáiste ábhartha agus neamhábhartha araon. Is é an dearcadh atá ag an gCúirt go bhfuil an uasteorainn cúitimh i bhfeidhm ar an damáiste iomlán a bhain do gach paisinéir, beag beann ar nádúr an damáiste (breithiúnas an 6 Bealtaine 2010, Walz, C-63/09).

D’aithin an Chúirt freisin go bhféadfar an costas i leith bagáiste a iompar a ghearradh, de bhreis ar phraghas an ticéid eitilte, mar a dhéanann an chuid is mó d’aerlínte ar chostas íseal. Bíodh sin mar atá, shonraigh an Chúirt, áfach, nach féidir le bagáiste cábáin a bheith faoi réir táille bhreise, ós rud é nach mór é a mheas mar earra riachtanach le haghaidh paisinéirí a iompar (breithiúnas an 18 Meán Fómhair 2014, Vueling Airlines, C-487/12).