Sąd

José Luis da Cruz Vilaça
José Luis da Cruz Vilaça

urodzony w 1944 r.; absolwent prawa uniwersytetu w Coimbrze, master z ekonomii politycznej uniwersytetu w Coimbrze; doktor ekonomii międzynarodowej (uniwersytet Paris I - Panthéon Sorbonne); obowiązkowa służba wojskowa w ministerstwie marynarki (służba ds. sprawiedliwości, 1969-1972); profesor na uniwersytecie katolickim i na uniwersytecie Nova w Lizbonie; był profesorem uniwersytetu w Coimbrze i uniwersytetu Lusíada w Lizbonie (dyrektor instytutu studiów europejskich); członek rządu portugalskiego (1980-1983): sekretarz stanu w ministerstwie spraw wewnętrznych, przy prezydium rady ministrów i do spraw europejskich; poseł do parlamentu portugalskiego, wiceprezes ugrupowania chrześcijańsko-demokratycznego; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości (1986-1988); prezes Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (1989-1995); członek palestry w Lizbonie, specjalista w zakresie prawa europejskiego i prawa konkurencji (1996-2012); członek grupy refleksyjnej na temat przyszłości systemu sądowniczego Wspólnot Europejskich „Groupe Due" (2000); przewodniczący rady dyscyplinarnej Komisji (2003-2007); prezes portugalskiego stowarzyszenia prawa europejskiego (od 1999); sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 8 października 2012 r. do 8 października 2018 r.

Donal Patrick Michael Barrington
Donal Patrick Michael Barrington

urodzony w 1928 r.; obywatelstwo irlandzkie; Senior Counsel; specjalista z zakresu prawa konstytucyjnego i prawa handlowego; sędzia High Court; prezes rady generalnej Bar of Ireland; Bencher w King's Inns; przewodniczący Educational Committee Council w King's Inns; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 10 stycznia 1996 r.; zm. 3 stycznia 2018 r.

Antonio Saggio
Antonio Saggio

urodzony 19 lutego 1934 r.; obywatelstwo włoskie; sędzia w sądzie w Neapolu; sędzia sądu apelacyjnego w Rzymie, a następnie sądu kasacyjnego; urzędnik w biurze legislacyjnym ministerstwa sprawiedliwości; przewodniczący komitetu generalnego konferencji dyplomatycznej zwołanej w celu opracowania konwencji z Lugano; referendarz przy włoskim rzeczniku generalnym w Trybunale Sprawiedliwości; profesor w Scuola superiore della pubblica amministrazione di Roma; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 17 września 1995 r.; prezes Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1995 r. do 4 marca 1998 r.; rzecznik generalny w Trybunale Sprawiedliwości od 5 marca 1998 r. do 6 października 2000 r.; zm. 26 stycznia 2010 r.

David Alexander Ogilvy Edward
David Alexander Ogilvy Edward

urodzony 14 listopada 1934 r.; obywatelstwo brytyjskie; adwokat (Szkocja); King’s Counsel (Szkocja); sekretarz, a następnie skarbnik Faculty of Advocates; prezes rady konsultacyjnej Rady Adwokatur i Stowarzyszeń Prawniczych Unii Europejskiej; Salvesen Professor of European Institutions i dyrektor Europa Institute na uniwersytecie w Edynburgu; specjalny doradca House of Lords Select Committee on the European Communities; Bencher honorowy w Gray’s Inn, Londyn; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 9 marca 1992 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 10 marca 1992 r. do 7 stycznia 2004 r. .

Heinrich Kirschner
Heinrich Kirschner

urodzony w 1938 r.; obywatelstwo niemieckie; funkcjonariusz wymiaru sprawiedliwości w Kraju Związkowym Nadrenii Północnej - Westfalii, urzędnik w ministerstwie sprawiedliwości (wydział ds. prawa wspólnotowego i praw człowieka); współpracownik w gabinecie duńskiego członka Komisji Wspólnot Europejskich, następnie w Dyrekcji Generalnej ds. Wspólnego Rynku (DG III); szef wydziału ds. karnych w federalnym ministerstwie sprawiedliwości; szef gabinetu ministra, następnie dyrektor (Ministerialdirigent) poddyrekcji ds. karnych; wykładowca na uniwersytecie w Saarbrücken; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do dnia swojej śmierci 6 lutego 1997 r.

Christos Yeraris
Christos Yeraris

urodzony w 1938 r.; obywatelstwo greckie; maître des requêtes w Radzie Stanu, następnie radca stanu; sędzia specjalnego sądu najwyższego; sędzia sądu ds. znaków towarowych; ekspert w administracji w zakresie stosowania prawa wspólnotowego; profesor prawa wspólnotowego w krajowej szkole administracji publicznej i w instytucie kształcenia ustawicznego; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 18 września 1992 r.

Romain Schintgen
Romain Schintgen

urodzony w 1939 r; studiował na wydziałach prawa i nauk ekonomicznych na uniwersytetach w Montpellier i w Paryżu; doktor prawa (1964); adwokat (1964); avocat avoué (1967); dyrektor generalny w Ministerstwie Pracy i Zabezpieczeń Społecznych; członek (1978-1989), a następnie przewodniczący (1988-1989) Rady Ekonomiczno–Społecznej; dyrektor Société nationale de crédit et d'investissement i Société européenne des satellites (do 1989); członek (1993-1995), a następnie przewodniczący rady Institut universitaire international Luxembourg (1995-2004); wykładowca na uniwersytecie w Luksemburgu; przedstawiciel rządu w Komitecie Europejskiego Funduszu Społecznego, w Komitecie Doradczym ds. Swobodnego Przepływu Pracowników i w zarządzie Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (do 1989); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 11 lipca 1996 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 12 lipca 1996 r. do 14 stycznia 2008 r.

Cornelis Paulus Briët
Cornelis Paulus Briët

urodzony w 1944 r.; obywatelstwo niderlandzkie; sekretarz dyrekcji w D. Hudig & Co. – brokerzy ubezpieczeniowi, a następnie w przedsiębiorstwie Granaria BV; sędzia sądu okręgowego w Rotterdamie; sędzia w trybunale sprawiedliwości Antyli Holenderskich; sędzia w sądzie grodzkim w Rotterdamie; wiceprezes sądu okręgowego w Rotterdamie; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 17 września 1998 r.

Bo Vesterdorf
Bo Vesterdorf

urodzony w 1945 r.; prawnik-lingwista w Trybunale Sprawiedliwości; administrator w Ministerstwie Sprawiedliwości; sędzia asesor; attaché prawny w Stałym Przedstawicielstwie Danii przy Wspólnotach Europejskich; sędzia ad interim w Østre Landsret (Sąd Apelacyjny); szef wydziału prawa konstytucyjnego i administracyjnego w Ministerstwie Sprawiedliwości; dyrektor departamentu w Ministerstwie Sprawiedliwości; wykładowca uniwersytecki; członek Komitetu Kierowniczego Praw Człowieka w Radzie Europy (CDDH), następnie członek biura CDDH; w 2004 r. członek „Komitetu ad-hoc ds. szkoleń sędziowskich” w Akademii Prawa Europejskiego w Trewirze w Niemczech; sędzia w Sądzie Pierwszej Instancji od dnia 25 września 1989 r.; Prezes Sądu Pierwszej Instancji od 4 marca 1998 r. do 17 września 2007 r.

Rafael García-Valdecasas y Fernández
Rafael García-Valdecasas y Fernández

urodzony w 1946 r.; Abogado del Estado (w Jaén i w Granadzie); sekretarz w Administracyjnym Sądzie Gospodarczym w Jaén, a następnie w Cordoue; członek Palestry (Jaén, Granada); kierownik działu zajmującego się sprawami przed Trybunałem Sprawiedliwości w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; szef delegacji hiszpańskiej w ramach grupy roboczej Rady powstałej w związku z utworzeniem Sądu Pierwszej Instancji; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września1989 r. do 17 września 2007 r.

Jacques Biancarelli
Jacques Biancarelli

urodzony w 1948 r.; obywatelstwo francuskie; inspektor finansowy; auditeur, a następnie maître des requêtes w Radzie Stanu; doradca prawny wielu ministrów; wykładowca na kilku z „grandes écoles” oraz wielu innych instytutach i uniwersytetach; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości; dyrektor służby prawnej w Crédit Lyonnais; honorowy przewodniczący europejskiego stowarzyszenia prawa bankowego i finansowego; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 18 września 1995 r.; zm. 9 września 2020 r.

