Jean-Claude Bonichot urodził się w 1955 r. w Metzu (Francja). W 1976 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie w Metzu (université de Metz, Francja), a następnie w 1977 r. ̶ dyplom instytutu nauk politycznych w Paryżu [Institut d’études politiques (IEP) de Paris, Francja]. Następnie studiował w krajowej szkole administracji [École nationale d’administration (ENA), Francja], którą ukończył w 1982 r. (rocznik im. Henriego-François d’Aguesseau).

Podjął pracę w radzie stanu (Conseil d’État) w stopniu auditeur i pracował, do 1985 r., jako sprawozdawca wydziału spraw spornych. Następnie został mianowany commissaire du gouvernement i w latach 1985-1987 pełnił obowiązki w zgromadzeniu i innych składach ds. spraw spornych rady stanu.

Powierzono mu również funkcje zewnętrzne związane z jego doświadczeniem w postępowaniach administracyjnosądowych. W 1986 r. został doradcą prawnym dyrektora generalnego urbanistyki i budownictwa we francuskim ministerstwie infrastruktury. W 1987 r. zatrudnił się w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich jako referendarz w gabinecie sędziego Yves’a Galmota, a następnie sędziego Fernanda Grévisse’a, z którym pracował do 1991 r. Po powrocie do Francji został dyrektorem gabinetu ministra pracy, zatrudnienia i kształcenia zawodowego, a następnie dyrektorem gabinetu ministra służby publicznej i modernizacji administracji.

W latach 1992-1999 J.-C. Bonichot znów otrzymał w radzie stanu stanowisko commissaire du gouvernement, potem assesseur, i wreszcie, w 2000 r., prezesa szóstego podwydziału w wydziale spraw spornych rady stanu (dziś podwydziały zwane są izbami), na którym urzędował do 2006 r. Wspomniane stanowisko łączył w latach 2001-2006 z funkcją szefa delegacji prawnej rady stanu przy krajowym zakładzie pracowniczych ubezpieczeń zdrowotnych (Caisse nationale d’assurance maladie des travailleurs salariés).

J.-C. Bonichot jest autorem licznych publikacji z zakresu prawa administracyjnego, prawa Unii i europejskiego prawa praw człowieka; podczas swej bogatej kariery akademickiej poświęcił się także nauczaniu: w latach 1988-2000 był profesorem na uniwersytecie w Metzu, gdzie wiele lat kierował zakładem prawa publicznego. W 1995 r. był także profesorem na wydziale prawa uniwersytetu w Liège (université de Liège, Belgia). W 2000 r. został profesorem na uniwersytecie w Paryżu (université de Paris I Panthéon-Sorbonne, Francja) i pełnił tę funkcję do końca roku akademickiego 2007. W toku kariery akademickiej był członkiem jury w konkursie na nauczycieli akademickich prawa publicznego w 2000 r.

Był także zastępcą sekretarza generalnego, a następnie sekretarzem generalnym francuskiego instytutu nauk administracyjnych (Institut français des sciences administratives) i członkiem komitetu wykonawczego Międzynarodowego Instytutu Nauk Administracyjnych (IIAS).

Jest współzałożycielem dwóch czasopism prawniczych: „Bulletin de jurisprudence de droit de l’urbanisme”, którego kolegium redakcyjnym kieruje, oraz „Bulletin juridique des collectivités locales”.

Sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 7 października 2006 r. do 7 października 2024 r.