NIEUCZCIWE WARUNKI UMOWNE

Jedna z unijnych dyrektyw przewiduje, że konsumenci nie są związani nieuczciwymi warunkami umownymi przewidzianymi w umowie zawartej w przedsiębiorcą. Trybunał, który rozpatrywał już wiele spraw w tym zakresie, wyjaśnił zakres przepisów tej dyrektywy.

Trybunał przede wszystkim wyjaśnił, że sąd krajowy musi zbadać z urzędu, czy określony warunek umowy ma nieuczciwy charakter. Zasada ta, która znajduje zastosowanie także do postępowań upadłościowych, nie pozwala sądowi na zmianę treści warunku, lecz zobowiązuje sąd do niestosowania tego warunku (wyroki: z dnia 4 czerwca 2009 r., Pannon GSM, C-243/08; z dnia 21 kwietnia 2016 r., Radlinger i Radlingerová, C-377/14; z dnia 14 czerwca 2012 r., Banco Español de Crédito, C-618/10).

Ponadto niemożliwe jest ograniczenie w czasie skutków nieważności klauzul „dolnego progu" (warunków zobowiązujących konsumenta do zapłaty minimalnych stóp) przewidzianych w umowach kredytu hipotecznego zawieranych z konsumentami (wyrok z dnia 21 grudnia 2016 r., Gutiérrez Naranjo, C-154/15, C-307/15 i C-308/15). Wreszcie w przypadku gdy instytucja finansowa udziela kredytu denominowanego w walucie obcej, musi zapewnić kredytobiorcy informacje wystarczające do podjęcia przez niego świadomych i rozważnych decyzji (wyrok z dnia 20 września 2017 r., Andriciuc i in., C-186/16).