Koen Lenaerts
Koen Lenaerts

urodzony w 1954 r.; absolwent i doktor prawa (Katholieke Universiteit Leuven); Master of Laws, Master in Public Administration (Uniwersytet Harvarda); profesor nadzwyczajny na Katholieke Universiteit Leuven; "visiting professor" (profesor zaproszony) na Uniwersytetach Burundi, Strasbourga i   Harvarda; profesor w Collège d'Europe (Kolegium Europejskim) w Bruges; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości; adwokat Palestry w Brukseli; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 25 września 1989 r. do dnia 6 października 2003 r.;  sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2003 r.; wiceprezes Trybunału Sprawiedliwości od 8 października 2012 r. do 8 października 2015 r.; prezes Trybunału Sprawiedliwości od dnia 8 października 2015 r.

Christopher William Bellamy
Christopher William Bellamy

urodzony w 1946 r.; obywatelstwo brytyjskie; barrister, Middle Temple; King's Counsel, specjalista w dziedzinie prawa handlowego, prawa europejskiego i prawa publicznego; współautor trzech pierwszych wydań „Bellamy & Child, Common Market Law of Competition”; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 10 marca 1992 r. do 15 grudnia 1999 r.

Andreas Kalogeropoulos
Andreas Kalogeropoulos

urodzony w 1944 r.; obywatelstwo greckie; adwokat (Ateny); referendarz przy sędziach A. Chlorosie i C. Kakourisie w Trybunale Sprawiedliwości; profesor prawa publicznego i prawa wspólnotowego (Ateny); doradca prawny; pierwszy attaché przy Trybunale Obrachunkowym; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1992 r. do 17 września 1998 r.

Virpi Tiili
Virpi Tiili

Urodzona w 1942 r.; doktor nauk prawnych Uniwersytetu w Helsinkach; asystent w katedrze prawa cywilnego i prawa handlowego Uniwersytetu w Helsinkach, dyrektor ds. prawnych i polityki handlowej w Centralnej Izbie Handlowej Finlandii; dyrektor generalny Urzędu Ochrony Konsumentów w Finlandii; członek wielu komisji i delegacji rządowych, między innymi prezes rady nadzoru nad reklamą leków (1988-1990), członek rady ds. konsumentów (1990-1994), członek rady ds. konkurencji (1991-1994); członek komitetu redakcyjnego Nordic Intellectual Property Law Review (1982-1990); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 18 stycznia 1995 r. do dnia 6 października 2009 r.

Josef Azizi
Josef Azizi

urodzony w 1948 r.; doktor prawa i absolwent nauk społecznych i ekonomicznych uniwersytetu w Wiedniu; wykładowca i starszy wykładowca na uniwersytecie nauk ekonomicznych w Wiedniu i na wydziale prawa uniwersytetu w Wiedniu oraz na szeregu innych uniwersytetów; profesor honorowy wydziału prawa uniwersytetu w Wiedniu; Ministerialrat i kierownik wydziału kancelarii federalnej; członek Komitetu ds. Współpracy Prawnej Rady Europy (CDCJ); pełnomocnik ad litem przed Verfassungsgerichtshof (trybunałem konstytucyjnym) w postępowaniach sądowych w zakresie kontroli konstytucyjności ustaw federalnych; koordynator odpowiedzialny za dostosowanie prawa austriackiego do prawa wspólnotowego; sędzia Sądu od dnia 18 stycznia 1995 r do dnia 16 września 2013 r.

Pernilla Lindh
Pernilla Lindh

urodzona w 1945 r.; absolwentka prawa uniwersytetu w Lund; referendarz i sędzia w sądzie pierwszej instancji w Trollhättan (1971-1974); referendarz w sądzie apelacyjnym w Sztokholmie (1974-1975); sędzia w sądzie pierwszej instancji w Sztokholmie (1975); doradca ds. prawnych i administracyjnych przy prezesie sądu apelacyjnego w Sztokholmie (1975-1978); pełnomocnik do zadań specjalnych w Domstolverket (krajowej radzie sądownictwa) (1977); doradca w Justitiekanslern (urzędzie kanclerza ds. sprawiedliwości) (1979-1980); asesor w sądzie apelacyjnym w Sztokholmie (1980-1981); doradca prawny w ministerstwie handlu (1981-1982); doradca prawny, następnie dyrektor i dyrektor generalny do spraw prawnych w ministerstwie spraw zagranicznych (1982-1995); tytuł ambasadora w 1992 r.; wiceprezes Marknadsdomstolen (sądu handlowego); odpowiedzialna za kwestie prawne i instytucjonalne w trakcie negocjacji dotyczących EOG (wiceprzewodnicząca, następnie przewodnicząca grupy EFTA) oraz w trakcie negocjacji w sprawie przystąpienia Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 18 stycznia 1995 r. do dnia 6 października 2006 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2006 r. do dnia 6 października 2011 r.

André Potocki
André Potocki

urodzony w 1950 r.; obywatelstwo francuskie; sekretarz generalny pierwszego prezesa sądu kasacyjnego (1988); wiceprezes tribunal de grande instance de Paris (1990); szef służby ds. europejskich i międzynarodowych ministerstwa sprawiedliwości (1991); sędzia sądu apelacyjnego w Paryżu i profesor na uniwersytecie Paris X-Nanterre (1994); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1995 r. do 19 września 2001 r.

Rui Manuel Gens de Moura Ramos
Rui Manuel Gens de Moura Ramos

urodzony w 1950 r.; obywatelstwo portugalskie; profesor na wydziale prawa uniwersytetu w Coimbrze oraz na wydziale prawa katolickiego uniwersytetu w Porto; profesor w katedrze Jeana Monnet'a; wykładowca (w języku francuskim) w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze (1984) i profesor wizytujący na wydziale prawa uniwersytetu Paris I (1995); przedstawiciel rządu portugalskiego przy Komisji ONZ do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL), Haskiej Konferencji Prawa Międzynarodowego Prywatnego, Międzynarodowej Komisji Stanu Cywilnego oraz komisji Rady Europy ds. obywatelstwa; członek Instytutu Prawa Międzynarodowego; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1995 r. do 31 marca 2003 r.

John D. Cooke
John D. Cooke

urodzony w 1944 r.; przyjęty w skład Palestry Irlandii w 1966 r.; przyjęty także w skład Palestry Anglii i Walii, Irlandii Północnej i Nowej Południowej Walii; barrister – praktyka w latach 1966-1996; przyjęty w skład Inner Bar w Irlandii (Senior Counsel) w 1980 r. i Nowej Południowej Walii w 1991 r.; Prezydent Rady Palestr Wspólnoty Europejskiej (CCBE) od 1985 do 1986 r.; „visiting professor” (profesor zaproszony) na wydziale prawa University College w Dublinie; członek Chartered Institute of Arbitrators; prezes Royal Zoological Society Irlandii od 1987 do 1990 r.; bencher w Honorable Society of Kings Inns, Dublin; honorary bencher w Lincoln's Inn, Londyn; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 10 stycznia 1996 r. do 15 września 2008 r.; zm. 29 kwietnia 2022 r.

Jörg Pirrung
Jörg Pirrung

urodzony w 1940 r.; asystent naukowy na Uniwersytecie w Marburgu; doktor prawa (Uniwersytet w Marburgu); referent, następnie kierownik referatu międzynarodowego prawa prywatnego, w końcu kierownik działu prawa cywilnego w Federalnym Ministerstwie Sprawiedliwości; członek rady dyrekcji Unidroit (1993 – 1998); przewodniczący Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego odpowiedzialnej za opracowanie Konwencji o ochronie dzieci (1996); profesor honorowy na Uniwersytecie w Trewirze (Międzynarodowe prawo prywatne i procesowe, Prawo europejskie); od 2002 r. członek komitetu doradczego Instytutu Międzynarodowego Prawa Prywatnego Maxa Plancka w Hamburgu; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 11 czerwca 1997 r. do 17 września 2007 r.; zm. 24 października 2019 r.

