ZASADY OGÓLNE

Rocznie trzy miliardy pasażerów podróżują samolotem. W 2004 roku Unia przyjęła rozporządzenie o prawach w transporcie lotniczym pasażerów odlatujących z lotniska znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego lub lądujących na lotnisku w państwie członkowskim (rozporządzenie nr 261/2004). Trybunał regularnie dokonuje wykładni rzeczonego rozporządzenia, by zapewnić jego jednolite stosowanie we wszystkich państwach członkowskich. Trybunał udzielił w szczególności odpowiedzi na nieustanie powracające pytanie: w jakim przypadku i na jakich warunkach przewoźnik lotniczy powinien wypłacić odszkodowanie pasażerom?

Choć rozporządzenie z 2004 roku przewiduje, że jedynie pasażerowie lotu odwołanego, których plan podróży do ich miejsca docelowego uległ zmianie, mają prawo do odszkodowania, jeśli ich podróż ulegnie wydłużeniu o co najmniej trzy godziny w porównaniu z początkowo planowanym czasem trwania lotu, Trybunał stwierdził w 2009 roku, że również pasażerowie, których lot jest opóźniony o co najmniej trzy godziny, mają prawo do odszkodowania. Byłoby bowiem nieuzasadnione traktować inaczej pasażerów lotów opóźnionych, jeśli i oni dotrą do miejsca przeznaczenia z co najmniej trzygodzinnym opóźnieniem.

W tym samym wyroku Trybunał wyjaśnił, że w przypadku odwołania bądź dużego opóźnienia lotu przewoźnicy lotniczy mogą zwolnić się z obowiązku odszkodowawczego, jeśli wykażą, że odwołanie bądź duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, które pozostają poza zakresem ich skutecznej kontroli i których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków (wyrok z dnia 19 listopada 2009 r., Sturgeon, C-402/07).