ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΩΝ

Υπολογίζεται ότι ετησίως ταξιδεύουν με αεροπλάνο τρία δισεκατομμύρια επιβάτες. Το Δικαστήριο έχει ασχοληθεί με τα δικαιώματά τους και έχει απαντήσει, μεταξύ άλλων, σε ένα ερώτημα που επανέρχεται διαρκώς: πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις οφείλουν οι αεροπορικές εταιρίες να αποζημιώνουν τους επιβάτες;

Το 2009, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι, όταν μια πτήση καθυστερεί τρεις και πλέον ώρες, οι επιβάτες έχουν δικαίωμα αποζημίωσης όπως σε περίπτωση ακύρωσης, εκτός αν η αεροπορική εταιρία μπορέσει να αποδείξει ότι η καθυστέρηση οφειλόταν σε εξαιρετικές περιστάσεις που ήταν πέρα από τον πραγματικό της έλεγχο (απόφαση της 19ης Νοεμβρίου 2009, Sturgeon, C-402/07). Το Δικαστήριο αποσαφήνισε, με μεταγενέστερη απόφασή του, ότι η πρόσκρουση κινητής σκάλας επιβίβασης σε αεροσκάφος, όπως και τα περισσότερα απρόβλεπτα τεχνικά προβλήματα δεν συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις και δεν αποκλείουν, συνεπώς, το δικαίωμα αποζημίωσης (απόφαση της 14ης Νοεμβρίου 2014, Siewert κ.λπ., C-394/14· απόφαση της 17ης Σεπτεμβρίου 2015, van der Lans, C-257/14).

Το Δικαστήριο κατέστησε επίσης σαφές, το 2014, ότι ως πραγματική ώρα άφιξης της πτήσης νοείται η στιγμή στην οποία ανοίγει τουλάχιστον μία από τις πόρτες του αεροπλάνου. Πράγματι, οι επιβάτες είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν τις όποιες δραστηριότητές τους μόνον άπαξ τους επιτραπεί να εξέλθουν από το αεροσκάφος (απόφαση της 4ης Σεπτεμβρίου 2014, Germanwings, C-452/13).