Paolo Mengozzi
Paolo Mengozzi

urodzony w 1938 r.; profesor prawa międzynarodowego i kierownik katedry prawa Wspólnot Europejskich im. Jeana Monneta na Uniwersytecie w Bolonii; doktor honoris causa Uniwersytetu Carlosa III w Madrycie; „visiting professor” na uniwersytetach: Johns Hopkins (Bologna Center), St. Johns (Nowy Jork), Georgetown, Paris-II, Georgia (Ateny) oraz w międzynarodowym instytucie uniwersyteckim (Luksemburg); koordynator European Business Law Pallas Program, zorganizowanego przy Uniwersytecie w Nijmegen; członek komitetu doradczego Komisji Europejskiej ds. zamówień publicznych; podsekretarz stanu ds. przemysłu i handlu w okresie prezydencji włoskiej w Radzie; członek grupy roboczej Wspólnoty Europejskiej ds. Światowej Organizacji Handlu (WTO) i dyrektor sesji 1997 centrum badań naukowych akademii prawa międzynarodowego w Hadze poświęconej WTO; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 4 marca 1998 r. do dnia 3 maja 2006 r.; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości od 4 maja 2006 r. do 8 października 2018 r.

Michail Vilaras
Michail Vilaras

urodzony w 1950 r.; absolwent wydziału prawa uniwersytetu w Atenach (1973); absolwent studiów podyplomowych (DEA) w dziedzinie prawa społecznego na uniwersytecie Paris II Panthéon-Sorbonne (1977); adwokat (1974–1980); ekspert krajowy w dziale prawnym Komisji Wspólnot Europejskich (1988–1990), następnie główny administrator w dyrekcji generalnej V ds. zatrudnienia, stosunków pracy i spraw społecznych (1990–1994); asystent sędziego, sędzia, a od 1999 r. najstarszy rangą sędzia greckiej rady stanu; członek stowarzyszony szczególnego sądu najwyższego Grecji; członek greckiego centralnego komitetu ds. tworzenia projektów ustawodawczych (1996–1998); dyrektor wydziału prawnego w kancelarii generalnej rządu greckiego (1996–1998); sędzia Sądu Unii Europejskiej (1998–2010, prezes izby 2004–2010); członek najwyższej rady sądownictwa administracyjnego (2011–2012); członek sądu szczególnego rozpatrującego sprawy o wynagrodzenie funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości i szczególnego sądu do spraw dyscyplinarnych (2013–2014); członek doradczego panelu ekspertów do spraw wyłonienia kandydatów na wybór na stanowisko sędziego Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (2014–2015); członek komitetu odpowiedzialnego za opiniowanie odpowiednich kandydatów do pełnienia funkcji sędziego Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (2012–2015); wykładowca prawa europejskiego w krajowej szkole sędziowskiej (1995–1996 i 2012–2015); sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2015 r. do dnia 7 października 2021 r.

Arjen W. H. Meij
Arjen W. H. Meij

Urodzony w 1944 r.; sędzia Sądu Najwyższego Niderlandów (1996 r.); sędzia i wiceprezes College van Beroep voor het bedrijfsleven (Administracyjnego Sądu Handlowego i Przemysłowego) (1986); sędzia ad interim w sądzie apelacyjnym ubezpieczeń społecznych i Komisji sądowej ds. taryfy celnej; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1980); wykładowca prawa europejskiego na wydziale prawa Uniwersytetu Groningen i asystent na Uniwersytecie Michigan Law School; członek międzynarodowego sekretariatu izby handlowej Amsterdamu (1970); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 17 września 1998 r. do 13 września 2010 r.

Nicholas James Forwood
Nicholas James Forwood

urodzony w 1948 r.; absolwent uniwersytetu w Cambridge (BA 1969, MA 1973) (mechanika i prawo); przyjęty w skład palestry Anglii w 1970 r., wykonywał zawód w Londynie (1971-1999) i w Brukseli (1979-1999); przyjęty w skład palestry Irlandii w 1981 r.; mianowany Queen's Counsel w 1987 r.; członek Middle Temple w 1998 r.; przedstawiciel palestry Anglii i Walii w Radzie Palestr Unii Europejskiej (CCBE) i przewodniczący stałej delegacji CCBE przy Trybunale Sprawiedliwości (1995-1999); członek biura World Trade Law Association (Światowego Stowarzyszenia Prawa Handlowego) i Europejskiej Organizacji Prawa Morskiego (1993-2002); sędzia Sądu od dnia 15 grudnia 1999 r. do 7 października 2015 r.

Hubert Legal
Hubert Legal

urodzony w 1954 r.; członek Rady Stanu (Francja); absolwent École normale supérieure de Saint-Cloud i École nationale d'administration; docent na filologii angielskiej (1979-1985); sprawozdawca, a następnie Komisarz rządu w sekcjach Rady Stanu ds. rozstrzygania sporów (1988-1993); doradca prawny w stałym przedstawicielstwie Francji przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku (1993-1997); referendarz w gabinecie sędziego Puissocheta w Trybunale Sprawiedliwości (1997-2001); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 19 września 2001 r. do 17 września 2007 r.

Maria Eugénia Martins de Nazaré Ribeiro
Maria Eugénia Martins de Nazaré Ribeiro

urodzona w 1956 r.; studia w Lizbonie, Brukseli i Strasburgu; advogada w Portugalii i w Brukseli; niezależny pracownik naukowy w instytucie studiów europejskich na université libre de Bruxelles; referendarz w gabinecie sędziego portugalskiego Moitinha de Almeidy w Trybunale Sprawiedliwości (1986-2000), a następnie prezesa Sądu Pierwszej Instancji B. Vesterdorfa (2000-2003); sędzia Sądu od dnia 31 marca 2003 do 19 września 2016 r.

Franklin Dehousse
Franklin Dehousse

urodzony w 1959 r.; absolwent prawa (uniwersytet w Liège, 1981); pracownik naukowy przebywający na stypendium badawczym (Fonds national de la recherche scientifique, 1985-1989); doradca prawny w izbie reprezentantów (1981-1990); doktor prawa (uniwersytet w Strasburgu, 1990); profesor (uniwersytety w Liège i w Strasburgu, Collège d'Europe, Institut royal supérieur de Défense, université Montesquieu w Bordeaux; collège Michel Servet des universités de Paris; facultés Notre-Dame de la Paix w Namur); specjalny przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych (1995-1999); dyrektor studiów europejskich w Institut royal des relations internationales (1998-2003); assesseur w radzie stanu (2001-2003); konsultant w Komisji Europejskiej (1990-2003); członek Observatoire Internet (2001-2003); sędzia Sądu od dnia 07 października 2003 do 19 września 2016 r.

Ena Cremona
Ena Cremona

urodzona w 1936 r.; ukończyła studia w zakresie językoznawstwa na Maltańskim Uniwersytecie Królewskim (1955); doktor prawa na Maltańskim Uniwersytecie Królewskim (1958); członek palestry Malty od 1959 r.; doradca do spraw prawnych przy radzie krajowej kobiet (1964-1979); członek komisji ds. służby publicznej (1987-1989); członek zarządu Lombard Bank (Malta) Ltd, pełnomocnik państwa-akcjonariusza (1987-1993); członek komisji wyborczej od 1993 r.; członek komisji oceniającej prace doktorskie na wydziale prawa na Maltańskim Uniwersytecie Królewskim; członek Europejskiej Komisji przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) (2003-2004); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 22 marca 2012 r.

Ottó Czúcz
Ottó Czúcz

urodzony w 1946 r.; doktor prawa na uniwersytecie w Szeged (1971); administrator w ministerstwie pracy (1971-1974); wykładowca oraz profesor (1974-1989), dziekan wydziału prawa (1989-1990), prorektor (1992-1997) uniwersytetu w Szeged; adwokat; członek prezydium krajowego zakładu ubezpieczeń emerytalnych; wiceprezes europejskiego instytutu ubezpieczeń społecznych (1998-2002); członek rady naukowej Międzynarodowego Stowarzyszenia Zabezpieczenia Społecznego; sędzia trybunału konstytucyjnego (1998-2004); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 roku do 19 września 2016 r.

Irena Wiszniewska-Białecka
Irena Wiszniewska-Białecka

urodzona w 1947 r.; ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim (1965-1969); pracownik naukowy (asystent, docent, profesor) w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk (1969-2004); współpraca z instytutem Maxa Plancka ds. obcego i międzynarodowego prawa patentowego, prawa autorskiego i prawa konkurencji w Monachium (stypendium Fundacji AvH, 1985-1986); adwokat (1992-2000); sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego (2001-2004); sędzia Sądu od 12 maja 2004 roku do 19 września 2016 r.; zm. 23 maja 2018 r.

