Παρουσίαση

Δεδομένου ότι η Συνθήκη τη Νίκαιας προέβλεψε το 2003 τη δυνατότητα δημιουργίας ειδικευμένων δικαστηρίων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Συμβούλιο της ΕΕ αποφάσισε, στις 2 Νοεμβρίου 2004, τη σύσταση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, με αρμοδιότητα, ασκούμενη μέχρι τότε από το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την εκδίκαση των διαφορών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των υπαλλήλων της. Το  2015, λαμβανομένης υπόψη της αυξήσεως των εισαγομένων υποθέσεων και της υπερβολικά μακράς διάρκειας εξετάσεως των υποθέσεων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ, ο νομοθέτης της Ένωσης αποφάσισε να αυξήσει προοδευτικά τον αριθμό των δικαστών στο Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ σε 56 και να υπαγάγει τις αρμοδιότητες του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης στο Γενικό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης καταργήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 2016.

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποτελείτο από επτά δικαστές που διορίζονταν από το Συμβούλιο για εξαετή ανανεώσιμη θητεία, μετά από πρόσκληση για την υποβολή υποψηφιοτήτων και γνωμοδότηση μιας επιτροπής ad hoc. Κατά τον διορισμό των δικαστών, το Συμβούλιο μεριμνούσε για την ισόρροπη σύνθεση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης με γνώμονα την ευρύτερη δυνατή κατανομή από πλευράς χώρας προελεύσεως των δικαστών και αντιπροσωπευόμενων εθνικών νομικών συστημάτων. Οι δικαστές του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης εξέλεγαν μεταξύ τους τον πρόεδρο για τριετή ανανεώσιμη θητεία. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης συνεδρίαζε σε τριμελή τμήματα ή, αν τούτο δικαιολογείτο από τη δυσκολία ή τη σημασία των νομικών ζητημάτων, σε ολομέλεια. Οι δικαστές διόριζαν γραμματέα για εξαετή θητεία.

Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ήταν αρμόδιο να εκδικάζει σε πρώτο βαθμό τις προσφυγές των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πράγμα το οποίο αντιπροσώπευε  περίπου 150 υποθέσεις ετησίως για προσωπικό των θεσμικών και άλλων οργάνων και οργανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πλησιάζει τα 40 000 άτομα. Οι διαφορές των οποίων επιλαμβανόταν το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αφορούσαν όχι μόνο ζητήματα σχετικά με τις σχέσεις εργασίας αυτές καθαυτές (αμοιβές, εξέλιξη της σταδιοδρομίας, πρόσληψη, πειθαρχικά μέτρα κ.λπ.) αλλά και το καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης (ασθένειας, γήρατος, αναπηρίας, εργατικών ατυχημάτων, οικογενειακών επιδομάτων κ.λπ.).  Ήταν επίσης αρμόδιο για τις διαφορές που αφορούσαν ορισμένες ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων, όπως το προσωπικό της Eurojust, της Ευρωπόλ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης. Κατά των αποφάσεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης μπορούσε να ασκηθεί ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ, εντός προθεσμίας δύο μηνών, αναίρεση περιοριζόμενη σε νομικά ζητήματα, ενώ κατά των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου επί της αναιρέσεως μπορούσε να ζητηθεί επανεξέταση από το Δικαστήριο, εφόσον συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις.

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης υπηρετούσαν, επιπλέον της γερμανικής ιθαγενείας γραμματέως του, συνολικά 14 δικαστές από 14 διαφορετικά κράτη μέλη, ενώ αυτό εξέδωσε 1549 αποφάσεις.