OPÓŹNIENIA

Trybunał wielokrotnie wyjaśniał kwestie dotyczące lotów opóźnionych o trzy godziny bądź więcej. W szczególności sprecyzował on sposób obliczania opóźnienia oraz wpływ przesiadek na opóźnienia.

W 2014 roku Trybunał wskazał, że czasem rzeczywistego przylotu jest chwila, w której co najmniej jedne z drzwi samolotu zostają otwarte. W istocie, pasażerowie mogą na nowo podjąć swoje aktywności bez ograniczeń dopiero z chwilą, gdy mają prawo opuścić samolot (wyrok z dnia 4 września 2014 r., Germanwings, C-452/13). Trybunał wyjaśnił również, że jeśli opóźnienie jest jednocześnie skutkiem okoliczności nadzwyczajnych oraz innych okoliczności, za które odpowiada przewoźnik lotniczy, opóźnienie wynikłe z okoliczności nadzwyczajnych należy odliczyć od całkowitego opóźnienia danego lotu. Jeśli w wyniku tego odliczenia opóźnienie lotu w miejscu przybycia wynosi trzy godziny bądź więcej, pasażerowie mają wówczas prawo do odszkodowania (wyrok z dnia 4 maja 2017 r., Pešková i Peška, C-315/15).
W 2013 roku Trybunał wskazał ponadto, że prawo do odszkodowania nie wymaga istnienia opóźnienia przy wylocie. Aby powstało prawo do odszkodowania, wystarczy, by przybycie do miejsca docelowego pasażera było opóźnione o trzy godziny bądź więcej, niezależnie od tego, czy opóźnienie to wynika z opóźnienia pierwszego lotu, czy też, w przypadku lotu łączonego, z opóźnienia jednego z kolejnych lotów (wyrok z dnia 26 lutego 2013 r., Folkerts, C-11/11). Ponadto w 2017 r. Trybunał sprecyzował, że decydujące dla ustalenia wysokości należnego odszkodowania pojęcie odległości obejmuje, w przypadku połączeń lotniczych obejmujących loty łączone, wyłącznie odległość między pierwszym miejscem odlotu a miejscem docelowym i że odległość ta powinna być obliczana w oparciu o metodę ortodromiczną (wyrok z dnia 7 września 2017 r., Bossen i in., C-559/16).