Irena Pelikánová
Irena Pelikánová

urodzona w 1949 r.; doktor prawa, asystent w dziedzinie prawa gospodarczego (przed 1989), następnie doktor nauk ścisłych, profesor prawa handlowego (od 1993) na wydziale prawa uniwersytetu Karola w Pradze; członek organu zarządzającego komisji papierów wartościowych (1999-2002); adwokat; członek rady legislacyjnej rządu czeskiego (1998-2004); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 26 września 2019 r.

Daniel Šváby
Daniel Šváby

urodzony w 1951 r.; doktor prawa (uniwersytet w Bratysławie); sędzia sądu pierwszej instancji w Bratysławie; sędzia sądu apelacyjnego odpowiedzialny za sprawy z zakresu prawa cywilnego oraz wiceprezes sądu apelacyjnego w Bratysławie; członek sekcji prawa cywilnego i rodzinnego przy instytucie prawa ministerstwa sprawiedliwości; sędzia tymczasowy sądu najwyższego odpowiedzialny za sprawy z zakresu prawa handlowego; członek Europejskiej Komisji Praw Człowieka (Strasburg); sędzia trybunału konstytucyjnego (2000-2004); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 6 października 2009 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2009 r. do dnia 7 października 2021 r.

Vilenas Vadapalas
Vilenas Vadapalas

urodzony w 1954 r.; doktor prawa na uniwersytecie w Moskwie; doktor habilitowany na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego; profesor uniwersytetu w Wilnie: prawo międzynarodowe (od 1981), prawa człowieka (od 1991) oraz prawo wspólnotowe (od 2000); doradca rządu ds. polityki zagranicznej (1991-1993); członek grupy koordynującej w delegacji prowadzącej negocjacje w sprawie przystąpienia Litwy do Unii Europejskiej; dyrektor generalny departamentu prawa europejskiego przy rządzie (1997-2004); profesor prawa europejskiego na uniwersytecie w Wilnie, kierownik katedry Jeana Monneta; prezes litewskiego stowarzyszenia studiów nad Unią Europejską; sprawozdawca parlamentarnej grupy roboczej ds. reformy konstytucyjnej w związku z przystąpieniem Litwy do UE; członek Międzynarodowej Komisji Prawników (kwiecień 2003); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r do dnia 16 września 2013 r.

Küllike Jürimäe
Küllike Jürimäe

urodzona w 1962 r.; ukończyła prawo na uniwersytecie w Tartu (1981-1986); asystent prokuratora republiki w Tallinie (1986-1991); ukończyła estońską szkołę dyplomacji (1991-1992); doradca prawny (1991-1993) oraz doradca generalny przy izbie przemysłowo-handlowej (1992-1993); sędzia sądu apelacyjnego w Tallinie (1993-2004); European Master w dziedzinie praw człowieka i demokratyzacji, uniwersytety w Padwie i w Nottingham (2002-2003); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 23 października 2013 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 23 października 2013 r.

Ingrida Labucka
Ingrida Labucka

urodzona w 1963 r.; ukończyła prawo na uniwersytecie łotewskim (1986); inspektor ministerstwa spraw wewnętrznych na region Kirov i miasto Ryga (1986-1989); sędzia sądu pierwszej instancji w Rydze (1990-1994); adwokat (1994-1998 oraz lipiec 1999 - maj 2000); minister sprawiedliwości (listopad 1998 - lipiec 1999 oraz maj 2000 - październik 2002); członek Międzynarodowego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (2001-2004); członek parlamentu (2002-2004); sędzia Sądu od 12 maja 2004 r. do 6-25 lutego 2020 r.

Verica Trstenjak
Verica Trstenjak

urodzona w 1962 r.; egzamin prawniczy (1987 r.); doktor nauk prawnych na Uniwersytecie w Lublianie (1995 r.); profesor (od 1996 r.) teorii państwa i prawa (doktryna) i prawa prywatnego; pracownik naukowy; studia doktoranckie na Uniwersytecie w Zurychu, w Instytucie Prawa Porównawczego na Uniwersytecie Wiedeńskim, w Instytucie Międzynarodowego Prawa Prywatnego im. Maxa Plancka w Hamburgu, na Wolnym Uniwersytecie w Amsterdamie; profesor zaproszony na Uniwersytecie Wiedeńskim, na Uniwersytecie we Fryburgu (Niemcy) oraz w Szkole Prawa Bucerius w Hamburgu; dyrektor służby prawnej (1994-1996) i sekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Technologii (1996-2000); sekretarz generalny rządu (2000 r.); członek grupy roboczej ds. europejskiego kodeksu cywilnego (Study Group on European Civil Code) od 2003 r.; obowiązki w zakresie projektu badawczego Humboldt (Humboldt Stiftung); publikacje naukowe: ponad 100 artykułów prawniczych oraz liczne książki dotyczące tematyki prawa europejskiego i prywatnego; nagroda Stowarzyszenia Prawników Słoweńskich „prawnik roku 2003”; członek rady redakcyjnej wielu przeglądów prawniczych; sekretarz generalny Stowarzyszenia Prawników Słoweńskich, członek wielu stowarzyszeń prawników, w tym Gesellschaft für Rechtsvergleichung; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 7 lipca 2004 r. do dnia 6 października 2006 r.; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2006 r. do dnia 28 listopada 2012 r.

Enzo Moavero Milanesi
Enzo Moavero Milanesi

urodzony w 1954 r.; doktor prawa (uniwersytet La Sapienza, Rzym); specjalizacja w zakresie prawa wspólnotowego (Collège d'Europe, Brugia); adwokat, praktyka adwokacka (1978-1983); wykładowca prawa wspólnotowego na uniwersytetach: La Sapienza, Rzym (1993-1996), Luiss, Rzym (1993-1996 i 2002-2006) oraz Bocconi, Mediolan (1996-2000); doradca premiera Włoch do spraw wspólnotowych (1993-1995); urzędnik Komisji Europejskiej: doradca prawny, a następnie szef gabinetu zastępcy przewodniczącego (1989-1992), szef gabinetu komisarza ds. rynku wewnętrznego (1995-1999) i konkurencji (1999), dyrektor w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji (2000-2002), zastępca sekretarza generalnego Komisji Europejskiej (2002-2005), dyrektor generalny Biura Doradców ds. Polityki Europejskiej (BEPA) w Komisji Europejskiej (2006); sędzia Sądu od dnia 3 maj 2006 r. do dnia 15 listopada 2011 r.

Miro Prek
Miro Prek

urodzony w 1965 r.; absolwent prawa (1989); magister prawa; doktor prawa; członek adwokatury (1994); liczne zadania i funkcje pełnione w administracji publicznej, głównie w rządowym biurze legislacyjnym (zastępca sekretarza stanu oraz zastępca dyrektora, kierownik departamentu prawa europejskiego i prawa porównawczego) oraz w urzędzie spraw europejskich (podsekretarz stanu); członek zespołu negocjacyjnego ds. układu stowarzyszeniowego (1994-1996) oraz ds. przystąpienia do Unii Europejskiej (1998-2002), odpowiedzialny za kwestie prawne; praktykujący adwokat; kierownik zespołu i starszy ekspert w finansowanych przez UE projektach dotyczących dostosowania do prawa europejskiego oraz integracji europejskiej, głównie w zachodnich Bałkanach; kierownik wydziału w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (2004-2006); sędzia Sądu od dnia 7 października 2006 r. do dnia 26 września 2019 r.

Teodor Tchipev
Teodor Tchipev

urodzony w 1940; studia prawnicze na uniwersytecie St Kliment Ohridski w Sofii (1961 r.); doktor nauk prawnych (1977); adwokat (1963-1964); radca prawny w państwowym przedsiębiorstwie międzynarodowego transportu drogowego (1964-1973); odpowiedzialny za badania w instytucie prawa bułgarskiej akademii nauk (1973-1988); wykładowca postępowania cywilnego na wydziale prawa na uniwersytecie St Kliment Ohridski w Sofii (1988-1991); arbiter w trybunale arbitrażowym izby przemysłowo-handlowej (1988-2006); sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1991-1994); profesor stowarzyszony na uniwersytecie Paissiy Hilendarski w Plovdiv (luty 2001-2006); minister sprawiedliwości (1994-1995); wykładowca postępowania cywilnego na nowym uniwersytecie bułgarskim w Sofii (1995-2006); Sędzia Sądu od dnia 12 stycznia 2007 r. do dnia 29 czerwca 2010 r.

