ΟΙ ΑΘΕΜΙΤΕΣ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Το δίκαιο της Ένωσηςαπαγορεύειτιςαθέμιτες, παραπλανητικές και επιθετικές εμπορικές πρακτικές οι οποίες μπορούν να στρεβλώσουν την οικονομική συμπεριφορά των καταναλωτών. Επί του θέματος αυτού το Δικαστήριο έχει αναπτύξει πλούσια νομολογία, ορισμένα παραδείγματα της οποίας παρατίθενται παρακάτω.

Οι προσφορές που συνοδεύονται με δώρα

Τα κράτημέληδενμπορούννα απαγορεύουνκατά τρόποαπόλυτοτις συνοδευόμενες με δώρα προσφορές που προτείνονται από πωλητή σε καταναλωτή (όπως π.χ. στην περίπτωση πρατηρίου καυσίμων το οποίο προσφέρει δωρεάν οδική βοήθεια τριών εβδομάδων για κάθε αγορά τουλάχιστον 25 λίτρων καυσίμων). Συγκεκριμένα, οι συνοδευόμενες με δώρα προσφορές δεν μπορούν να θεωρούνται υπό όλες τις περιστάσεις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές (απόφαση της 23ης Απριλίου 2009, VTB-VAB και Galatea, C-261/07 και C-299/07).

Η συνοδευόμενη με δώρα προσφορά που συνίσταται στην πώληση υπολογιστή εξοπλισμένου με προεγκατεστημένα λογισμικά δεν συνιστά, αυτή καθ' εαυτήν, αθέμιτη εμπορική πρακτική. Εξάλλου, η μη αναγραφή της τιμής καθενός από τα προεγκατεστημένα λογισμικά δεν θεωρείται παραπλανητική εμπορική πρακτική, καθώς η τιμή των διαφόρων λογισμικών δεν συνιστά ουσιώδη πληροφορία για τον καταναλωτή (απόφαση της 7ης Σεπτεμβρίου 2016, Deroo-Blanquart, C-310/15).

Οι επιθετικές και παραπλανητικές εμπορικές πρακτικές

Απαγορεύονται οι επιθετικές πρακτικές των επαγγελματιών οι οποίες δημιουργούν στον καταναλωτή την ψευδή εντύπωση ότι έχει κερδίσει έπαθλο, ενώ, στην πραγματικότητα, αυτός πρέπει να επιβαρυνθεί με κάποιο κόστος προκειμένου να το αποκτήσει. Αυτό συμβαίνει ιδίως στην περίπτωση διαφημίσεων οι οποίες δημιουργούν στον αποδέκτη τους την πεποίθηση ότι έχει κερδίσει κρουαζιέρα, ενώ, προκειμένου να λάβει το έπαθλο αυτό, ο καταναλωτής καλείται να πληρώσει την ασφάλιση και συμπληρωματικό ποσό για καμπίνα καθώς και να καταβάλει, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έξοδα διατροφής και ποτών, καθώς και λιμενικά τέλη (απόφαση της 18ης Οκτωβρίου 2012, Purely Creative, C-428/11).

Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές μπορούν να καταλογίζονται ακόμη και σε ταμεία υγείας του συστήματος υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης. Έτσι, συντρέχει περίπτωση παραπλανητικής πρακτικής όταν ταμείο ασφάλισης υγείας επισημαίνει στους ασφαλισμένους του ότι η υπαγωγή τους σε άλλο ταμείο θα συνεπαγόταν για αυτούς οικονομικά μειονεκτήματα (απόφαση της 3ης Οκτωβρίου 2013, Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs, C-59/12).

Τέλος, το κόστος κλήσης προς τηλεφωνικό αριθμό εξυπηρέτησης μετά την πώληση δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος μιας συνήθους κλήσης, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα πρόκειται για αθέμιτη εμπορική πρακτική (απόφαση της 2ας Μαρτίου 2017, Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main, C-568/15).