ΟΙ ΑΚΥΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΡΝΗΣΗ ΕΠΙΒΙΒΑΣΗΣ

Όπως και για τις καθυστερήσεις, το Δικαστήριο επελήφθη ειδικών περιπτώσεων στις οποίες κλήθηκε να αποφασίσει αν η πτήση είχε ακυρωθεί 'η αν ο αερομεταφορέας κακώς είχε αρνηθεί την επιβίβαση σε επιβάτη.

Όταν το αεροπλάνο δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, αλλά υποχρεώθηκε να επιστρέψει στον αερολιμένα αναχώρησης χωρίς οι επιβάτες να μπορούν να επανεπιβιβαστούν σε αυτό, το Δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε να γίνει δεκτό ότι η πτήση είχε ακυρωθεί, τούτο δε ακόμα και αν οι επιβάτες προωθήθηκαν στον προορισμό τους με άλλη πτήση. Δεδομένου ότι η αρχική πτήση θεωρείται ως ακυρωθείσα, σε μια τέτοια περίπτωση οι επιβάτες δικαιούνται αποζημίωση (απόφαση της 13ης Οκτωβρίου 2011, Sousa Rodríguez κ.λπ., C-83/10).
Το Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι η έννοια της άρνησης επιβίβασης δεν καλύπτει απλώς και μόνον τις καταστάσεις υπεράριθμων κρατήσεων. Ειδικότερα, η επέλευση εκτάκτων περιστάσεων –όπως μια απεργία– που υποχρεώνουν τον αερομεταφορέα να αναδιοργανώσει τις πτήσεις οι οποίες έπονται μιας ακυρωθείσας πτήσης δεν δικαιολογεί την άρνηση επιβίβασης στους επιβάτες που είχαν κρατήσει θέση στις μεταγενέστερες πτήσεις. Κατά συνέπεια, ο αερομεταφορέας που δίδει τη θέση ενός επιβάτη σε άτομο του οποίου η πτήση επηρεάστηκε από απεργία αρνείται αδικαιολόγητα την επιβίβαση στον επιβάτη αυτόν, οπότε ο τελευταίος δικαιούται αποζημίωση (απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2012, Finnair, C-22/11).