Valeriu M. Ciucă
Valeriu M. Ciucă

urodzony w 1960 r.; absolwent prawa (1984 r.), doktor nauk prawnych (1997 r.) (uniwersytet Alexandre Jean Cuza w Iaşi); sędzia w sądzie pierwszej instancji, Suceava (1984-1989); sędzia wojskowy w sądzie wojskowym, Iaşi (1989-1990); profesor na uniwersytecie Alexandre Jean Cuza w Iaşi (1990-2006); stypendium w zakresie specjalizacji w prawie prywatnym na uniwersytecie w Rennes (1991-1992); wykładowca na uniwersytecie Petre Andrei w Iaşi (1999-2002); profesor stowarzyszony na uniwersytecie Littoral Côte d'Opale (LAB. RII) (2006 r.); sędzia Sądu od dnia 12 stycznia 2007 r. do dnia 26 listopada 2010 r.

Alfred Dittrich
Alfred Dittrich

urodzony w 1950 r.; odbył studia na uniwersytecie erlandzko-norymberskim (1970-1975); Rechtsreferendar w Oberlandsgericht (wyższym sądzie krajowym) w Norymberdze (1975-1978); administrator w federalnym ministerstwie gospodarki (1978-1982); administrator w stałym przedstawicielstwie Republiki Federalnej Niemiec przy Wspólnotach Europejskich (1982); administrator w federalnym ministerstwie gospodarki odpowiedzialny za sprawy związane z prawem wspólnotowym i prawem konkurencji (1983-1992); dyrektor departamentu ds. prawa Unii Europejskiej (1992-2007) w ministerstwie sprawiedliwości; przewodniczący niemieckiej delegacji do grupy roboczej Rady ds. Trybunału Sprawiedliwości; pełnomocnik rządu federalnego w wielu postępowaniach przed Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich; sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r. do dnia 26 września 2019 r.

Santiago Soldevila Fragoso
Santiago Soldevila Fragoso

urodzony w 1960 r.; dyplom prawa na uniwersytecie autonomicznym w Barcelonie (1983); sędzia (1985); od 1992 r. sędzia specjalizujący się w sprawach administracyjnych w Tribunal Superior de Justicia (sądzie odwoławczym) Wysp Kanaryjskich w Santa Cruz de Tenerife (1992 i 1993) oraz Audiencia Nacional (Madryt, maj 1998 - sierpień 2007), gdzie rozpoznawał sprawy z dziedziny prawa podatkowego (VAT) oraz skargi skierowane przeciwko przepisom wykonawczym ministra gospodarki o charakterze powszechnie obowiązującym, jak również jego decyzjom z zakresu pomocy państwa oraz odpowiedzialności majątkowej administracji, a także wszelkim decyzjom centralnych organów regulacyjnych w sektorach: bankowym, giełdowym, energetycznym, ubezpieczeń i konkurencji; referendarz w trybunale konstytucyjnym (1993-1998); sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r do dnia 16 września 2013 r.

Laurent Truchot
Laurent Truchot

urodzony w 1962 r.; dyplom Institut d'études politiques w Paryżu (1984); absolwent École nationale de la magistrature (1986-1988); sędzia tribunal de grande instance (sądu powszechnego) w Marsylii (styczeń 1988 - styczeń 1990); sędzia w dyrekcji spraw cywilnych i pieczęci ministerstwa sprawiedliwości (styczeń 1990 - czerwiec 1992); zastępca dyrektora, następnie dyrektor biura w dyrekcji generalnej konkurencji, konsumentów i zwalczania nadużyć w ministerstwie gospodarki, finansów i przemysłu (czerwiec 1992 - wrzesień 1994); doradca techniczny ministra sprawiedliwości (wrzesień 1994 - maj 1995); sędzia tribunal de grande instance w Nîmes (maj 1995 - maj 1996); referendarz w Trybunale Sprawiedliwości w gabinecie rzecznika generalnego P. Légera (maj 1996 - grudzień 2001); conseiller référendaire w Cour de cassation (grudzień 2001 - sierpień 2007); sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r do dnia 16 września 2013 r.

Sten Frimodt Nielsen
Sten Frimodt Nielsen

Sten Frimodt Nielsen urodził się w 1963 r. w Kopenhadze (Dania). W 1988 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie w Kopenhadze (Københavns Universitet, Dania).

Na początku kariery zawodowej był, w latach 1988-1991, urzędnikiem w duńskim ministerstwie spraw zagranicznych, a w latach 1991-1994 – sekretarzem ambasady w stałym przedstawicielstwie Danii przy ONZ w Nowym Jorku (USA). Po powrocie do Danii pracował najpierw w latach 1994-1995 w służbie prawnej ministerstwa spraw zagranicznych, a potem, w latach 1995-1998, w urzędzie premiera Danii jako doradca, a następnie główny doradca.

Lata 1998-2001 spędził w stałym przedstawicielstwie Danii przy Unii Europejskiej jako radca minister. Wrócił do urzędu premiera Danii, gdzie był zatrudniony w latach 2001-2002 jako specjalny doradca do spraw prawnych, w latach 2002-2004 – jako dyrektor departamentu i radca prawny, a w latach 2004-2007 – jako podsekretarz stanu i radca prawny.

S. Frimodt Nielsen zajmuje się także nauczaniem. W latach 1988-1991 był wykładowcą prawa międzynarodowego i prawa europejskiego na uniwersytecie w Kopenhadze, a następnie został jego profesorem.

Sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r do dnia 27 września 2023 r.

Kevin O
Kevin O'Higgins

urodzony w 1946 r.; studia w Crescent College de Limerick, w Clongowes Wood College, na University College Dublin (B.A. degree i dyplom prawa europejskiego) oraz w Kings Inns; członek izby adwokackiej w Irlandii od 1968 r.; barrister (1968-1982); Senior Counsel (Inner Bar of Ireland, 1982-1986); sędzia w Circuit court (1986-1997); sędzia w High Court of Ireland (1997-2008); bencher of Kings Inns; przedstawiciel Irlandii w radzie konsultacyjnej sędziów europejskich (2000-2008); sędzia Sądu od dnia 15 września 2008 r do dnia 16 września 2013 r.

Dimitrios Gratsias
Dimitrios Gratsias

urodzony w 1957 r.; ukończył prawo na Uniwersytecie Ateńskim (1980); studia podyplomowe w zakresie prawa publicznego na Uniwersytecie Paris I, Panthéon-Sorbonne (1981); świadectwo uniwersyteckiego centrum studiów wspólnotowych i europejskich (Uniwersytet Paris I) (1982 r.); członek Conseil d'État na stanowisku auditeur (1985–1992); członek Conseil d'État na stanowisku maître des requêtes (1992–2005); referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1994–1996); członek stowarzyszony szczególnego sądu najwyższego Grecji (1998 i 1999); pracownik Conseil d'État na stanowisku radcy stanu (2005); członek specjalnego sądu do spraw dyscyplinarnych (2006); członek Najwyższej Rady Sądownictwa Administracyjnego (2008); inspektor sądownictwa administracyjnego (2009–2010); sędzia Sądu od dnia 25 października 2010 r. do dnia 7 października 2021 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

Andrei Popescu
Andrei Popescu

urodzony w 1948 r.; absolwent prawa na Uniwersytecie Bukareszteńskim (1971); studia podyplomowe z zakresu międzynarodowego prawa pracy i europejskiego prawa socjalnego, Uniwersytet Genewski (1973-1974); doktor prawa na Uniwersytecie Bukareszteńskim (1980); asystent stażysta (1971-1973), asystent tytularny (1974-1985), następnie wykładowca z zakresu prawa pracy na Uniwersytecie Bukareszteńskim (1985-1990); główny pracownik naukowy w Instytucie studiów nad prawem pracy i zabezpieczenia społecznego (1990-1991); zastępca dyrektora generalnego (1991-1992), następnie dyrektor (1992-1996) w ministerstwie pracy i polityki społecznej; wykładowca (1997), następnie profesor w Krajowej szkole studiów politycznych i administracyjnych, Bukareszt (2000); sekretarz stanu w ministerstwie integracji europejskiej (2001-2005); szef departamentu w Radzie Legislacyjnej Rumunii (1996-2001 i 2005-2009); fundator i dyrektor Rumuńskiego przeglądu prawa europejskiego; prezes Rumuńskiego towarzystwa prawa europejskiego (2009-2010); pełnomocnik rządu rumuńskiego przed sądami Unii Europejskiej (2009-2010); sędzia Sądu od dnia 26 listopada 2010 do 19 września 2016 r.

Guido Berardis
Guido Berardis

urodzony w 1950 r.; absolwent prawa (uniwersytet La Sapienza w Rzymie, 1973), absolwent podyplomowych studiów europejskich w kolegium europejskim (Brugia, 1974–1975); urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich (dyrekcja do spraw międzynarodowych w dyrekcji generalnej ds. rolnictwa, 1975–1976); członek służby prawnej Komisji służby prawnej Komisji Wspólnot Europejskich w Luksemburgu (1990–1991); referendarz w gabinecie sędziego G.F. Manciniego w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1991–1994); doradca prawny w gabinetach członków Komisji Wspólnot Europejskich M. Montiego (1995–1997) i F. Bolkesteina (2000–2002); dyrektor: dyrekcji ds. polityki zamówień publicznych (2002–2003), dyrekcji ds. usług, własności intelektualnej i przemysłowej, środków przekazu i ochrony danych (2003–2005), dyrekcji ds. usług (2005–2011) w dyrekcji generalnej ds. rynku wewnętrznego Komisji Wspólnot Europejskich; główny doradca prawny i dyrektor zespołu ds. sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, prawa cywilnego oraz prawa karnego w Służbie Prawnej Komisji Europejskiej (2011–2012); sędzia Sądu od dnia 17 września 2012 r. do dnia 26 września 2019 r.

Carl Wetter
Carl Wetter

urodzony w 1949 r.; absolwent ekonomii (Bachelor of Arts, 1974) i prawa (Master of Laws, 1977) na uniwersytecie w Uppsali; administrator w ministerstwie spraw zagranicznych (1977); członek palestry szwedzkiej (od 1983); członek szwedzkiej grupy roboczej ds. prawa konkurencji w Międzynarodowej Izbie Handlowej (ICC); wykładowca prawa konkurencji (uniwersytety w Lundzie i w Sztokholmie); autor licznych publikacji; sędzia Sądu od dnia 18 marca 2013 do 19 września 2016 r.

Egidijus Bieliūnas
Egidijus Bieliūnas

urodzony w 1950 r.; absolwent prawa uniwersytetu w Wilnie (1973); doktor prawa (1978), asystent, wykładowca, następnie docent na wydziale prawa uniwersytetu w Wilnie (1977-1992); konsultant w departamencie prawnym Sejmu Republiki Litewskiej (1990-1992); radca w ambasadzie Litwy w Belgii (1992-1994); radca w ambasadzie Litwy we Francji (1994-1996); członek Europejskiej Komisji Praw Człowieka (1996-1999); sędzia sądu najwyższego Litwy (1999-2011); docent w katedrze prawa karnego uniwersytetu w Wilnie (2003-2013); przedstawiciel Republiki Litewskiej we wspólnym organie nadzorczym Eurojust (2004-2011); sędzia trybunału konstytucyjnego Republiki Litewskiej (2011-2013); sędzia Sądu od dnia 16 września 2013 r. do dnia 26 września 2019 r.

Viktor Kreuschitz
Viktor Kreuschitz

Viktor Kreuschitz urodził się w 1952 r. w Budapeszcie (Węgry). W 1980 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych, a w 1981 r. –  doktorat z prawa na uniwersytecie w Wiedniu (Universität Wien, Austria).

W 1980 r. rozpoczął pracę zawodową jako asystent naukowy w Institut für Staats- und Verwaltungsrecht uniwersytetu w Wiedniu, a następnie w latach 1981-1997 był urzędnikiem służby spraw konstytucyjnych austriackiego federalnego urzędu kanclerskiego. W latach 1987-1997 zasiadał w komisji ochrony danych (Datenschutzkommission, Austria).

Następnie podjął pracę doradcy prawnego w służbie prawnej Komisji Europejskiej i w latach 1997-2013 reprezentował tę instytucję w licznych sprawach przed sądami Unii oraz przed Trybunałem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu.

Sędzia Sądu od 16 września 2013 r. do 15 września 2022 r.

Anthony Michael Collins
Anthony Michael Collins

Urodzony w 1960 r.; absolwent Trinity College, Dublin (nauki prawne) (1984) i Honourable Society of the King's Inns, Dublin (barrister) (1986); bencher of the Honourable Society of King's Inns (od 2013); adiunkt, University College Cork (od 2015); członek zarządu Irish Centre for European Law (irlandzkiego centrum prawa europejskiego) (od 1997); Barrister-at-Law (1986-1990 i 1997-2003) i senior counsel (2003-2013) w irlandzkiej palestrze; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1990-1997); dyrektor Irish Centre for European Law (1997-2000) i członek jego zarządu do dnia dzisiejszego; wiceprzewodniczący Council of European National Youth Committees (1979-1981); sekretarz generalny Organising Bureau of European School Student Unions (1977-1984); sekretarz generalny Irish Union of School Students (1977-1979); międzynarodowy wiceprzewodniczący Union of Students in Ireland (1982-1983); członek stałej delegacji Rady Palestr Unii Europejskiej (CCBE) przy Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunale EFTA (2006-2013); sędzia Sądu od dnia 16 września 2013 r. do dnia 7 października 2021 r.; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

 

Ignacio Ulloa Rubio
Ignacio Ulloa Rubio

urodzony w 1967 r.; dyplom prawa z wyróżnieniem (1985-1990) i studia doktoranckie (1990-1993) na Universidad Complutense w Madrycie; prokurator w Gironie (2000-2003); doradca ds. sądownictwa i praw człowieka Tymczasowej Administracji Koalicyjnej, Bagdad, Irak (2003-2004); sędzia sądu cywilnego pierwszej instancji (2003-2007); następnie sędzia w randze magistrado, , Girona (2008); zastępca szefa zintegrowanej misji Unii Europejskiej w Iraku dotyczącej państwa prawnego, EUJUST LEX w Radzie Unii Europejskiej (2005-2006); referendarz w hiszpańskim trybunale konstytucyjnym (2006-2011 i 2013); sekretarz stanu ds. bezpieczeństwa (2012-2013); ekspert cywilny ds. państwa prawa i reformy sektora bezpieczeństwa Rady Unii Europejskiej (2005-2011); zewnętrzny ekspert ds. praw podstawowych i sądownictwa wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych Komisji Europejskiej (2011-2013); wykładowca i autor licznych publikacji; sędzia Sądu od dnia 16 września 2013 r. do dnia 26 września 2019 r.

Ian Stewart Forrester
Ian Stewart Forrester

urodzony w 1945 r.; absolwent uniwersytetu w Glasgow (MA 1965, LLB 1967) (historia i literatura angielska, prawo); magister prawa cywilnego, uniwersytet Tulane w Luizjanie (MCL 1969); przyjęty do palestry Szkocji (1972) i do palestry w Nowym Jorku (1977); mianowany Queen’s Counsel (1988); przyjęty do palestry Anglii i Walii (1996) oraz do palestry w Brukseli (1999); praktyka adwokacka w palestrach w Edynburgu, Brukseli, Londynie i Nowym Jorku; profesor zaproszony (1991) i doktor honoris causa(2009) uniwersytetu w Glasgow; bencher Middle Temple (2012); arbiter w Międzynarodowej Izbie Handlowej (ICC), w Międzynarodowym Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID) i w Sportowym Sądzie Arbitrażowym (CAS); autor licznych publikacji; sędzia Sądu od 7 października 2015 r. do 31 stycznia 2020 r.

Constantinos Iliopoulos
Constantinos Iliopoulos

Constantinos Iliopoulos urodził się w 1948 r. w Atenach (Grecja). W 1971 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie w Atenach (Panepistimio Athinon, Grecja), a w 1974 r. – dyplom ukończenia studiów ekonomicznych na uniwersytecie ekonomicznym w Atenach (Oikonomiko Panepistimio Athinon, Grecja). Podjął następnie doktoranckie studia prawnicze na uniwersytecie w Hamburgu (Universität Hamburg, Niemcy), gdzie w 1984 r. obronił pracę doktorską na temat prawa konkurencji.

W 1973 r. został przyjęty do palestry w Atenach i do 2016 r. praktykował jako adwokat. W latach 1992-2006 zasiadał w greckiej komisji do spraw konkurencji (Elliniki Epitropi Antagonismou). W latach 2002-2003 C. Iliopoulos był doradcą prawnym rządu cypryjskiego do spraw prawa spółek i prawa własności intelektualnej w związku z planowanym przystąpieniem Cypru do Unii Europejskiej. W latach 2007-2009 był doradcą prawnym przy greckim ministrze rozwoju gospodarczego i energii.

Jednocześnie C. Iliopoulos zajmował się nauczaniem na wydziale prawa uniwersytetu w Hamburgu: w latach 1980-1984 pracował tam jako asystent w departamencie prawa europejskiego, w latach 1992-2006 – jako wykładowca prawa europejskiego, europejskiego prawa konsumenckiego, europejskiego prawa spółek, europejskiego prawa handlowego i europejskiego prawa własności intelektualnej, zaś w 2015 r. – jako profesor wizytujący. Ponadto uczył na wydziale prawa trackiego uniwersytetu Demokryta (Democritio Panepistimio Thrakis, Grecja): w latach 2007-2015 był profesorem międzynarodowego i europejskiego prawa gospodarczego, a w latach 2015-2016 – profesorem programu master z międzynarodowego i europejskiego prawa energetycznego. Od 2016 r. C. Iliopoulos jest profesorem honorowym i prowadzi zajęcia z europejskiego prawa energetycznego przewidziane w tym programie.

Jest autorem licznych publikacji. W swojej ojczyźnie C. Iliopoulos poświęcał się organizacji badań w zakresie nauk prawnych, jako zaangażowany działacz greckiego stowarzyszenia prawa europejskiego (Elliniki Enosi Eyropaikou Dikaiou), w którym pełnił funkcje skarbnika w latach 1987-2002, sekretarza generalnego w latach 2002-2019, a po 2019 r. – członka zarządu. W latach 2012-2016 był członkiem założycielem i sekretarzem generalnym, a w 2017 r. – przewodniczącym greckiego stowarzyszenia prawa energetycznego (Elliniki Enosi Dikaiou Energeias).

Z racji bliskich związków łączących go z kulturą niemiecką od czasów studiów doktoranckich w Hamburgu, od 1987 r. piastował funkcję wiceprzewodniczącego niemiecko-greckiego towarzystwa prawniczego (Hamburg), a od 1990 r. – funkcję sekretarza generalnego grecko-niemieckiego towarzystwa prawniczego (Ateny). W latach 2005-2011 był ponadto członkiem zarządu centrum międzynarodowego i europejskiego prawa gospodarczego w Salonikach (Κentro Diethnous kai Eyropaikou Oikonomikou Dikaiou sti Thessaloniki, Grecja).

Sędzia Sądu od 13 kwietnia 2016 r. do 15 września 2022 r.

Leopoldo Calvo-Sotelo Ibáñez-Martín
Leopoldo Calvo-Sotelo Ibáñez-Martín

urodzony w 1957 r.; ukończył studia prawnicze na madryckim uniwersytecie Complutense (1979); master w Fletcher School of Law and Diplomacy uniwersytetu w Tufts (USA) (1985); profesor prawa na uniwersytecie CEU San Pablo (1985-1993); doradca prawny Rady Państwa (1983-1996); sekretarz generalny w Center for the Advanced Study in the Social Sciences Fundacji Juana Marcha (1991-1996); podsekretarz w ministerstwie spraw wewnętrznych (1996-2001); doradca prawny w sektorze prywatnym (2001-2003); adwokat (2004-2005); dyrektor studiów podyplomowych z zakresu stosunków międzynarodowych i profesor prawa w Instituto de Empresa (2007-2013); starszy doradca prawny Rady Państwa (2005-2016); sędzia Sądu od dnia 13 kwietnia 2016 r. do dnia 26 września 2019 r.

Virgilijus Valančius
Virgilijus Valančius

Virgilijus Valančius urodził się w 1963 r. w Płungianach (Litwa). W 1986 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie w Wilnie (Vilniaus universitetas, Litwa), a w 2000 r. – doktorat z prawa na uniwersytecie Michała Römera (Mykolo Romerio universitetas, Litwa). W 2008 r. otworzył na uniwersytecie Michała Römera przewód habilitacyjny i jeszcze w 2008 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego.

W 1986 r. V. Valančius rozpoczął działalność zawodową jako prokurator i pozostał w tym zawodzie do 1990 r. W latach 1991-1994 pracował w wymiarze sprawiedliwości swego kraju jako sędzia, a w latach 1993-1994 – jako wiceprezes sądu rejonowego w Wilnie (Vilniaus miesto apylinkės teismas, Litwa). W latach 1995-2002 został mianowany sędzią sądu apelacyjnego Litwy (Lietuvos apeliacinis teismas), w którym był też prezesem wydziału cywilnego. W latach 2002-2013 sprawował urząd sędziego naczelnego sądu administracyjnego Litwy (Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas), a w latach 2002-2008 był jego prezesem.

Od 1997 r. V. Valančius był też nauczycielem akademickim jako wykładowca uniwersytetu w Wilnie. Uczył także na uniwersytecie Michała Römera: w latach 1998-2000 jako wykładowca, a w latach 2000-2008 jako profesor. W latach 2002-2006 był kierownikiem katedry postępowania cywilnego, a w 2008 r. został mianowany profesorem.

W latach 2006-2008 był przewodniczącym Europejskiego Stowarzyszenia Sędziów (EAJ-AEM) oraz, w latach 2006-2014 – wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Unii Sędziów (IAJ-UIM). W latach 2000-2014 był ponadto członkiem Rady Konsultacyjnej Sędziów Europejskich (CCEJ-CCJE) i w tym charakterze zasiadał w latach 2010-2013 w zarządzie Stowarzyszenia Rad Stanu i Najwyższego Sądownictwa Administracyjnego Unii Europejskiej (ACA-Europe). Był też, w latach 2008-2011, członkiem rady doradczej Akademii Prawa Europejskiego (ERA).

Sędzia Sądu od 13 kwietnia 2016 r. do 27 września 2023 r.

René Barents
René Barents

René Barents urodził się w 1951 r. w Rotterdamie (Niderlandy). W 1973 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych i specjalny dyplom ukończenia studiów ekonomicznych na uniwersytecie Erazma (Erasmus Universiteit, Niderlandy). Edukacji dopełnił, uzyskawszy doktorat z prawa na uniwersytecie w Utrechcie (Universiteit Utrecht, Niderlandy, rozprawa doktorska obroniona w 1981 r.).

Działalność zawodową rozpoczął w Europa Instituut uniwersytetu w Utrechcie, gdzie zajmował się między innymi dziedzinami prawa europejskiego i prawa gospodarczego jako pracownik naukowy w latach 1973-1974, a następnie jako wykładowca w latach 1974-1979. W latach 1979-1981 był także wykładowcą na uniwersytecie w Lejdzie (Universiteit Leiden, Niderlandy). Otrzymał profesurę na uniwersytecie w Maastricht (Universiteit Maastricht, Niderlandy) i w latach 1988-2003 wykładał na nim prawo europejskie, a od 2003 r. piastował stanowisko profesora honorowego prawa europejskiego. Jest autorem licznych publikacji z dziedziny prawa Unii. W Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich pracował od 1981 r., jako referendarz rzeczników generalnych Pietera VerLorena van Themmata (w latach 1981-1986) i Jeana Mischa (1986). Następnie, w latach 1986-1987, pełnił funkcję kierownika wydziału praw regulaminowych w dziale kadr Trybunału.

W latach 1987-1991 był zatrudniony w służbie prawnej Komisji Wspólnot Europejskich, a w latach 1991-2000 ponownie był referendarzem w Trybunale Sprawiedliwości, u sędziego Paula Joana George’a Kapteyna. W latach 2000-2009 był kierownikiem wydziału w dyrekcji do spraw badań i dokumentacji, a w latach 2009-2011 zajmował stanowisko dyrektora tej dyrekcji.

W latach 1993-2011 R. Barents pełnił także funkcję doradcy w sądzie apelacyjnym w 's-Hertogenbosch (Gerechtshof 's-Hertogenbosch, Niderlandy).

R. Barents został mianowany sędzią Sądu do spraw Służby Publicznej w dniu 6 października 2011 r. i urzędował w nim do dnia 31 sierpnia 2016 r.

Sędzia Sądu od 19 września 2016 r. do 15 września 2022 r.

Peter George Xuereb
Peter George Xuereb

urodzony w 1954 r.; absolwent prawa uniwersytetu na Malcie (1977); Master of Laws uniwersytetu w Londynie (1979); doktor prawa uniwersytetu w Cambridge (1982); wykładowca w Ealing College of Higher Education (1982-1984); wykładowca na uniwersytecie w Exeter (1984-1990) ; główny wykładowca na uniwersytecie w Londynie, Queen Mary and Westfield College (1990-1993); doradca prawny w sektorze prywatnym, następnie w Parlamencie Malty (1993-2016); profesor i kierownik wydziału prawa europejskiego i prawa porównawczego na uniwersytecie na Malcie (1993-2016); dyrektor Centrum dokumentacji i badań uniwersytetu na Malcie (1993-2016); prezes maltańskiego stowarzyszenia prawa europejskiego; autor licznych publikacji; sędzia Sądu (2016-2018); sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 8 października 2018 r.

Zoltán Csehi
Zoltán Csehi

urodzony w 1965 r.; ukończył studia prawnicze na budapeszteńskim uniwersytecie Loránd Eötvös (1990), historię sztuki na uniwersytecie w Heidelbergu (1992) i uzyskał na tym uniwersytecie dyplom Master of Laws (1991); doktor prawa (2004); członek palestry w Budapeszcie (1995-2016); profesor nadzwyczajny prawa (1991-2005) i profesor prawa (2005-2016) na uniwersytecie Loránd Eötvös; kierownik katedry prawa gospodarczego (2007-2013), a następnie kierownik katedry prawa prywatnego i gospodarczego oraz profesor (2013-2016) na katolickim uniwersytecie Pétera Pázmány'ego w Budapeszcie; profesor wizytujący na katolickim uniwersytecie w Lyonie (2013-2016); sędzia Stałego Sądu Arbitrażowego przy Giełdzie Budapeszteńskiej oraz rozjemca ad hoc (2004-2016); sędzia Sądu od dnia 13 kwietnia 2016 r. do dnia 7 października 2021 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

Ezio Perillo
Ezio Perillo

urodzony w 1950 r.; doktor prawa i członek izby adwokackiej w Padwie; asystent a następnie samodzielny pracownik naukowy w dziedzinie prawa cywilnego i porównawczego na wydziale prawa uniwersytetu w Padwie (1977–1982); wykładowca prawa wspólnotowego w Kolegium Europejskim w Parmie (1990–1998) oraz na wydziałach prawa uniwersytetu w Padwie (1985–1987), w Macerata (1991–1994), w Neapolu (1995) i na uniwersytecie w Mediolanie (2000–2001); członek komitetu naukowego „Master in European integration" na uniwersytecie w Padwie; urzędnik w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, dyrekcja biblioteki, badań i dokumentacji (1982–1984); referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w gabinecie rzecznika generalnego G.F. Manciniego (1984–1988); radca prawny sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego, Enrico Vinci (1988–1993); kierownik wydziału służby prawnej Parlamentu Europejskiego (1995–1999); dyrektor do spraw legislacyjnych i koncyliacji, stosunków z innymi instytucjami oraz parlamentami krajowymi Parlamentu Europejskiego (1999–2004); dyrektor do spraw stosunków zewnętrznych Parlamentu Europejskiego (2004–2006); dyrektor do spraw legislacyjnych w strukturach służby prawnej Parlamentu Europejskiego (2006–2011); autor licznych publikacji z dziedziny włoskiego prawa cywilnego oraz prawa Unii Europejskiej; sędzia Sądu do Spraw Służby Publicznej od dnia 6 października 2011 r. do 31 sierpnia 2016 r.; sędzia Sądu od dnia 19 września 2016 r. do dnia 26 września 2019 r.

Barna Berke
Barna Berke

urodzony w 1966 r.; studia prawnicze na uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie (1990); Master of Laws na uniwersytecie w Sztokholmie (1995); adwokat w palestrze w Budapeszcie; doradca prawny przy parlamencie węgierskim w procesie akcesyjnym Węgier do Unii Europejskiej (1994–1996 et 2002–2004); referendarz w gabinecie prezesa węgierskiego trybunału konstytucyjnego (1997–2000); wiceprezes urzędu konkurencji, następnie prezes rady konkurencji (2000–2002); arbiter w stałym trybunale arbitrażowym rynków finansowych i kapitałowych (2008–2014); wykładowca (1990–1994); docent (1995–1999), następnie docent nadzwyczajny (2003–2016) na uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie; sekretarz stanu do spraw europejskiej i międzynarodowej współpracy sądowniczej w ministerstwie sprawiedliwości (2014–2016); sędzia Sądu od 19 września 2016 r. do dnia swojej śmierci, 1 sierpnia 2021 r.

Octavia Spineanu-Matei
Octavia Spineanu-Matei

urodzona w 1967 r.; licencjackie studia prawnicze na uniwersytecie Alexandru Ioan Cuza w Iasi (1990); doktor prawa (1999); sędzia sądu sektora 4 w Bukareszcie (1991–1996); sędzia (1996–1999) i prezes wydziału (1997–1999) w sądzie w Bukareszcie; sędzia (1999–2005) i prezes wydziału (1999–2003) sądu apelacyjnego w Bukareszcie; członek rozszerzonej izby odwoławczej Europejskiego Urzędu Patentowego (2006–2016); twórca, a następnie dyrektor krajowego instytutu sądownictwa (2011–2016); sędzia najwyższego sądu kasacyjnego i sprawiedliwości Rumunii (2006–2016); członek rady naukowej krajowego instytutu sądownictwa i zarządu krajowej szkoły sekretarzy sądowych (2011–2016); członek zarządu szkoły doktoranckiej uniwersytetu w Bukareszcie (2012–2016); sędzia Sądu od dnia 19 września 2016 r. do dnia 7 października 2021 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

Hans Jung
Hans Jung

urodzony w 1944 r.; obywatelstwo niemieckie; asystent, a następnie profesor na wydziale prawa (Berlin); Rechtsanwalt (Frankfurt); prawnik-lingwista w Trybunale Sprawiedliwości; referendarz w gabinecie prezesa Trybunału Sprawiedliwości, H. Kutschera, a następnie niemieckiego sędziego w Trybunale Sprawiedliwości; zastępca sekretarza Trybunału Sprawiedliwości; sekretarz Sądu Pierwszej Instancji od 10 października 1989 r. do 5 października 2005 r.; zm. 26 września 2009 r.

Emmanuel Coulon
Emmanuel Coulon

Emmanuel Coulon urodził się w 1968 r. w Wersalu (Francja). Studiował na uniwersytetach w Paryżu, gdzie w 1990 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych (université Panthéon-Assas, Paris II, Francja), a w 1991 r. – dyplom ukończenia studiów z dziedziny zarządzania (université Paris-Dauphine, Paris IX, Francja). Następnie podjął studia w Kolegium Europejskim w Brugii (Belgia), gdzie w 1992 r. otrzymał tytuł Master of Laws z prawa europejskiego (LLM).

W 1993 r. zdał egzamin wstępny w regionalnym centrum kształcenia w zawodzie adwokata w Paryżu. W 1995 r. uzyskał świadectwo uprawnień zawodowych palestry w Brukseli (Belgia) i praktykował jako członek tejże palestry w kancelarii o międzynarodowym zasięgu. W 1998 r. zdał konkurs otwarty zorganizowany przez Komisję Wspólnot Europejskich.

E. Coulon został zatrudniony w 1996 r. przez prezesa Sądu, Antonia Saggia, na stanowisku referendarza w „task force” do spraw z dziedziny konkurencji. W 1998 r. został referendarzem w gabinecie prezesa Bo Vesterdorfa i pracował w nim do 2002 r. W 2003 r. został obsadzony na nowo utworzonym w Sądzie stanowisku szefa gabinetu prezesa.

Jest autorem publikacji z dziedziny prawa Unii, w szczególności w dziedzinach prawa procesowego i sprawowania wymiaru sprawiedliwości.

Sekretarz Sądu od dnia 6 października 2005 r. do dnia 30 kwietnia 2023 r.